De Lamborghini Huracán STO moet een GT3-ervaring bieden. Lukt dat?

Kijk eens aan: een Lamborghini Huracán die… nou, flink is opgefokt ten opzichte van de Performante. De nieuwe STO (Super Trofeo Omologata) claimt de belevenis van de straatversie dichter bij die van de GT3-racer te brengen. Volgens het merk is het zelfs hun eerste productieauto waarbij circuitgeschiktheid de toon voert boven de rijeigenschappen op de weg. Hij is extremer dan de Aventador SVJ om rivalen als de McLaren 620R en 765LT, de AMG GT Black Series en de onvermijdelijke hardcoreversie van de Ferrari 296 GTB aan te kunnen.

Wat betreft pure cijfers heeft de V10 van de Lamborghini Huracán STO het zwaar in dat gezelschap. De 640 pk sterke motor is dezelfde als die in de Performante. Maar wat hij mist aan vermogen, maakt hij goed op het vlak van vurigheid, volume en theatrale toeren: 8.500 stuks.

De Lamborghini Huracán STO is achterwielaangedreven

Maar dan de aanpassingen, waarvan de opvallendste het verwijderen van de voorste aandrijfassen is om een pure achterwielaandrijver van de Lamborghini Huracán STO te maken. Die ingreep nam slechts 20 kilo van de totale gewichtsreductie van 43 kilo voor zijn rekening. En dan mag je er 8 kilo weer bij optellen door de montage van vierwielbesturing, bedoeld om de wendbaarheid te vergroten.

Zoals je ziet heeft de aerodynamica meer progressie geboekt. Niet al te subtiel, ook. Volgens Lambo is er 53 procent meer downforce dan bij de Performante, die bij 300 km/u 350 kilo produceert. Interessant is dat het merk de ALA-technologie bij deze auto heeft laten varen. Bij dat kunstje werd door de steunen van de achterspoiler lucht opgeslokt die er aan de bovenkant weer uit werd geblazen.

De achtervleugel is instelbaar

Dit is een simpeler strategie: een handmatig instelbare achtervleugel met drie posities. Er zitten vinnen op de flanken, openingen boven de wielen en een gapende luchtinlaat op het dak die niet, zoals je zou denken, uitmondt in de inlaat van de motor. In plaats daarvan is ie puur bedoeld om het motorcompartiment van koele lucht te voorzien. Sorry Lambo, dat is nogal een gimmick.

Maar: de Lamborghini Huracán STO heeft wel plek voor bagage. Je kunt de voorkant uit één stuk (de cofango) naar voren openklappen, waarna zich een ruimte van 38 liter openbaart waarin je een helm kwijt kunt. De spoorbreedtes zijn groter, de bussen van de ophanging stijver, er zijn nieuwe stabilisatorstangen en magnetische dempers met twee stadia. De remmen zijn Brembo CCM-R’s en bieden 25 procent meer stopkracht. Boven in het rempedaal voelen ze meteen scherp aan, ze zijn fantastisch effectief en kennen geen fading; ze zijn op hun best als ze hard werken.

De Lamborghini Huracán STO is luid – en niet alleen door de V10

Hetzelfde geldt voor de rest. De laatste straatauto die ons zo bestookte met raceautosignalen, was de McLaren Senna. Als je met je STO de weg op wilt: veel succes alvast. Je krijgt bakken lawaai van de banden te verwerken, de ophanging is stijf bij lage snelheden en wordt al onrustig op wegen met wat milde oneffenheden. Hij is rauw en losgeslagen en niet van zin om zich naar je wil te buigen. Onze favoriete Huracán, de Evo RWD, is meegevend en soepel – deze bepaald niet.

De keerzijde hiervan is dat dit de meest serieuze en circuitcapabele Lambo is waar we ooit in hebben gereden. Beter in balans dan de Aventador SVJ, puurder dan een Performante. Hij communiceert honderduit via z’n onderstel en hoewel z’n variabele besturing niet heel veel natuurlijke feedback geeft, zorgt de strakke ophanging voor een directe lijn met de randjes van de voorbanden. Hij herinnert je constant aan zijn potentieel, laat je weten dat hij tot nog veel meer in staat is en zorgt – belangrijk – dat jij dat ook wilt uitdiepen. De Lamborghini Huracán STO prikkelt je. Hij voelt op de weg in het geheel niet chagrijnig of nors aan, hij hoopt alleen dat je de daad bij het woord zult voegen en eindelijk eens gas geeft.

De V10 in de Lamborghini Huracán STO is heerlijk

Als je dat doet, druppelt hij lava in je oren. De V10 heeft een nieuwe Akrapovic-uitlaat en is de absolute highlight van deze auto, net zo buiten zinnen als de carrosserie. Maar eigenlijk is ie te luid. Wanneer de klepjes in de uitlaat zich bij 4.700 tpm openen, krimp je ineen. Omdat je weet dat a) iedereen in een straal van twee kilometer precies kan horen wat je aan het doen bent, of b) dat je binnen enkele momenten van je circuitdag getrapt zult worden. Magnifiek trompetgeschal, maar ook nogal aanstootgevend.

Heb je daar vrede mee, dan zul je zielsveel van de Lamborghini Huracán STO houden. De onmiddellijke respons, de verwachting, het gehuil, de opwinding, de toeren, de furie – hij verandert volwassenen in kinderen. De DCT-transmissie doet zijn werk keurig en is het enige element van de auto dat zich bij lage snelheid weet te gedragen.

Er gebeurt een hoop bij de achteras, ook door die vierwielbesturing, maar de manier waarop de STO z’n vermogen door het mechanische differentieel duwt is indrukwekkend. Hij zal alleen maar piepen en kwispelen als het wegdek niet al te best is; verder ondersteunt de ophanging de tractie bijzonder goed. Maar het helpt als je hard gaat. De STO heeft wat snelheid nodig voordat zijn onderstel wakker wordt en van zin is om je bij te staan in je inspanningen. Hij heeft de downforce en beweging nodig om z’n veren samen te drukken en echt aan het werk te kunnen. Oh, en zorg dat je nooit op de weg de Trofeo-modus inschakelt.

Raceauto’s verkopen lekker

Lamborghini heeft zich duidelijk gerealiseerd dat het een goed businessmodel is om een vertegenwoordiger van je raceactiviteiten bij je dealers te parkeren. De optieprijzen voor stickers, koolstofvezel, speciale lak, brandblussystemen en de rest van het spul zijn torenhoog. Dat hebben ze goed opgepikt van McLaren en Ferrari, en ook elders.

De Lamborghini Huracán STO sluit aan op Lambo’s ambities voor dit model: een auto die het circuit op wil, die aanvoelt als een racer, maar dan wel met de zware dosis charisma die een Lamborghini maakt tot wat hij is. Laat je echter niet om de tuin leiden door alle drama, hoogtoerigheid en rauwheid. Stiekem weet de Huracán STO heel goed hoe hij een circuit met huid en haar kan verslinden. Als je de jouwe alleen maar op de weg rijdt, mis je het punt.