Autotest: Peugeot 508 SW 2.2 HDi GT

Tweet van de maand: @TG-lezers – de Duitse merken hebben niet langer het patent op grote praktische stationwagons.

 

Het is altijd hetzelfde liedje met grote Fransen: de eerste twee jaar worden er flink wat van verkocht of geleased, en als het nieuwtje eraf is, spelen ze nog slechts een rolletje in de marge van de verkooplijsten. Dus moeten de Oosterburen zich druk maken? Daar zijn ze te arrogant voor. En waarom zouden ze ook? Peugeot is hofleverancier voor een handjevol Franse politici en ach, in China wordt ie ook leverbaar. Sterker nog: daar gaat ie van de band rollen.

 

Wie zich wel druk heeft gemaakt, is Peugeot zelf. De 508 vervangt namelijk twee modellen tegelijk, de 607 en de 407. De eerste was een week na zijn introductie al uitgekakt, de 407 was wel populair, maar kreeg flink wat kritiek op z’n uiterlijk en betrouwbaarheid. De 508 heeft de binnenruimte van de 607 en is een klein stukje langer dan de 407. Maar, heel knap, hij is wel 45 kilo lichter dan laatstgenoemde, terwijl de techniek op hoog niveau staat, evenals de kwaliteit van het interieur.

 

Zoals gezegd was de designweg die Peugeot de laatste jaren koos niet ieders favoriet. De grilles zo groot als de bek van Steven Tyler of Mick Jagger zijn ingeruild voor een bevalliger, maar nog steeds prominent ‘mondje’. Een beetje Angelina Jolie, zeg maar. Daarmee wil je best gezien worden.

 

Ter verdere kennismaking reden we in de stationversie, en wel de GT. Voorin ligt een gloednieuwe 2,2-liter diesel met 204 pk. Met zijn prestaties verslaat hij de oude V6 van de 407, tegen een brandstofverbruik en CO2-uitstoot die een derde lager liggen. Toegegeven, hij is niet zo zijdezacht als de V6, maar samen met de alerte automaat weet de viercilinder deze grote auto fluks voldoende snelheid te geven voor een vlugge inhaalactie.

 

De 407 had hypermoderne double wishbone voorwielophanging. Peugeot vond dit veel te zwaar (20 kilo) en te duur voor de 508, terwijl het alleen voordeel biedt als er een hoog koppel op de wielen wordt gezet. De mindere goden krijgen dus gewone veerpoten. Onder de GT zitten wel dubbele draagarmen, maar daar is gewicht bespaard door een viercilinder te monteren in plaats van een V6. Dat de gewichtsreductie helpt, blijkt uit de magere CO2-uitstoot van de kleine diesel, de 1.6 HDI: slechts 115 g/km. Ook in de stuurbekrachtiging werd een stapje terug in de tijd gezet. Die is nu (weer) geheel hydraulisch. Automatisch inparkeren is er niet bij, maar het gevoel in het stuur is er zeker op vooruit gegaan.

 

Het onderstel weet van wanten. De 508 lijkt te zijn gemaakt voor de bochtige, hobbelige en gladde wegen van de testroute. Niet zo gek, want op datzelfde asfalt van deze Franse achterafweggetjes deden de Peugeot-ontwerpers hun werk bij de ontwikkeling van deze leasetopper in spe. Je voelt precies hoeveel druk er op elk wiel staat als je bocht-uit het gaspedaal flink intrapt. Er is geen moment sprake van dat de aandrijfkrachten een negatieve invloed op de besturing hebben. Een hele prestatie, want er is nogal wat koppel voorhanden in dit model. Let wel, onze testauto had de double wishbone ophanging. Als je over hobbels rijdt voelt de carrosserie ook stijf aan. Kortom: deze auto zit goed in elkaar.