Ford S-Max 2.0 TDCi 150 pk

Ooit was de ruimtewagen de auto om te hebben – tegenwoordig is het segment op sterven na dood. Toch komt Ford doodleuk met een nieuwe versie van de S-Max, de (enige) MPV voor mensen met sportieve aspiraties. Eén ding is duidelijk: aan hem zal het niet liggen. Rij met ons mee in de Ford S-Max 2.0 TDCi.

Tegen welk probleem loopt het segment aan?

Dat zie je overigens niet vaak. Dat een merk negen jaar na het eigenhandig creëren van een niche er nog steeds het rijk alleen heeft. Toch heeft het concept van de Ford S-Max, een wat sportievere uitvoering van een MPV, nooit navolging gekregen. Dan zal het wel niet zo’n aansprekende niche zijn geweest, zou je zeggen, maar dat is niet het geval: Ford heeft meer dan 400.000 S-Max’en weggezet, meer dan waar ze zelf op gerekend hadden. Was het dan gewoon niet zo’n heel goede auto? Dat kun je moeilijk volhouden als de vorige auto van 65 procent van de S-Max kopers óók een S-Max was. Te duur dan? Nee: 70 procent van de kopers kiest voor een Titanium-versie, alles erop en eraan dus.

Het probleem is het segment waar de S-Max-niche deel van uitmaakt: dat van de MPV’s. Dat ligt volledig op z’n gat. Ooit verkocht Renault van de Espace al meer auto’s dan er nu in het hele segment omgaan. Mensen kopen dit soort joekels van auto’s gewoon niet meer; ze gaan juist een maatje kleiner óf, als het echt moet, voor iets SUV-achtigs. Het weerhoudt Ford er niet van om met een geheel nieuwe S-Max te komen. Dat past in de strategie van het bedrijf, dat zich begint op te werpen als hét merk voor mensen die van veel ruimte en flexibiliteit houden of daar, bijvoorbeeld wegens veel kinderen, op zijn aangewezen. Ga maar na: B-Max, C-Max, Grand C-Max, Galaxy, Kuga en de hele Tourneo-reeks – Ford heeft je ruimtevraagstuk al beantwoord voordat je wist dat je het had.

Waar heeft Ford de S-Max voornamelijk updates gegeven?

Visueel is de S-Max er een behoorlijk stuk beter op geworden. De vorige deed ons met die grote zwarte grille en die twee mistlamp-oogjes ernaast altijd een beetje denken aan een grote, niet bijster intelligente vis – mond open om maar zoveel mogelijk plankton naar binnen te harken. Daar is bij de nieuwe geen sprake van. Die grille van Aston Martin stelen, is een van de betere ideeën die het Ford-designteam de laatste jaren heeft gehad; we kunnen geen model bedenken dat er slechter van is geworden en voor de meeste (de S-Max in het bijzonder) is het een enorme vooruitgang. Voor de rest blijven de meeste lijnen bij het oude, al zijn ze hier en daar wat aangescherpt.

Het dashboard is gelukkig totaal veranderd. Het vorige had een pietepeuterig schermpje waarop je meer niet dan wel zag, en de bediening liet alleen niets te wensen over als je toevallig toch om een zenuwinzinking verlegen zat. Het nieuwe is in beide opzichten een stuk beter. Het scherm heeft een normaal formaat en er zijn zo veel knoppen verdwenen dat het nu (het is ook nooit goed) een beetje leeg oogt. We hebben het idee dat de Ford-dashboarddesigners graag bij de Chinees komen, want je kunt qua bediening zo ongeveer alles krijgen, maar het is wel verstopt in een gigantische hoeveelheid menu’s.

Wat zijn de minpunten?

Voor sommige (de meer algemene) instellingen kun je in het grote scherm terecht, voor andere (de instellingen van de onafzienbare hoeveelheid rij-elektronica bijvoorbeeld) moet je naar het schermpje tussen de meters en de pijltjestoetsen op het stuur. Daardoor is het nogal eens zoeken voor je iets gevonden hebt. Voor de meeste Ford-rijders zal het allemaal snel wennen, maar wie vanuit een ander merk overstapt kan zich voorbereiden op een paar gezellige uurtjes met de vuistdikke handleiding.

Een ander kritiekpuntje: het materiaal. Hij is heus netjes en goed afgewerkt, maar de gladdere materialen zijn nogal gevoelig voor vette vingertjes en zo: een paar keer aanraken en het oogt al wat smoezelig. Kleinigheidje, maar we komen dat wel eens chiquer tegen. Uiteraard is aan alle variabiliteit met het meubilair niets veranderd. De mogelijkheden zijn ongekend en dat soort dingen als met één druk op de knoppen in de bagageruimte één of meer zitrijen plat kunnen gooien: het is niet nieuw of uniek, maar wel ontzettend handig. De achterste zitrij is voor volwassenen nog altijd een plek om te mijden, maar pre-puberaal kinderspul kan er prima zitten.

Welke motoren levert Ford?

Motorisch leunt de S-Max als altijd sterk op het aanbod van de Mondeo. De legendarische vijfcilinder turbo heeft het natuurlijk moeten afleggen tegen het milieu. Maar er zijn nu allerhande viercilinders die stuk voor stuk uitstekend voldoen. De 1,5-liter EcoBoost is met 160 pk op zich prima, maar gooi de auto vol mensen en spullen en het wordt krap aan. De 240 pk van de 2,0-liter EcoBoost is dan te prefereren, maar kost vast (de prijzen zijn nog niet bekend) een berg extra. Er zijn ook vier 2,0-liter diesels, van 120, 150, 180 en 210 pk. De eerste zouden we laten staan, maar de 150 pk-versie die wij reden, voldeed prima. Niet dat je nou barst van de vermogensreserves, maar in 99 van de 100 gevallen heb je er gewoon genoeg aan. Daarbij is ie mooi stil en zuinig (jawel, zakenvrienden: 20 procent bijtelling). Wij rijden overigens met de Ford S-Max 2.0 TDCi 150 pk uitvoering.

Natuurlijk is ie, z’n uitstraling ten spijt, geen sportwagen, maar hij rijdt wel weer verrekte goed. Vering en demping zijn terecht vooral gericht op comfort, maar vooral door de fijne besturing en de communicatie van het onderstel is dit meer een rijdersauto dan z’n tegenstrevers. De ophanging is nu rondom van het type multi-link, wat vooral voor de achterpassagiers een stuk rustiger is; ze zitten niet bij elke hobbel tegen het plafond, omdat de wielen daar nu meer kunnen bewegen.

Ford blijft innoveren, ook bij de S-Max

De S-Max heeft nog twee primeurtjes. Allereerst Adaptive Steering. Dat is een in het stuur ingebouwd semi-mechanisch systeem dat ervoor zorgt dat je bij lage snelheden minder stuuromwentelingen nodig hebt. Inparkeren zonder overpakken dus. Het werkt prima, of je het nodig hebt, is een tweede.

Verder barst de S-Max uit elkaar van de sensoren, radars en andere elektronica. Het wordt ingezet voor zo’n beetje alles wat mogelijk is om de veiligheid te bevorderen. Nieuw is de Intelligent Speed Limiter, bedoeld om je bekeuringen te besparen. Je stelt een maximumsnelheid in waar de auto dan niet overheen zal gaan. Bijvoorbeeld, 130 waar je 120 mag – dan zit je goed. Als de toegestane snelheid opeens naar 100 wordt verlaagd, herkent het systeem het verkeersbord. De auto gaat dan niet harder dan 110. Slim.

Het is een uitstekende auto. Dus mocht je een enorm gezin hebben of gewoon trainer van de B’tjes zijn? Dan kun je je aan deze Ford S-Max 2.0 TDCi geen buil vallen.

Specificaties Ford S-Max 2.0 TDCi

Motor
1.997 cc
viercilinder turbo
150 pk / 350 Nm

Aandrijving
voorwielen
6v handbak

Prestaties
0-100 km/u in 10,8 s
top 198 km/u

Verbruik (gemiddeld)
5,0 l/100 km
129 g/km CO2
B-label

Afmetingen
4.796 x 1.916 x 1.655 mm (l x b x h)
2.849 mm (wielbasis)
1.725 kg
70 l (diesel)
285 / 2.200 l (bagage)

Prijzen
NL n.n.b.
BE n.n.b.

VONNIS
Het goede bleef, het matige werd danig verbeterd. Veel beter dashboard, betere bediening, comfortabeler rijgedrag en een fraaier uiterlijk. En zo idioot veel elektronica dat Ford kennelijk twijfelt aan onze geestelijke vermogens