Hij dankt zijn naam aan een legendarische race, maar de 911 Targa is altijd het kreupele paard in de Porsche-stal geweest. Een facelift heeft hem helaas niet in het zadel geholpen.
 
Ironisch genoeg heeft Porsche een van zijn minst sportieve modellen vernoemd naar een van de meest vermaarde races ter wereld. De Targa is altijd al een halfwas Porsche geweest.
 
De jongste versie is wel beter. De 996 Targa voelde wat vodderig aan. Het schuifdak ratelde door zijn rail, iets dat je zeker van een 911 niet verwacht. Ik kan me herinneren dat de hooggespannen verwachtingen niet werden waargemaakt.
 
Maar in de gefacelifte 997 is het allemaal een stuk beter voor elkaar. De auto voelt net zo stijf aan als de coupé en dat is gezien de grootte van het glazen dak een enorm compliment. Je hoort niets klapperen en hebt niet het gevoel dat er een enorm gewicht boven je hoofd hangt. Terwijl de Targa wel zestig kilo zwaarder is dan het origineel.
 
Als we Porsche moeten geloven is het scherm dat het glazen dak aan de binnenzijde moet afsluiten van een andere stof gemaakt. We nemen het voor waar aan. Waar het om gaat is dat het eenvoudig te bedienen is en invallend zonlicht goed tegenhoudt. Je hoeft dus niet bang te zijn, dat de haren van je hoofd schroeien.
 
Net als in de vorige editie schuift de glazen koepel onder de achterruit en ontneemt je het zicht naar achteren volledig. Ondanks dat is de Targa de meest praktische 911. Als enige variant opent de achterruit als een derde deur. Met de stoeltjes neergeklapt heb je 230 liter bagageruimte. Maar waar het om draait bij een Porsche, rijplezier, is de Targa zijn achilleshiel.
 
De 4S, waar wij mee reden, mist de ware 911-ziel. In de bochten mis je die zijwaartse druk op de achterwielen die hoort bij een auto met de motor achterin. De besturing voelt wat doods aan. De 4S rijdt simpelweg als een zeer snelle auto. De spreekwoordelijke precisie van Porsche is wel degelijk aanwezig, maar die wellustige hebberigheid die mij elke keer weer kwelde bij een rit in een Porsche miste ik. Ondanks de PDK-transmissie in ‘onze’ 4S.
 
Ik weet het, ik zoek spijkers op laag water, maar dat euforische gevoel waarvoor Porsche zelfs in een Targa garant hoort te staan, ontbreekt. Het geluid van de motor is bovendien verder ingedamd, dus die karakteristieke boxerroffel van de zescilinder achter je rug, hoor je niet. Je moet nu buiten de auto staan om te kunnen genieten.
 
Het is een enorme teleurstelling: elke Porsche-enthousiasteling moppert dat de ziel van de auto er al uit is getrokken toen de luchtgekoelde motor werd afgedankt, maar dat werd gecompenseerd door de magnifieke rijkwaliteiten. De versnellingsbak met de dubbele koppeling heeft het er alleen maar minder op gemaakt. De Targa heeft nooit de perfectie bereikt die een Porsche moet hebben. In deze uitvoering heeft de Targa zijn twijfelachtige reputatie voor altijd waargemaakt.

 

Reacties

Meer van TopGear

Lees meer over Porsche 911
Lees meer over Porsche
Lees meer over S-segment
Lees meer over Duitsland
Lees meer over Autotest