Autotest: Toyota Land Cruiser V8 4.5 D4-D

Het is de dienstauto van de VN en zijn historie gaat bijna net zover terug als die organisatie. Hij is stoer en stevig als altijd. Zelfs wij kregen `m niet kapot.

 

Dit is de nieuwe Toyota Land Cruiser V8 diesel. Hij kost dik 126.000 euro en is net zo sexy als een paar rubber kaplaarzen aan je voeten of een zuidwester op je knar. Erger nog: voor dat bedrag krijg je een Toyota-logo op de nieuwe maar toch herkenbare neus en niet eens een Lexus-beeldmerk.

 

Er zijn meer dingen waar je raar van op kijkt. In de wielophanging is een keur aan elektronische snufjes verwerkt, terwijl de basis wordt gevormd dor een redelijk antiek ladderchassis. De carrosserie ligt daar als een losse doos bovenop. Andere merken met top-SUV’s in hun programma maken gebruik van een lichtere, en in principe ook sterkere, zelfdragende carrosserie.

 

De uitrusting omvat de modernste snuisterijtjes en is zo luxe als je van een hedendaagse limousine mag verwachten. Toch kun je op je vingers natellen dat deze auto wordt gekocht door mensen die er daadwerkelijk woestijnen mee willen doorkruisen, misschien stiekem hopend op een sluipschutter die op de loer kan liggen.

 

Het is een vreemde auto. Dat gevoel verdwijnt niet als je ermee gaat rijden. Je klautert erin, priegelt wat met de sleutelloze startknop en komt er twee bochten later achter dat je Land Cruiser aanvoelt als een boot. Ondanks de elektronisch geregelde wieldemping, de instelbare rijhoogte en een hele batterij computers die er allemaal voor moeten zorgen dat deze schuit beter moet rijden dan de oude versie. Als je dit als SUV bestempelt, dan is kijken naar Studio Sport waarschijnlijk je enige lichaamsbeweging.

 

Het nieuwe Kinetic Dynamic Suspension System (KDSS) leidt de werking van de stabilisatorstangen met een stel hydraulische cilinders in goede banen. Gaan de wielen in dezelfde richting, bijvoorbeeld op de gebaande weg, dan doen de stangen hun werk en zorgen dat de auto het spoor strak volgt. Maar als de wielen bij gebruik in het terrein elk hun eigen weg zoeken en dus meer bewegingsvrijheid nodig hebben, worden de stangen losgekoppeld. Maar welke stand je ook kiest, de Land Cruiser deint alsof je op volle zee zit, zelfs als je de Sport-modus van de instelbare schokdempers kiest. Overigens gaat dan tegelijk het PWR-lampje op het dashboard branden als indicatie van de vlottere reactie van het gaspedaal. Je waant je eerder in een oceaanstomer dan in een woestijnridder.

 

Vanwege zijn imposante afmetingen en massieve uiterlijk verwacht je dat het ellenlang duurt voordat je stil staat, onder de motorkap doet een dikke motor met een gedempt, onafgebroken gedreun zijn werk. De wegligging is zompig, de besturing idem dito en in de bochten gaat de horizon op z’n kant. Dat de Land Cruiser met dank aan de nieuwe 4,5-liter D4-D-motor met dubbele turbo behoorlijk vlot is, kan dat gevoel niet wegpoetsen. De vette V8 is in staat om de opper-Toyota in 8,2 seconden van 0 naar 100 km/u te trekken, en maakt een top van 208 km/u mogelijk. Ondanks zijn uitstraling is de Land Cruiser voor een maxi-SUV nog best licht: 2,6 ton.

 

Door zijn kwieke acceleratie gebeurt het regelmatig dat je te snel een bocht ingaat. Het duurt dan heel lang voordat de elektronica een einde maakt aan het onderstuur waarmee je geconfronteerd wordt.

 

In de rechte lijn gedraagt hij zich heel wat fatsoenlijker. De tussenacceleraties zijn een belevenis, inhalen gaat net zo snel en makkelijk als in een rappe limousine. De motor is stil en als je niet had geweten dat het een diesel is, waande je je in een benzineversie. Als je dan het brandstofverbruik van rond de 10 l/100 km ziet, vraag je je af waarom er nog een slurpende benzinemotor in het leveringsprogramma zit.

 

De automaat schakelt wel eens wat traag, maar wel op het juiste moment en zorgt ervoor dat je de 650 Nm en 286 pk optimaal kunt benutten.

 

Je mag gerust stellen dat de nieuwe Land Cruiser beter is dan de versie die hij aflost, maar de concurrentie met een zelfdragende carrosserie moet hij laten voorgaan. Denk daarbij aan de Touareg, de GL-klasse, de Q7 en niet te vergeten de fantastische X5. Dat klinkt weinig hoopvol, maar er volgen nog een paar alinea’s.

 

Want de VN heeft niet voor niets in de afgelopen jaren 12.000 (ja: twaalfduizend) Land Cruisers naar crisisgebieden gestuurd. In elke nieuwsuitzending over het Midden-Oosten zie je wel een Land Cruiser door het zand ploegen of door een met mortiergranaten doorzeefd dorpje rijden. In hun witte uniform komen de Land Cruisers in de heetste brandhaarden. De voorliefde van de VN voor deze auto is niet getemperd.

 

Waarom eigenlijk? Omdat ze nooit stuk gaan. Kom in de bossen van een of ander derdewereldland en je zult ontelbare karkassen van achtergelaten Land Rovers tegenkomen, Toyota’s vind je er niet. Eerlijk waar, elke keer als een expeditie met helikopters een onbegaanbaar gewaand stuk aarde ontdekt, komen ze na het landen een picknickend gezinnetje met een oude Land Cruiser tegen. Reis naar het midden van de planeet en geheid dat je fossiele Land Cruisers tegenkomt. Gooi er wat diesel en een nieuwe accu in en ze rijden weer.

 

Met die reputatie heeft Toyota goud in handen. De Land Cruiser heeft een geschiedenis die teruggaat tot 1954, daarmee is het één van de oudste modellen in het Toyota-programma. Gelukkig heeft de nieuwkomer die genen geërfd. Zijn terreincapaciteiten zijn onovertroffen, bovendien voelt alles even degelijk aan – een teken van nauwgezette productie. Het klamme zweet breekt je niet uit als je tijdens een woeste rit door het terrein ineens ‘bonk’ of ‘beng’ onder je derrière hoort, je vertrouwt erop dat de techniek tegen de grootste klappers bestand is.

 

In een Range Rover zou je in zo’n situatie een stuk minder rustig in de koeienhuid zitten. Met de Land Cruiser voel je je onoverwinnelijk, geen obstakel ter wereld weerhoudt je van je doel. De variabele wagenhoogte, in te stellen met Active Height Control, zorgt ervoor dat je buik vrij blijft van de rotsen, sensoren in de wielen signaleren op welke ondergrond je rijdt (zand, modder, hellingen) en passen de werking van het variabele abs daarop aan.

 

Dan is er ook nog AVS, Adaptive Variable Suspension. Op de verharde weg garandeert dit dat hobbeltjes worden gladgestreken, in het terrein doet het zijn best om de wielen zo veel mogelijk aan de grond te houden en daarmee voor grip te zorgen. Het leuke is dat je er niets van merkt. Het enige wat je hoeft te doen, is sturen (en genieten van het uitzicht).

 

Het is duidelijk dat de Land Cruiser zich het lekkerst voelt in het terrein. Hoeveel het ook hobbelt, dreunt of kantelt, hij blijft gaan. Op het dashboard zitten zelfs kussentjes om de knieën tegen pijnlijke stoten te beschermen tijdens ruige tochten. Nogmaals, ondertussen leun je lekker achterover in de elektrisch verstelbare stoel en luistert naar een muziekje op de radio. Behalve van een klif rijden of de zee in sturen heb ik alles geprobeerd om ‘m te mollen, maar het lukte niet.

 

Zoals je van een auto met dit prijskaartje mag verwachten, heeft hij zo’n beetjes alles wat je hartje begeert aan boord. Standaard zijn: een airconditioning met vier klimaatzones, veertien (ja: 14) airbags, wisselaar voor zes cd’s, achteruitrijdcamera, leren bekleding, navigatiesysteem, koelbox in de middentunnel, kortom de hele rimram zit erop.

 

In Nederland komen twee versies op de markt, de VX en de Executive. De VX-specificatie is alleen leverbaar in combinatie met de dieselmotor. De handvol mensen die een Land Cruiser koopt, kiest voor deze auto omdat ze ervan walgt hoe de proleten de status van Land Rover de nek omdraaien.

 

Dit is de tegenpool van de Range Rover Sport. Geen overbodige toeters en bellen, geen bewonderende (of afgunstige) blikken op straat, maar dat kan de koper van de Land Cruiser V8 geen bal schelen. Die haalt zijn neus op voor stoplichtsprints of de mening van de buren. Het is gewoon een goede auto. Niet iedereen kan ermee uit de voeten en hij is lid van een uitstervend ras, maar dat doet niets af aan zijn kwaliteiten.