Kia Niro Plug-in Hybrid review: De PHEV heeft één groot nadeel

De Kia Niro was al een allemansvriend, maar wordt dat met deze nieuwe PHEV nog meer. Want wie wel een stekker blieft, maar niet volledig elektrisch wil gaan, heeft aan de plug-in hybride Niro een uitstekend compromis tussen stroom en benzine. En hij ziet er nog guitig uit ook. De compacte SUV van Kia is er inmiddels in drie verschillende smaakjes: EV, HEV en nu PHEV.

En ook de derde telg uit de Niro-familie blijkt behoorlijk capabel, niet te gulzig en ook nog eens prettig in de omgang. Niet in de laatste plaats omdat ie – dankzij een goed gebalanceerd onderstel – nogal lekker rijdt. Reken op een fijn stuurgevoel en een demping die perfect het midden houdt tussen stevig en comfortabel.

Geen actieradiusangst

De Kia Niro PHEV is bovendien een van die hybrides-met-stekker die je nog best wat kilometers vol-elektrisch laat rijden, zolang je het niet te gek maakt. Dik 50 kilometer moet geen enkel probleem zijn en als de kWh’tjes zijn uitgeput, gaat de Niro uiterst efficiënt om met zijn brandstof, waardoor je flink wat afstand uit de combinatie van een volle (kleine) tank en een acculading kunt halen.

Ook mooi is dat je zelf kunt kiezen in welke mate je recupereert. Dat stel je in met de schakelflippers, mits je in de Eco-stand rijdt. Heb je ’m in de Sport-modus, dan gebruik je diezelfde flippers om van versnelling te wisselen. Zuinig rijden is natuurlijk top, maar ook in een Niro PHEV is het fijn om af en toe even gas te kunnen geven.

Je snapt uiteraard dat dit geen auto is waarmee je de tegels uit de stoep trekt, maar de Niro is heus vlot zat. Moet gezegd: als je elektrisch rijdt en je trapt hem in de kickdown, dan moet de viercilinder wel even wakker worden voor je écht vooruitgaat. Wij kunnen ook niet direct een sprintje trekken als we net uit bed stappen, zullen we maar zeggen.

De cabine van de Kia Niro is vertrouwd goed

Het interieur van deze Niro is zoals je het kent van de twee andere motorisaties: lekker strak en clean en tegelijk heel compleet. De schermen zijn fijn helder, duidelijk ingedeeld en makkelijk bedienbaar. Vooruit, de interface van de centraal geplaatste unit is wat volgepropt met apps, maar als je ’m doorhebt en de weg een beetje kent, is het een peulenschil.

Ook fijn is het cluster in het midden waarmee je zowel de navigatie als het klimaat aan boord regelt. Eén rij knoppen, twee functies – kunnen we waarderen. Op de achterbank is het ook voor een volwassen menspersoon prima vertoeven. Dat komt deels doordat de batterij niet onder de achterbank ligt, zoals bij de hybride wel het geval is, maar onder de vloer van de kofferruimte.

Het nadeel daarvan is dan weer dat je wat inlevert aan plek voor je bagage. Een SUV met 348 liter aan kofferbakruimte, dat is niet per se imponerend. Toch: het is alsnog genoeg om je dagelijkse ding te doen. En die extra hoofdruimte en betere zit op de achterbank is ook niet verkeerd. Mocht je toch willen verhuizen met je Niro, dan moet je je passagiers thuislaten en de bank platgooien.

Het grootste nadeel van de PHEV

Het grootste manco aan de Niro PHEV is niet die kofferruimte; het is, zo vrezen we,
z’n prijs. De Hybrid (dus niet plug-in hybrid) is flink wat voordeliger, terwijl de volwaardige EV is ‘slechts’ een paar duizend euro meer moet opbrengen. Grote kans dus dat die twee varianten de echte knallers zullen worden.

Specificaties van de Kia Niro Plug-in Hybrid DynamicLine (2023)