Autotest: Lancia Thema 3.0 V6 MultiJet II Executive 239 pk

De Chrysler 300C was een relatieve hit. De Lancia Thesis niet. Toch is er nu de Lancia Thema, een 300C met vet haar en leren puntschoenen.

 

Toen we begin 2011 op de autoshow van Detroit in de gloednieuwe Chrysler 300C plaatsnamen, waren we aangenaam verrast. Niet alleen vond het ontwerp een mooie balans tussen klassiek en modern, de auto maakte bovenal flinke stappen ten opzichte van z’n voorganger op het gebied van kwaliteit en afwerking. Dat mocht ook wel: Chrysler had een miljard dollar geïnvesteerd in de ontwikkeling van de nieuwe auto en maakte er zo’n 4,8 miljoen testkilometers mee.

 

Al snel bleek dat we in Europa deze 300C niet als Chrysler, maar als Lancia zouden krijgen. De Italianen stuurden zonder gêne een stel Chrysler-persfoto’s met gephotoshopte Lancia-logo’s de wereld in, en gaven hoog op over hun nieuwe vlaggenschip dat doorspekt zou zijn van ‘Italiaans vakmanschap’ (uit een fabriek in Canada, welteverstaan) en zelfs designovereenkomsten zou vertonen met de klassieke Flaminia – een Pininfarina-ontwerp, nota bene. Dat ze het met droge ogen hun strot uit kregen.

 

Inmiddels staat de Lancia Thema voor ons, en blijkt de enige uiterlijke verandering ten opzichte van de Chrysler inderdaad het logo te zijn. De gemakzucht spat ervan af. Toch hebben de Italianen meer gedaan om deze 300C klaar te stomen voor Europa: zo werd het interieur op een aantal punten aangepast, met onder andere Poltrona Frau-leer, en werd het onderstel voorzien van stijvere schokdempers en dikkere stabilisatorstangen. Het resultaat? Onze kaak in ons kruis, in ieder geval.

 

Badend in de luxe van het interieur – verwarmde en gekoelde bekerhouders en stoelen, enorm zonnedak, enorm touchscreen – is de besturing het eerste wat ons opvalt. Die is niet te licht en werkt erg direct, waardoor de kleinste koerswijzigingen enthousiast door de Thema worden opgepakt. Het herziene onderstel is hierop een geslaagde aanvulling: het presteert het om de grootste oneffenheden glad te strijken, ondanks de gigantische 20-inch velgen, en toch de zware koets stevig in de bochten te leggen. Zelfs zonder allerlei moeilijke comfort- en sportknoppen blijkt dit zowaar best een prettige auto om actief mee te sturen. Wie had dat gedacht van een Amerikaan?

 

De moderne 3,0-liter V6-dieselmotor, die dan wel weer van Italiaanse origine is, is niets minder dan een snoepje. Hij heeft altijd kracht voorhanden – van het meeslepende, elastische soort – en is fluisterstil onder alle omstandigheden. Zelfs als je ‘m opjaagt, laat ie slechts een gedistingeerde en afstandelijke roffel horen. Zo moet een dikke dieselmotor zijn. De vijftraps automaat vult ‘m aardig aan, maar een modernere achttraps maakt binnenkort zijn opwachting.

 

De Thema is een apart geval. De bonkige, vlezige football-speler is in een krap zittend designer-maatpak gehesen, en dat maakt ‘m noch een echte Yank, noch een temperamentvolle Italiaan. Het is een niemendalletje, een bastaard zonder verhaal. Of er kopers zijn voor een dergelijke identiteitsloze zakensedan, valt te bezien. En toch: als je in deze klasse winkelt en de Thema geen blik waardig gunt, dan mis je iets.