Mitsubishi Colt review: Waarom zou je een Renault met Mitsubishi-badge kopen?

Misschien niet het handigste idee van Mitsubishi: bij de persintroductie van de nieuwe Colt hebben ze alle voorgaande generaties op een weilandje uitgestald. Zes puntgave exemplaren van auto’s die je nog kent ‘van vroeger’, die ooit overal rondreden en stuk voor stuk een eigen identiteit hadden; van de hoekige oer-Colt uit 1978 tot het guitige, bij NedCar gebouwde bolletje uit de jaren ’00. En dan ernaast nummer zeven… een Renault Clio met een verbouwde snuit.

Je kunt er je vraagtekens bij zetten, maar het is heel simpel: voor nu is het of deze Colt, of helemaal geen Colt. Mitsubishi zit in Europa om modellen verlegen en van ‘de alliantie’ geleende auto’s zijn een efficiënte manier om de gaatjes in het gamma snel te vullen zonder dat er hoge ontwikkelingskosten bij komen kijken. Die verdien je wel terug als je honderdduizenden auto’s per jaar verkoopt, maar dat doet Mitsubishi hier niet.

Leentjebuur spelen met Renault is niet erg

Wellicht dat de volgende generatie al vroeger in de ontwikkeling een eigen gezicht kan worden aangemeten, maar voor nu moet je het doen met deze Cliolt. Is dat erg? Niet echt, want de basis is onveranderd – en dat betekent dat de Colt, net als de Renault, een prima ding is. Het Mitsubishi-neusje staat hem zelfs niet verkeerd.

We rijden de versie met de 1,6-liter hybride aandrijflijn die bij Renault al eerder opzien baarde door zijn constructie: vier versnellingen voor de brandstofmotor en twee voor de elektromotor. Er vindt tijdens het rijden dus een hoop goochelarij plaats, maar het enige wat je ervan merkt, is dat de benzinemotor soms plots aanslaat op momenten dat je zelf niet had bedacht dat het nodig was.

Erg stil is de viercilinder niet, maar de souplesse waarmee hij zich bij de aandrijfwerkzaamheden voegt, is dan wel weer voor elkaar. Overigens blijkt de elektromotor het een aardig deel van de tijd alleen af te kunnen, ook bij steile hellingen of bruusk optrekken vanuit stilstand.

Het interieur van de Mitsubishi Colt is wat donker

Binnen in de Colt is alles duister en ogen de deurpanelen wat kaal, zelfs in onze topversie. Gelukkig zit er op de middenconsole een klein stripje sfeerverlichting. Renault-rijders zullen de graphics op de twee schermen herkennen, van de navigatie tot het ‘My Sense’-bloemetje. Alle info wordt keurig overzichtelijk in beeld gebracht; je ziet de lading van de bescheiden accu vollopen wanneer je remt.

De automaatpook heeft een B-stand voor meer regeneratie, maar een mogelijkheid om zelf te schakelen is er niet. Onhandig wanneer de motor hoger in de toeren blijft hangen, wat soms gebeurt. Ook maakt het je pogingen tot sportief rijden minder sportief, terwijl de Colt met z’n elektroduwtje best vlot vooruitkomt en zich leuk een bocht in laat gooien, zonder je op slecht wegdek direct uit je stoel te bokken.

De Colt is goedkoper dan de Clio

Ten opzichte van de Clio heeft de Colt een aantal voordelen, zoals een 1.000 euro lagere instapprijs in Nederland – voor een turboloze basisuitvoering met vijfbak die Renault niet levert. Ook geeft Mitsubishi bij ons een flink langere garantie: acht jaar tegen de twee van Renault. Aan de andere kant is de hier geteste volle uitvoering weer duurder dan die van de Clio.

En wat je mogelijk als nadeel zou kunnen zien, is het feit dat je rondrijdt in een auto met een masker op. Evengoed: als de aangenomen identiteit van je vervoersmiddel je niet interesseert, kun je in de Mitsubishi-showroom nu potentieel een mooie deal scoren.

Specificaties van de Mitsubishi Colt 1.6 HEV Instyle (2024)