Autotest: Subaru WRX STi Sport

De naam Impreza is niet meer verbonden met heftige sportsedans. Vanaf nu luistert Subaru’s kanon alleen nog maar naar WRX STi.

 

De kopers van een Impreza kon je in twee kampen verdelen. Aan de ene kant stonden de scheurneuzen die voor een dubbeltje op de eerste rang wilden zitten. Immers, voor een appel en ei kocht je een weergaloze sportauto. Aan de andere kant stonden de zestigplussers met caravan die een wat minder woeste uitvoering kochten, maar wel konden profiteren van het enorm hoge trekgewicht van de vierwielaangedreven middenklasser.

 

Met de komst van de jongste versie Impreza was de populariteit gauw over. Het aparte, maar ook suffe uiterlijk van de hatchback weerhield slechts een handjevol kopers er niet van een nieuwe Impreza aan te schaffen, de rest haakte af. Wellicht ingegeven door dat tegenvallende succes heeft Subaru de naam Impreza voor de topversies laten vallen en noemt ze voortaan alleen nog maar WRX STi. Nieuw is bovendien dat er weer een vierdeurs versie van de auto-die-geen-Impreza-heet-maar-het-stiekem-toch-is leverbaar is. Anders dan de hatchback is de sedan er alleen als WRX STi.

 

De cijfers zien er goed uit. Voor de aandrijving zorgt een dikke 2,5-litermotor. Geholpen door een turbo komt er 300 pk uit de boxer, het koppel is 407 Nm. De prestaties zijn al even imposant. De acceleratie van 0 naar 100 km/u doet hij in 5,2 seconden, de top is 255 km/u. Dat laatste is opmerkelijk, want de carrosserie ziet er niet bepaald aalglad uit en dat speelt je op snelheid parten.

 

Moet je nagaan, al dit moois heb je voor nog geen zestigduizend euro voor de deur. De carrosserie is stijver dan voorheen, waardoor de veerwegen langer kunnen zijn en de grondspeling juist kleiner. De wielen zijn twee kilo lichter per stuk, wat het onafgeveerd gewicht ten goede komt.

 

Het spreekt voor zich dat de onderstelgeometrie is afgestemd op de topsportprestaties van de WRX STi. De voorbumper is een stuk agressiever vormgegeven, de achterschermen zijn flink uitgeklopt. Daarmee is de sedan een stuk beter te pruimen dan de hatchback. Voorwaarde is wel dat er een dikke spoiler op de achterklep zit. Bij de Sport-versie zit die er wel, de Sport Executive mist ‘m. De krachtverdeling tussen voor- en achterwielen is 41/59, maar er is altijd nog iets moois als DCCD. Dat is Subaru-taal voor Driver’s Control Centre Differential, een differentieel dat aan de persoonlijke wensen is aan te passen.

 

De WRX STi lijkt alles in huis te hebben om ongegeneerd hard mee te kunnen rijden. Inderdaad, op een viezige b-weg kon ik de Subaru zonder al te veel moeite de sporen geven. Je hoeft echt geen coureur te zijn om hier hard mee te kunnen rijden. Laat remmen voor de bocht, insturen, snel weer op het gas, voluit blijven gaan en het ergste dat je kan overkomen is een beetje overstuur. De zesversnellingsbak is typisch Subaru, schakelen gaat met gevoel. De remmen doen hun werk gretig, de vering voor en achter is beter dan in elke Subaru waar ik ooit in reed.

 

Daarin schuilt nou juist het probleem. Het snelheidsgevoel ontbreekt in deze auto. Je hebt geen moment het idee dat er driehonderd pk voor je neus ligt. Het is een uitdaging om het onderste uit de kan te halen, maar daarvoor moet je wel flink je best doen. Zoals in veel vierwielaandrijvers gaat het meer om de koele prestatiecijfers dan om het rijplezier.

 

Met een aandrijflijn zoals van de WRX STi moet óf het wegdek zo smerig zijn dat je alle kanten op glijdt óf nog meer vermogen hebben zodat je de grip verder kunt tergen. Maar als geen van beiden het geval is dan is deze Subaru gewoon verrekte goed. De prijs is niet te hoog, zeker de standaard Sport is leuk, want die heeft een flinke achterspoiler. De WRX STi is een imposante auto die je eerder met je hoofd dan met je hart koopt.