Autotest

Suzuki S-Cross 1.0 Boosterjet High Executive

Sommige merken hebben van die facelifts waarbij je na acht keer kijken verdorie nog niet ziet wat er nieuw is. Nee, dan Suzuki. Dat rost de S-Cross zo door de mangel dat z’n eigen moeder ‘m niet zou herkennen. En noemt het nog steeds een facelift

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 8 november 2016 om 19:45 uur

TopGear Koningsdagdeal met veel oranjekorting

Met wat gevoel voor overdrijving kun je zeggen dat de Suzuki S-Cross compleet nieuw is. Nieuw uiterlijk, nieuw interieur, nieuwe motoren, nieuwe versnellingsbak, nieuwe kleuren – het is bijna een wonder dat ze nog iets bij het oude hebben gelaten.

Wat is er allemaal veranderd met deze facelift?

De vorige S-Cross had nog een betrekkelijk anoniem neusje. Paar horizontale stukjes plastic tussen de koplampen – klaar. Maar daar kom je in het huidige tijdsgewricht, waar stoer de norm is (behalve als je Olympisch turner bent), niet mee weg. Dus kreeg de S-Cross een stoer hekwerk dat vooral lijkt te appelleren aan het soort mensen dat alles wat een tikje hoger op de poten staat en doet alsof het ook zonder asfalt kan, een ‘jeep’ noemt. Led-verlichting is cool en hip, dus die kreeg ie ook, zowel voor als achter.

Binnenin kwamen er wat nieuwe materialen (‘hoogglans zwart en satijn chroom’) voor een chiquere uitstraling en een mooi, makkelijk te bedienen 7 inch touchscreen. Maar niet alles is op de schop gegaan, hoor. Er is nog genoeg afhaalchinees-plastic over, de stoelen zijn voor Europese begrippen nog altijd aan de kleine kant en een portier dichtgooien klinkt nog steeds alsof je voetbalt tegen een garagedeur. Maar dat houdt het gewicht lekker laag (1.065 kilo) en de vraagprijs overzichtelijk.

Is de S-Cross nog even ruim als zijn voorganger?

Aan het ruimteaanbod veranderde natuurlijk niets – dat is op alle fronten niet toonaangevend, maar wel in orde. Even oppassen voor mensen die (terecht) het panorama-schuifdak willen: dat haalt achterin net die paar centimeter hoofdruimte weg waar wat langere passagiers behoefte aan zouden kunnen hebben.

Ook in technisch opzicht krijgt de S-Cross een aantal upgrades. De 1,6-liter benzinemotor heeft een schop gekregen ten faveure van de 1,0-liter driecilinder in de Suzuki S-Cross 1.0 Boosterjet die wij reden en de 1.4 uit de Vitara. De vorige S-Cross kon je ook met dieselmotor krijgen, maar van die brandstof neemt de nieuwe helemaal afscheid; zo’n uitvoering zou simpelweg te duur worden. Meer ‘bedankt en tot nooit meer ziens’: de CVT-bak maakt plaats voor een reguliere zestraps automaat die twee mille extra kost. Vierwielaandrijving kan, maar alleen met de 1.4 én het hoogste uitrustingsniveau. De rest heeft gewoon voorwielaandrijving.

Is de Suzuki S-Cross 1.0 Boosterjet niet wat aan de trage kant?

Wie op grond van dat opgeruigde uiterlijk en de alleszins aardige binnenruimte denkt dat een driecilindertje weleens onderbemeten zou kunnen zijn, vergist zich. Het motortje heeft geen enkele moeite met de S-Cross. Hij beschikt dankzij een wakkere turbo over genoeg kracht onderin en snort met een prettig roffeltje ook net zo makkelijk dóór. Goed, met een 0-naar-100-tijd van 11 seconden moet je niet al te ambitieus zijn bij stoplichtsprintjes, maar daar is de Suzuki S-Cross 1.0 Boosterjet ook de auto niet naar. Datzelfde geldt voor de benadering van de rest van de techniek. Vering en demping zijn bovenal comfortabel, besturing en remmen werken prima, zonder verder veel te communiceren – precies zoals de geachte clientèle het wil.