BMW M8 Competition Cabrio

We rijden door een brede winkelstraat. Open, natuurlijk. We pruttelen op kabbeltempo langs de terrassen, waar af en toe een ‘ooh’ en een ‘aah’ opstijgt, en veel uitgestoken vingers (wijsvingers, meestal) onze kant op wijzen. Je kunt er moeilijk over doen, maar flaneren is nu eenmaal een groot deel van het wezen van de BMW M8 Competition Cabrio . Het is een beetje zielig voor hem – gebouwd om bochten zo te vernederen dat ze in de foetushouding onder een stromende douche willen gaan liggen, maar stiekem nog veel beter in het verzamelen van bewonderende blikken en posts op spottersites.

Ach, zoals SUV’s nooit in het terrein komen, zullen de meeste M8’en nooit op de toppen van hun kunnen worden gereden. Welkom, M8, in het land van Ferrari, Lamborghini en al die andere flamboyante monsters die het belangrijkste deel van hun leven riant onder de rode lijn van de toerenteller zullen doorbrengen.

Hij is er wel verrekte goed in, dat flaneren. Zeker in de Competition-uitvoering, waarin veel dingen als logo’s, omlijstingen et cetera zwart zijn. Om hem nog wat agressiever over te laten komen. In de basis blijft BMW M8 Competition Cabrio een schitterend ontwerp, en de auto waar we altijd naar terugmijmeren als we kijken naar BMW-designschandvlekken als de nieuwe 4-serie, 7-serie en X7 (we gaan ze niet allemaal opnoemen, het zijn er te tranentrekkend veel). Maar ze kunnen het nog wel – kijk maar: 8-serie.

Geen zakformaat

Ga erin zitten en het valt meteen op: de BMW M8 Competition Cabrio is gróót. Dat zag je vanbuiten ook wel (zijn Le Mans-deelname leidde tot hilarische memes waarbij een 8 ter grootte van een flatgebouw zich tussen de concurrenten door vocht), maar binnenin is het helemaal onontkoombaar. Je hebt geen idee waar ie begint of ophoudt, elke parkeergarage is minstens een meter te smal en in de extra stevige a-stijl kan zich met speels gemak de totale Jumbo-Visma-ploeg verstoppen. Bij parkeren word je nog geholpen door het beste camerasysteem dat de markt te bieden heeft, maar rijdend is het maar wat vaak ‘God zegene de greep’.

Ah, rijden, ook zoiets waar de BMW M8 Competition Cabrio erg goed in is. Niet verwonderlijk – hij vertegenwoordigt nu eenmaal het beste van het beste dat BMW op dit moment in huis heeft. Hij is de Grootmeester van de Keuzevrijheid: als jij het wil, kan hij het je geven. Je hoeft er alleen maar voor te kiezen. Graaf diep genoeg in de menu’s en je zult zien dat hij voor elk ‘probleem’ een oplossing heeft.

Hij grossiert dankzij de vierwielaandrijving in grip, maar kan daar allerlei variaties in aanbrengen. Sneeuw, of andere omstandigheden waarin je van 625 pk meer last dan plezier hebt? Lekker de vierwielaandrijving en alle elektronica hun werk laten doen. Heb je een hekel aan je achterbanden en kijk je het liefst naar buiten via je zijruiten? Dan biedt hij je zelfs de optie de voorwielen helemaal uit te sluiten van hun rol in de aandrijving. Rij je zomaar in een puur achterwielaangedreven driftmonster. Alle nuances tussen die twee zijn ook mogelijk, door een ongekende hoeveelheid instelbaarheden.

De rij-modi van de BMW M8 Competition Cabrio

Zowel via de Drive Modes als via de M-Modes kun je zo’n beetje alle parameters instellen, van besturingszwaarte en gasrespons tot de hardheid van de dempers en de mate waarin de elektronica je bijstaat. Die voorkeuren kun je dan ook weer opslaan onder de knopjes M1 en M2 die op de stuur zitten. Gelukkig maar, anders zou je horendol worden van alle mogelijkheden. Wel gek: zelfs bij een modus als Track blijven er allerlei hulpjes aan staan. Op een circuit?

De BMW M8 Competition Cabrio rijdt fantastisch. Hij is bloedsnel en levert zijn prestaties met een gemak dat haast griezelig is. Oké, hij heeft in bochten en bij het remmen wat moeite om zijn gewicht te verstoppen, maar dat is niet gek als je bedenkt dat hij maar liefst 1.985 kilo weegt. De besturing is enorm precies, maar loopt niet over van het gevoel – duidelijk een keuze van BMW, maar van ons had het communicatiever gemogen. De windisolatie is geweldig: je kunt zonder veel last tot hoge snelheden open rijden. De ruimte op de achterbank is slechts geschikt voor hobbits, de bagageruimte is groter dan je denkt – zeker voor een cabriolet.

Minpunten

Een paar dingen zijn een beetje jammer. Allereerst het interieur. Het is mooi afgewerkt, dat zeker, met fraaie materialen. Het is dat je het scherm er niet meer door zou kunnen aflezen, maar anders hadden ze daar ook nog een lap hoge-kwaliteitsleer tegenaan geplakt. Het punt: het is verder niet of nauwelijks van het interieur van een 1-serie te onderscheiden. Zit je dan, in je 625-pk auto, terwijl dat leasepikkie naast je voor het stoplicht, in zijn driecilinder diesel, tegen zo goed als hetzelfde dashboard aan zit te kijken. We snappen het wel, hoor – generiek design, familiegezicht, goedkoper te produceren en zo. En we gunnen het de 1-serierijder natuurlijk van harte. Maar iets meer onderscheidend vermogen voor je topmodel was aardig geweest.

Tweedens: het geluid van de V8 in de BMW M8 Competition Cabrio. Hij klinkt geweldig – zeker bij de koude start lopen de rillingen je over de rug. Maar die zijn al snel weer verdwenen, want rijdend verneem je weinig meer van hem. Bij hoge toeren zet ie nog wel een keel op, en als je in een tunnel even een paar keer terugschakelt en gas geeft (en dat doe je), weet je weer wat voor vlees je in de kuip hebt. Verder geen AMG-achtig ge-onweer of geplof, maar veeleer pure beschaving – of je nu het knopje-met-de-uitlaatjes hebt ingedrukt of niet. Waar het aan ligt – nieuwe geluidsregelgeving of toch die turbo’s – we weten het niet, maar van de top-M hadden wij meer verwacht.

‘Competition’?

We rijden door die winkelstraat. Verderop staat tussen de rijbanen een fietser te wachten tot ie kan oversteken. Er is ruimte zat, maar op drie meter afstand besluit de BMW M8 Competition Cabrio toch tot een plotselinge remingreep. Iedereen schrikt zich beroerd – wij, de fietser en vooral onze achterligger, die maar nét kan stoppen en zich terecht afvraagt of we gek zijn geworden. Ook dat zijn auto’s tegenwoordig – hysterischer dan je schoonmoeder die elke keer ‘PAS OP!’ gilt als een kilometer verderop iemand remt.

En dat flikt ie ook elke keer als je over een lijn op het wegdek rijdt – je wordt met intimiderende agressiviteit teruggeduwd. Natuurlijk, dat kun je ook uitzetten, maar het draagt bij aan het totale gevoel dat de M8 Competition achterlaat: hij beschouwt je niet helemaal als volwaardig. Hij beschermt je meer dan dat ie je uitdaagt. Fenomenale auto, maar een ‘echte’ M? Laat staan ‘Competition’? Daar is ie veel te veel GT voor. Ach, als we dan toch problemen hebben, laat het in hemelsnaam dit soort luxeproblemen zijn.

Specificaties BMW M8 Competition Cabrio (2020)