Renault Twingo, door een popmeisje

Wat gebeurt er als je een popsterretje kruist met een goedkoop karretje?

 

We zitten in een Renault Twingo naast een grietje dat Nicola heet. Het interieur van de Twingo is afgewerkt met crèmekleurig struisvogelleer, feestelijk gemaakt met glimmende juwelen en behangen met vele, vele paren oorbellen. Op de grond ligt een glinsterende microfoon en een al even opvallende schoen. Waar je de achterbank verwacht, ligt een volledig opnamepaneel, met een espressomachine erboven. De achteruitkijkspiegel is omringd door kleine gloeilampjes, een soort kopie van de spiegels die in de kleedkamers van voorname theaters hangen. Het dashboard wordt ingenomen door ettelijke potjes make-up.

 

Door de voorruit zien we drie andere gemodificeerde Twingo’s staan. Een heeft bij wijze van stoelbekleding honderden en honderden gedroogde penne (de pastasoort). Een andere is matzwart, met een interieur dat eruitziet als een Parijse danszaal uit de 18e eeuw, met veel tapijt en goudkleurige kwastjes en kandelaars. De derde is ontdaan van z’n stoelen, waarna het interieur is voorzien van een nep-bibliotheek en een houthaard, als een soort niet-ironische kopie van J. Clarksons ‘Anne Hathaways Tuinhuisje’-achtige S-klasse.

 

Dit is niet het werk van een meisje op de kunstacademie afdeling textiel dat een avondje te veel heeft geblowd, helaas. Deze monsterlijke verzameling Twingo’s komen van Renault zelf, het is zelfs Renaults eigen masterplan om de komende jaren meer Twingo’s te gaan verkopen.

 

De Nicola die op de bestuurderstoel naast ons zit, heet voluit Nicola Roberts, een lid van de popsensatie Girls Aloud, een bandje dat is komen bovendrijven uit een van de talloze talentenjachten die we elke dag op televisie kunnen zien.

 

Als deel van Renaults ambitie om de gefacelifte Twingo te positioneren als een ‘artistieke’ auto, is Nicola Roberts gekozen als een van de vier Europese ‘artiestes’ (de aanhalingstekens zijn van ons, niet van Renault) die een Twingo hebben mogen ‘verpersoonlijken’ naar hun eigen ‘artistieke visie’. Deze artistieke visies lijken de volgende zaken te behelzen – in willekeurige volgorde: diamant, pasta, velours en houthaard.

 

Als je (a) van auto’s houdt en (b) geen twaalfjarig meisje bent, zou het best eens kunnen dat je slokdarm inmiddels anti-peristaltische bewegingen maakt. Het is duidelijk dat er in de wereld van de automarketing iets helemaal is misgegaan, anders waren we hier nooit terechtgekomen. Maar wat, exact?

 

 

Het zou te makkelijk zijn om de schuld te geven aan de artiestenkeuze van Renault. Nicola Roberts mag niet bepaald de ene na de andere platina plaat veroveren, maar, ook als individu is ze nou niet heel erg bekend. Een Renault-insider geeft toe dat het inhuren van Adele te kostbaar was.

 

Maar het is oneerlijk om juffrouw Roberts de schuld te geven van deze marketingramp. Ze mag geen Adele zijn, of zelfs maar Cheryl Cole, maar ze lijkt ook geen slecht mens te zijn. Ze is plezierig gezelschap, minder arrogant en hysterisch dan enige andere popster die we ooit hebben ontmoet (maar dat zijn er eerlijk gezegd ook niet zo erg veel). En hoewel we niet zo dol zijn op elektropop, zeggen mensen die verstand van het genre hebben dat haar nieuwe album prima te pruimen is. Ze heeft een prettige stem. Tenzij we zouden willen dat er nooit meer een bekend iemand reclame maakt voor een product, moeten we toegeven dat – voor zover Bekende Mensen Reclame maken voor Auto’s – Nicola zo slecht nog niet is.

 

Ik kan me voorstellen dat, mocht Nicola Roberts worden gezien en gefotografeerd terwijl ze uit haar Renault Twingo klimt voor een super-trendy nachtclub, er best eens een paar zeventienjarigen zouden kunnen zijn die hun vader beginnen te smeken of ze er ‘ook zo een’ mogen, bij wijze van eerste auto.

 

 

Punt is allen dat Nicola Roberts helemaal niet in een Twingo rijdt. ‘Ik houd van grote auto’s’, zegt ze vrolijk, en vertelt dat ze thuis een Range Rover Vogue en een Porsche Cayenne in de garage heeft staan.

 

Maar ze geeft toe dat als ze in de stad zou wonen, en niet op het platteland, ze misschien wel zou nadenken over de aanschaf van een Twingo. We vermoeden dat ze dan voor iets minder prozaïsch zou gaan (we vragen haar hoe de nu in crème leer uitgevoerde Twingo er voorheen uitzag. De woorden ‘grijs’ en ‘heel gewoontjes’ komen in het antwoord voor).

 

Dus is er geen enkele kans dat we Nicola Roberts ooit uit haar Twingo zullen zien stappen voor een hippe disco. Dat maakt Renaults Twingo-verkoopstrategie aanzienlijk moeilijker te begrijpen dan de immer al geaccepteerde leuze: als het goed genoeg is voor Nicola Roberts, is het goed genoeg voor mij. Renaults strategie is gebaseerd op het feit dat jij, ten eerste, de Twingo een ‘artistieke’ auto vindt, en dat je, ten tweede, Nicola Roberts dus artistiek vindt. We vragen ons af of dat inderdaad zo is.

 

Juffrouw Roberts lijkt, hoewel ze zonder twijfel een arsenaal aan kwaliteiten heeft, niet per se een artistieke visionair te zijn, als zodanig. Niet veel zangers die doorbreken door aan een televisieprogramma mee te doen, hebben namelijk die eigenschap.

 

 

Jean-Charles de Castelbajac, de Franse modeontwerper die de matzwarte Twingo met tapijt ontwierp, legt zijn absurde creatie tenminste nog uit door te refereren aan ingewikkelde concepten als ‘sentimentele archeologie’ en een ‘dystopische toekomst’. We hebben geen idee wat er moet die begrippen zou kunnen worden bedoeld, maar ze klinken in elk geval behoorlijk artistiek. We zijn er vrijwel zeker van dat Nicola Roberts nooit heeft nagedacht over ‘sentimentele archeologie’ en een ‘dystopische toekomst’. Zoals velen onder ons. Nicola Roberts artistieke motto voor haar Twingo? ‘Dat is mijn leven in een auto’.

 

Want al die potjes make-up op het dashboard staan daar omdat Nicola Roberts een eigen lijn make-up heeft. Nicola Roberts noemt die lijn make-up zeker tien keer gedurende de avond die we met haar doorbrengen. Het mengpaneel annex opnamestudio ligt erin omdat ze ervan houdt om muziek op te nemen. De juwelen zijn er omdat ze, tja, van juwelen houdt. Je begrijpt het. Is ‘mijn leven in een auto’ daadwerkelijk artistiek? Onze auto’s liggen doorgaans vol met halflege pakjes koek, cd-hoesjes en snoeprollen. Dat mag een leven accuraat weergeven, zeker, maar ik weet zeker dat het niet artistiek is en ook geen kunst.

 

 

Dus waar gaat het om bij het ruïneren van deze Twingo’s? Zoals altijd gaat het om geld. Bedenk eens hoe Renault in ‘s hemelsnaam wat kan verdienen aan de verkoop van een Twingo voor, zeg, 8.000 euro. Want trek van dat bedrag de kosten af voor onderzoek en ontwikkeling, de ruwe materialen, het bouwen, het verschepen en het deel van de dealer, en je houdt zo ongeveer een tientje over aan winst voor Renault als bedrijf. Maar als je zo’n Twingo opleukt voor een euro of 5.000 – wat leer, parkeersensoren, niet al te mooie strepen, dat soort zaken – dan zie je dat dat geld zo ongeveer rechtstreeks in de winstbuidel van het bedrijf verdwijnt. Opties staan gelijk aan winst. Dat is een truc die BMW uithaalde met de nieuwe Mini, Fiat met de 500 en Land Rover met de Evoque.

 

Renault wil een stukje van die ‘opties zijn winst’-taart, en de beste manier om kopers zo gek te krijgen om allerhande extra’s aan te schaffen, is door hen te overtuigen dat het om ‘verpersoonlijking’ gaat. Iedereen voelt zich graag uniek. Je wordt niet gedwongen een optiepakket te nemen waar je geen behoefte aan hebt, nee, je bent aan het verpersoonlijken. Dat is waarom Nicola Roberts met veel moeite al haar oorbellen aan de zonnekleppen van haar Twingo heeft geplakt: het is de droom van de marketingafdeling, een demonstratie van het nieuwe woord verpersoonlijking (ja echt, dat is een woord) op de nieuwe Twingo.

 

Je kunt de jouwe dan wel niet uitrusten met struisvogelleer of met een opnamestudio achterin, maar je kunt je Twingo wel bestellen met een scala aan stickers, kleurstellingen en plastic gras op het dashboard dat je mobieltje op z’n plaats houdt.

 

 

Niet echt onze – en waarschijnlijk evenmin jouw – smaak, maar Renault zou er nog mee wegkomen als bij deze facelift tegelijkertijd alle bestaande problemen van de Twingo zouden zijn verholpen. Maar helaas. De opfrisbeurt van de Twingo – die nu een midlifecrisis heeft – bestaat uit een nieuwe voorkant, de mogelijkheid tot verpersoonlijken, en daarmee is het helemaal op. Geen als nieuw te bestempelen motoren, geen ander onderstel en, het ergst van alles, geen nieuw dashboard (en dus nog wel die ouwe troep uit begin jaren negentig).

 

Dit is echt frustrerend. We houden van de Twingo. Begin 2011 verklaarden we nog dat het instapmodel Twingo (dat nog geen 8.000 euro kost) de beste goedkope auto ter wereld was. Wellicht waren we wat aan de enthousiaste kant, maar de Twingo heeft een beter onderstel dan de andere auto’s in dit segment. Het was, kortom, een goede auto met een aantal makkelijk te verhelpen makkes. Renault heeft geen enkele van die euvels verholpen. Nul.

 

Het zou naïef zijn om te vermoeden dat Renault minder tijd en moeite zou hebben besteed aan rondhangen met een lid van Girls Aloud dan aan het verbeteren van een auto: hoe veel geld juffrouw Roberts ook heeft gekregen voor het promoten van haar Twingo, we kunnen ons niet voorstellen dat het meer zou zijn dan de ontwikkeling van een nieuwe stereoknop zou kosten. Een kwestie van prioriteiten, toch? Zijn een dashboard dat eruitziet alsof het zo is weggelopen uit een twintig jaar oude Renault 19 en een snelheidsmeter die in het zicht zit, niet belangrijker dan een popsterretje wat laten dollen met haar verkleedspulletjes?

 

Prioriteiten. Een week na het Nicola-Roberts-Twingo spektakel kondigde Renault stilletjes aan dat het in Engeland meer dan de helft van de huidige modellen uit de handel haalt, en wel de Laguna, de Espace, de Modus, de Kangoo en de Wind. Allemaal weg, dood, en begraven (althans aan de andere kant van het Kanaal – hier blijven ze vooralsnog te koop).

 

We vinden dat wat sommige modellen betreft wel te begrijpen – we huilen niet om het verlies van de Modus – maar het is toch ronduit bizar dat Renault, het bedrijf dat de grote MPV uitvond, de Espace niet langer op alle markten voert.

 

Renault, we willen dat je overleeft. Je maakt onovertroffen hete hatchbacks en, heel ongewoon voor een modern autobedrijf, lijkt er plezier in te hebben om zelfs je alledaagse auto’s leuk te maken om in te rijden. Dus, we smeken je Renault, blijf bij je leest en onthoud deze twee dingen.

 

Ten eerste: je bent een autofabriek, geen boetiek in Naarden-Vesting. Ten tweede: als je een houthaard in een Twingo bouwt, moet je nooit vergeten er ook een schoorsteen op te zetten. Heeft iemand een brandblusser bij de hand?