Renault Captur TCe EDC GPF Edition One

Renault is niet per se altijd een trendsetter, maar soms slaan ze de spijker in één klap zo hard op z’n kop dat hij er aan het andere eind van de plank weer uitkomt. Denk maar eens aan de Renault 5, de Espace of de Scénic. En vergeet vooral de eerste Renault Captur niet, die een jaar of zeven geleden een joekel van een hit werd en die je dus mede de schuld kunt geven van de hausse aan kleine SUV’s die sindsdien over ons wordt uitgestort. En nog bedankt, hè, Captur…

Nee, dat is inderdaad niet eerlijk – dat konden ze bij Renault ook niet weten. En helemaal verbaasd dat de Renault Captur zo’n succes was, waren we ook niet. Hij zag er leuk uit, zat wat hoger, reed niet bijzonder maar wel comfortabel, bood voldoende plaats voor vier mensen en hun zooi, en was schappelijk geprijsd. Waarmee alle hokjes van de autowensenlijst van de gemiddelde moderne mens wel zo’n beetje waren aangevinkt.

Een nieuwe generatie

En nu is er dus een geheel nieuwe Captur, uiteraard wederom op basis van de eveneens nieuwe Clio. Maar wat is er opeens gebeurd met die Captur? Zijn moeder (als ie een moeder had) zou ’m niet herkennen. Waar de vorige iets speels, iets jongs had, heeft deze nieuwe diens kleutertijd, puberteit en adolescentie overgeslagen en is meteen maar ontzettend volwassen geworden.

Natuurlijk zijn er een paar designelementen overgebleven. Het dak in een contrasterende kleur, de chroomstrips in de grille en onderaan de flanken bijvoorbeeld. Maar ten eerste zijn ze bij de nieuwe Renault Captur overvloediger aangebracht en ten tweede maakt de hele carrosserie een veel stoerdere, bredere en meer solide indruk. Het frivole is er een beetje af. Dat zouden we bij veel auto’s misschien jammer vinden, maar in dit geval pakt het alleen maar goed uit.

Binnenin wordt die trend alleen maar doorgezet. De Captur-rijder van het eerste uur die instapt, schrikt zich waarschijnlijk een ongeluk. Oké, er zit nog een glimmend wybertje in het midden van het stuur, maar verder is er zo’n beetje niets bij het oude gebleven. Het oude schermpje met de diameter van een doorsnee TomTom-doosje heeft plaatsgemaakt voor een groot, rechtopstaand aanraakscherm. En waar de snelheid in zijn vertrouwde Captur weliswaar ook digitaal werd aangegeven, was dat op een manier die vooral deed denken aan MS-DOS en Knight Rider. Nu zit er een vol-digitaal scherm dat van kleur, functie en vormgeving verandert als je een andere rij-modus kiest. Het zal even wennen worden…

Het interieur lijkt op dat van de Clio

Iemand die een nieuwe Clio heeft, zal denken dat hij in zijn eigen auto is gestapt, want de Captur heeft nagenoeg hetzelfde binnenste. En dat is, zoals we bij eerdere tests van die auto al hebben aangegeven, dik voor elkaar. De afwerking, de vormgeving, de stoelen: het is allemaal een enorme klap beter dan het was. Wel hebben we wat moeite met sommige delen van het infotainmentsysteem. Het ziet er allemaal fraai uit, met mooie graphics en veel mogelijkheden. Ook heeft Renault zich gelukkig niet laten verleiden om álle bedienbare dingen in het touchscreen te proppen (de klimaatregeling heeft zijn eigen rij knoppen, onder het scherm). Maar de manier van bedienen is niet altijd even logisch en het reageert niet altijd even vlot.

Dat geldt ook voor het navigatiesysteem. Zeker in drukke verkeerssituaties zou het best wat eerder met aanwijzingen mogen komen. En de mevrouw die in het systeem woont, heeft soms een wat eigenaardige manier van formuleren: ‘Sla zo dadelijk linksaf en sla direct daarna rechts.’ Zal je passagier leuk vinden… En als we dan toch aan het mopperen zijn: hoewel de stoelen als gezegd uitstekend zijn, hadden we graag gezien dat het stuur iets verder naar binnen had kunnen komen. Het staat nu voor onze favoriete zitpositie net iets te ver weg. Is ook een kwestie van persoonlijke voorkeur, natuurlijk.

De nieuwe Renault Captur is ruim

Een duidelijk pluspunt van deze Captur is het ruimteaanbod. Voorin zit je riant, achterin heb je niet overdreven veel, maar wel meer ruimte dan in veel concurrenten. Een heel vriendelijke handreiking naar schermverslaafde kinderen is de aanwezigheid van twee USB-poorten én een 12-volt ‘sigarettenaansteker’ achterin. Scheelt een hoop ruzie over wiens bijna lege telefoon nu aan de oplader mag. Ook de bagageruimte is prima voor een auto als deze: 377 liter en eenvoudig uit te breiden naar 1.235 liter – daar kun je doorgaans wel mee uit de voeten.

Wij reden, bofkonten die we zijn, in de met luxe afgeladen Edition One-versie, met de sterkste motor en een automatische versnellingsbak. Die motor is de TCe 130, een 1,3-liter viercilinder die, hoe raad je het zo, 130 pk levert. Daarmee zou hij in 9,6 seconden naar 100 km/u moeten kunnen en is zijn topsnelheid 198 km/u.

Dat klinkt allemaal redelijk sportief, maar zo’n soort auto is de Captur, je vermoedde het al, beslist niet. Hij moet het veel meer hebben van de comfortabele afstemming van zijn onderstel, dat beduidend meer van rechte dan van kromme wegen houdt. De Captur komt veel meer tot zijn recht als reis- en dagelijkse-dingen-auto dan als een machine die rijplezier voorop heeft staan. En dat is, zolang je maar niet de verkeerde dingen van hem verwacht, ook helemaal niet erg. Met een Nürburg-ring-racer boodschappen doen is ook niet altijd een pretje, moet je maar denken.

Rustig aan

Een fors deel van zijn wat luie inslag komt op het conto van de automaat. Die heeft weliswaar zeven trappen en een dubbele koppeling, maar reageert nogal sloompjes op het gaspedaal en heeft een uitgesproken voorliefde voor lage toeren. Áls je een keer een vlotte inhaalmanoeuvre voor ogen hebt en het gaspedaal vloert, vouwt de automaat eerst zijn krant op, legt zijn pijp in de asbak en gaat eens rustig denken welke versnelling je het liefst zou willen hebben. Je kunt dat trouwens wel beïnvloeden door de Sport-stand te selecteren – dan reageert hij aanzienlijk vlotter, maar blijft hij ook weer vrij lang hangen in de hoge toeren. Daar moet je ook maar zin in hebben.

Al met al is dit nieuwe model een giant leap for Captur-driving kind. Hij is in alle opzichten volwassener en ‘meer auto’ dan zijn voorganger. Voor zijn bochtenverslindende capaciteiten hoef je hem niet te kopen, maar we kunnen ons ook niet voorstellen dat er veel Captur-rijders waren die daar op zaten te wachten. En de dingen die die mensen wel zouden waarderen, zullen ze in de nieuwe Captur ruimschoots terugvinden.

Is de Renault Captur duur?

Wie de prijs bij de specificaties hieronder ziet, zou weleens kunnen schrikken. 32 mille, dat is een hoop geld voor een auto als de Captur. Geen zorgen: wij hebben dan ook zo’n beetje de duurste versie. Het kan veel goedkoper. Vanaf 22.090 euro (17.975 euro in België) kun je instappen; dan krijg je een 100 pk sterke driecilinder turbomotor, die zeker ook voldoende pit levert om de gang erin te houden.

De Life-uitvoering waar je dan in terechtkomt, is wel een tikje sneu: geen airco, geen touchscreen, geen multimedia, wel wieldoppen. Ga dus minimaal voor de Zen, waar die dingen wel op zitten – kost je 2 mille méér, maar dat is ie zeker waard. Nog iets luxer is de Intens, daarna komt onze Edition One en als je echt los wilt, is er de Initiale Paris. Een woestere motor is er ook: 155 pk en waarschijnlijk nergens voor nodig. Interessant weetje overigens: binnenkort komt er ook een plug-in hybride – de eerste die Renault ooit bouwde.

Renault Captur TCe 130 EDC GPF Edition One (2020)