Kia EV9 vs Volvo XC90 review: Welke forse familie-SUV is de beste?

Het is makkelijk en verleidelijk om allerlei simpele en domme clichés los te laten op de manier waarop verschillende auto’s worden gebruikt, of op het karakter van hun kopers. Maar we zijn er vrij zeker van dan dit gewoon een verifieerbare observatie is: de Volvo XC90 is de standaardauto van de vruchtbare, welgestelde familie.

Kijk maar hoeveel van die Scandinavische sloepen er ’s ochtends en ’s middags in rijen van drie staan opgesteld voor de betere scholen in de betere wijken, en hoeveel keurig opgepoetste, welbespraakte kinderen er dan uit of in gaan. Of ga maar eens tellen hoeveel er, volgehangen met skiboxen, over de A40 ‘Autoroute Blanche’ richting de Alpen rijden rond half februari.

Het is dan ook geenszins verrassend dat Volvo niet de minste behoefte voelt dit territorium op te geven omdat het Elektrische Tijdperk nu eenmaal aanstaande is. De louter met batterijen volgestopte EX90 zit eraan te komen. Maar misschien zijn ze daar net te laat mee.

Kia’s concurrent voor de EX90 lijkt een gigant

Want Kia heeft deels dezelfde, deels andere ideeën, en de EV9 is er nu al. Je kunt hem niet missen, want jongens: hij is enórm. Hij ziet er ook groter uit dan de Volvo, hoewel ze in werkelijkheid ongeveer even groot zijn. We doen deze test in de omgeving van Milton Keynes, een stad die is ontworpen met de auto in gedachten, met grote boulevards die in de verte doen denken aan Los Angeles – maar dan met regen en rotondes. Toch is het zelfs hier, als je een parkeergarage in wilt of ergens bij een laadpaal wilt aanhaken, al een heel gedoe waarbij je eindeloos dankbaar bent voor het bestaan van camera’s die overal rond de auto kunnen kijken.

Oude binnensteden, die gebouwd zijn voor paard en wagen, zijn een nachtmerrie voor de Volvo XC90 en Kia EV9. Vooral voor die laatste, vanwege zijn werkelijk immense wielbasis. Maar hé: het zijn niet alleen de dimensies waardoor de grote Kia opvalt. Hij ziet eruit als een conceptcar. Gebeeldhouwd, met verspringende vlakverdelingen en fraaie details – het geeft hem haast de air van een Cadillac Escalade voor de volgende generatie. De puur elektrische aandrijving voorkomt allerminst dat de Kia het slachtoffer is van de anti-SUV-sentimenten die leven in kringen waar dat ertoe doet.

De Volvo – of schuifelen we nu toch weer voorzichtig terug van observatie naar cliché? – lijkt zich juist een beetje te onttrekken aan dat soort onmin. En dat is misschien te danken aan het feit dat er in dit soort grote Zweedse barken een zeer weloverwogen gebrek aan agressie mee-ontworpen is. Het gaat er allemaal om de kleintjes zo veilig mogelijk te vervoeren, nietwaar?

Hebben de Kia en Volvo wel dezelfde doelgroep?

En zo kan het zomaar gebeuren dat de Kia, net als de Volvo een grote zevenzits SUV, met een vergelijkbare hoeveelheid snufjes qua veiligheid en zelfs in een lagere (maar nog steeds hoge) prijsklasse, toch in een heel andere vijver vist. En dat ligt meer aan een andere perceptie dan aan hoe de zaken in werkelijkheid in elkaar steken. Maar goed, we zijn hier om deze machines te onderzoeken en beoordelen als auto’s, niet als sociologische voorbeelden.

Ze doen hetzelfde werk. Op een iets andere manier, elektrisch voor de EV9 en hybride voor de XC90, maar dat is alleen maar nóg een ander onderdeel van hun rivaliteit. Ze voldoen allebei op een briljante manier aan wat er van ze gevraagd wordt, of zou kunnen worden. Stamp een van beide vol met kinderen, hun vriendjes en grootouders, en het is een en al ‘ooh’ en ‘aah’ wat de klok slaat.

Om te beginnen met de aanwezigheid van ventilatieopeningen, lichtjes, bekerhouders en USB-aansluitingen. Ga verder naar de op zijn minst acrobatische stoelen – de zeszits versie van de Kia heeft zelfs een stel middenstoelen dat je 180 graden kunt draaien, zodat achterpassagiers tegenover elkaar kunnen zitten, hoewel je ook gewoon een bank met dus één zitplaats extra kunt krijgen. De Volvo stelt daar een geïntegreerd, eventueel hoger zittend kinderstoeltje tegenover.

De interieurs van de SUV’s

De Kia heeft een knopje waarmee je de stereo even op stil kunt zetten en de microfoon van de bestuurder en het telefoongeluid naar de achterste speakers kunt loodsen. Tafeltjes, opbergruimtes – ze zijn werkelijk overal. Er is eindeloos veel spul dat gewoon heel bruikbaar is, of op zijn minst de moeite waard om wat mee te spelen.

De beide voorstoelen van de Volvo zijn als bekend geweldig toegerust op lange reizen. Erachter is in de XC90 ruimte voor nog eens vijf volwassenen, zolang degenen op rij 3 maar over enige fysieke lenigheid beschikken. Heel makkelijk om in en uit te komen zijn die plekken nou ook weer niet. De tweede rij kan heen en weer schuiven, om de beschikbare ruimte eerlijker te verdelen. De diverse hendels die je daarvoor moet gebruiken, vereisen wel enige kennis en oefening. Het geschuif en geklap van de stoelen in de Kia gaat veelal elektrisch, wat een stuk makkelijker, maar wel langzamer is.

Het werkterrein van de bestuurder van de Kia is niet alleen ergonomisch verstandig, er valt hier en daar ook echt wat te genieten. Het centrale scherm voorziet in alle basisbehoeften en wisselen tussen de diverse schermmodi is doodsimpel. Tussen het grote display en het gedeelte voor de bestuurder zit nog een ander vierkant aanraakgedeelte waar altijd de klimaatregeling wordt afgebeeld en bediend.

Daarnaast zijn er gewone knoppen voor zaken die je snel nodig kunt hebben – waaronder voornoemde camera’s, voor als je weer eens in blinde paniek raakt als je tussen een paar paaltjes door moet. Ondanks de fraaie, strakke vormgeving is het dashboard wel een beetje saai, met zijn diverse verschijningsvormen van plastic in de kleur olifantgrijs.

De Volvo is niet vernieuwd, en dat is goed

De Volvo heeft in de negen jaar van zijn bestaan geen facelift van betekenis ondergaan. En waarom zou ie die ook nodig hebben gehad? Hij is zo samenhangend dat daarmee rommelen de boel er waarschijnlijk nooit beter op zou hebben gemaakt. Zeker, naast de Kia is het exterieurdesign wat glimmend en minder strak, maar het interieur is tijdloos, mooi en van uitstekende materialen gemaakt, zeker in onze combinatie van licht leer en asgrijs hout.

Er werd trouwens wel íéts geüpdatet: het systeem achter de schermen veranderde van Volvo’s eigen software naar iets dat op Android is gebaseerd. Het werkt over het algemeen goed, maar het scherm is nog altijd niet heel groot, waardoor je voor sommige functies die bij de Kia permanent in beeld zijn (het klimaat, met name) in de Volvo toch één menu de diepte in moet.

De EV9 schiet van zijn plek

Gezien het feit dat de Volvo parttime wordt aangedreven door explosies en de Kia voltijds door elektromagnetische flux, is het niet verbazend dat deze twee op een verschillende manier accelereren. De EV9 omzeilt heel verstandig die enorme bult power die sommige elektrische auto’s al loslaten bij de minste of geringste aanraking van het rechterpedaal.

Dat pedaal is juist heel progressief gekalibreerd, waar argeloze passagiers maar wat dankbaar voor zullen zijn. Maar stamp je je rechtervoet naar beneden, dan gá je ook. De motoren leveren 384 pk en de schamele 5,3 seconden die je nodig hebt om 100 km/u te bereiken, zijn net zo weinig dramatisch voor je zintuigen als ze verbazingwekkend zijn voor je verwachtingen.

Het gewicht en het formaat van de EV9 mogen dan de vergelijking met een middelgroot kantoorgebouw kunnen doorstaan, z’n prestaties lijken daar nauwelijks onder te lijden. En kun je nagaan: Kia komt zelfs nog met een ‘sterkere en wildere’ GT-versie, al kun je je afvragen wie daar met dit soort prestaties voor het basis-model nog op zit te wachten.

De actieradius en oplaadtijd van de EV9

Kia is alweer zo lang bezig met elektrische voertuigen dat dit inmiddels de derde generatie is van hun elektrische aandrijflijnen. Dat betekent onder meer dat de accu en laadmogelijkheden draaien op 800 volt. Wat weer inhoudt dat je zéér snel kunt laden, als je de juiste snellader weet te vinden – na 15 minuten bij een bijna lege batterij kun je er weer een kleine 220 kilometer tegenaan.

Maar als je tegen de wat gebruikelijker 50-kW lader aanloopt, ben je een paar uur bezig voor je je 100-kWh pakket weer een beetje vol hebt. Hoe dan ook, wij kwamen uit op een verbruik van ongeveer 4,5 km/kWh en hadden in winterse omstandigheden een reëel bereik van iets meer dan 400 kilometer. Zeker niet slecht vergeleken met de altijd wat geïdealiseerde WLTP-opgave van 504 kilometer.

Specificaties van de hybride Volvo XC90

De Volvo heeft een behoorlijk stevige elektromotor van 197 pk op de achterwielen, en hij voelt net zo gretig aan als de Kia als je gematigd en geleidelijk gas geeft. Als de benzinemotor meedoet met de acceleratie, vult de elektromotor mooi de gaatjes op van de turbovertraging, waardoor de XC90 lekker pittig aanvoelt.

De twee motoren werken in de regel keurig en naadloos samen, zonder merkbaar horten of stoten. Maar als je braaf rijdt op stroom en in één klap op het gas gaat om de volle 455 pk te benutten (laten we zeggen bij het uitkomen van een bocht, of voor een inhaalactie), dan kom je zoals bij de meeste hybrides wat bedrogen uit.

Voor het volle acceleratiefeestje moet de benzinemotor gestart zijn, de turbo meedoen en de transmissie in kickdown-modus zitten. En dat duurt allemaal even. Als je in de Kia nú acceleratie wilt, dan stamp je gewoon nú op het pedaal. Als je het in de Volvo nú wilt, dan stamp je anderhalve seconde geleden op je pedaal.

Hoe ver komt de hybride XC90 puur op elektriciteit?

De XC90 Recharge heeft een bruikbare accucapaciteit van net geen 15 kWh, daar gemonteerd waar in een normale 4×4 de aandrijfas zou liggen. Snelladen behoort niet tot de mogelijkheden, dus je hebt een paar uur nodig om de volle elektrische actieradius van 70 WLTP-kilometers te kunnen benutten. Daarvan blijven er in de echte wereld zo’n 55 over, en daarna verbruik je ongeveer 11 l/100 km.

Dus als je thuis kunt laden en op die afstand van je werk woont, zonder snelweg, kun je jaarlijks bijna 13.000 kilometer volledig elektrisch rijden en het geruststellende gevoel hebben dat je voor die lange skitrip altijd bij het benzinestation terecht kunt. Als je niet thuis kunt laden of dat simpelweg nooit doet, dan heeft die hele accu eigenlijk niet zoveel zin. Maar dat hou je toch met plug-in hybrides – ze zijn zo goed als wat je er zelf mee doet…

De Volvo gaat gelukkig niet mee in de trend van sportieve SUV’s

Het verstrijken van die negen jaren is aan de dynamische kwaliteiten van het onderstel van de XC90 eigenlijk vrij ongemerkt voorbijgegaan. Waarschijnlijk omdat het toch al nooit de bedoeling was om mee te doen met dat modieuze ‘sportieve SUV’-gedoe. De afstelling gaat helemaal om gemak en stabiliteit, en er wordt verder weinig moeite gedaan om je bij de actie te betrekken.

Maar bij normale snelheden is het onderstel accuraat zat. Je kunt een Sport-stand inschakelen voor permanente vierwielaandrijving, maar waarom zou je? De software moet toch altijd een balans zien te vinden tussen de snel reagerende elektromotor achter en de langzamer reagerende benzine-unit voorin, dus voor torque vectoring ben je sowieso aan het verkeerde adres.

Veel belangrijker en zinvoller is de stand voor sneeuw en modder, die vierwielaandrijving koppelt aan vriendelijker instellingen voor het gaspedaal en het ESP-systeem. Het weggedrag van de XC90 is soms wat stuiterig, maar op de snelweg is alles kalm en stabiel. En zo hoort het ook, bij een auto van 2,2 ton kilo’s.

Hoe rijdt extreem zware EV9?

De Kia doet het in bochten verrassend goed, zeker gezien zijn absurde gewicht van 2.560 kilo. Hij weet de carrosserie bewonderenswaardig vlak te houden, totdat je het bewust echt te bont maakt, en dat zou toch al niet echt aardig van je zijn met zes man aan boord. Net als bij de Volvo schittert enig gevoel in de besturing louter door afwezigheid. Maar bochten nemen gaat zeer gebalanceerd en de tractie is krachtig, zelfs in korte bochten waar de twee elektromotoren voor en achter razendsnel kunnen samenwerken om zoveel mogelijk grip te genereren.

Het weggedrag van de EV9 voelt meestentijds aan als dat van een groot schip op korte golven – hij is zo groot dat hij je alleen het algemene plaatje geeft van wat er onder je gebeurt, en de details laat voor wat ze zijn. Wat prima is. Oké, het is makkelijk om deze twee auto’s min of meer af te serveren vanwege hun grootte en belachelijke gewicht. Maar bij de Volvo – en in hoge mate ook bij de Kia – is dat formaat tenminste wel goed benut. Sommige grote SUV’s hebben zelden passagiers aan boord, maar deze waarschijnlijk wel, waardoor je de grondstoffen die voor hun productie zijn gebruikt in feite over die passagiers kunt verdelen.

Welke moet je kopen: de EV9 of XC90?

Dan kom je uit op het niveau van een paar kleine hatchbacks die samen goed zijn voor hetzelfde resultaat (als je kinderen auto zouden kunnen rijden). De vol-elektrische Kia noch de hybride Volvo is heel zinvol als je niet thuis kunt laden. Als je dat niet kunt of niet van plan bent, ga dan voor een Volvo met benzinemotor. Maar als je dat wel doet, zullen jij en je welgestelde grote familie waarschijnlijk meer plezier beleven aan de Kia.

Uitslag: Kia EV9 GT-Line vs Volvo XC90 Recharge

Winnaar: Kia EV9 GT-Line Launch Edition (16/20)
Het design van een conceptcar, veel ruimte en veelzijdigheid. Uitstekende bediening voor de bestuurder en hoge prestaties. Maar man, wat is dat ding toch gróót.

Tweede plaats: Volvo XC90 Recharge PHEV T8 Ultra (14/20)
Prachtig interieur en uiterst comfortabel, maar in hybridevorm zal niet ieders pakkie aan zijn. Een veilige keuze met een maatschappelijk hoogstaand imago.

Specificaties van de Kia EV9 GT-Line Launch Edition (2024)

Prijs                                                            
€ 78.895 (NL)
€ 83.890 (B)
Motor                                                        
2 e-motoren
Vermogen                                             
384 pk/282 kW
Koppel                                                     
700 Nm
Aandrijving                                           
vier wielen, traploos
Acceleratie                                          
0-100 5,3 s
Topsnelheid                                        
200 km/u
Verbruik, CO2-uitstoot             
22,8 kWh/100 km, n.v.t.
Accucapaciteit                                
105 kWh
Afmetingen                                          
5.015 x 1.980 x 1.780 mm
Wielbasis                                              
3.100 mm
Gewicht                                                  
2.560 kg
Bagageruimte                 
333/2.393 l

Specificaties van de Volvo XC90 Recharge PHEV T8 Ultra (2024)

Prijs                                                            
€ 101.695 (NL)
€ 101.710 (B)
Motor                                                        
1.969 cc, viercilinder turbo hybride
Vermogen                                             
455 pk/335 kW
Koppel                                                     
709 Nm
Aandrijving                                           
vier wielen, 8v automaat
Acceleratie
0-100 5,4 s
Topsnelheid                                        
180 km/u
Verbruik, CO2-uitstoot             
1,2 l/100 km, 28 g/km
Accucapaciteit                                
18,8 kWh
Afmetingen                                          
4.953 x 1.958 x 1.776 mm
Wielbasis                                              
2.984 mm
Gewicht                                                  
2.197 kg
Bagageruimte                 
262/1.816 l