Seat Leon Cupra 290 DSG

Voor we dieper ingaan op de nieuwe Seat Leon Cupra 290, eerst even een kleine blik terug in de tijd. Wij begrepen het altijd wel – Seat als het temperamentvollere broertje of zusje van het door-en-door rationele Volkswagen. Een VW kocht je om met een strak en serieus gezicht van a naar b te komen, de Seat moest je dan hebben om gedurende die afstand nog wat levenslust uit te stralen ook. Seat deed aardig z’n best in de (WTCC-)racerij, waar VW ver uit de buurt bleef. Volkswagen Pink Floyd, dan Seat Shakira. En waar Volkswagen het bij een nuchter ‘Wie anders?’ hield, lispelde een zwoele Seat-dame ‘Auto Emoción’ in je oor. Het maakte, in goed Nederlands, perfect sense.

Je kunt de recepten allemaal nog zo leuk bedenken, je kunt de ingrediënten nog zo goed voor elkaar hebben, nog zulke topkoks in huis halen (Giugiaro, De Silva, Donckerwolke – geen kleine jongens) – het moet allemaal nog wel even gevreten worden. Daar wrong de schoen, want jarenlang waren de verkopen van Seat lang niet zo flamboyant als hun marketing. Waar het aan lag – Joost mag het weten. Het heeft in ieder geval geleid tot een kentering.

De belangrijkste verandering: het design. De Spaanse rondingen vertrokken, strakke, rechte lijnen kwamen. Een nieuwe zakelijkheid, een soort opgeruimd bureau op wielen. Dat slaat aan, daar kon zelfs een flauwe slogan (‘Enjoyneering’) niets aan veranderen. Seat doet het beter dan ooit en met name de Leon verkoopt goed.

Gelukkig zal een gemiddelde Spanjaard overal extra peper in doen, wat de reden is dat we precies twintig jaar geleden Cupra voorgeschoteld kregen, een afkorting van Cup Racing uiteraard, en altijd een synoniem voor een hete tot gloeiendhete hatchback. Zo’n jubileum is alle reden voor een feestje, en Seat trakteert maar wat graag op een speciale Leon Cupra. De heetste van allemaal, nog wel.

Een super-Cupra? Vertel me meer!

Hij heet voluit Seat Leon Cupra 290, om de doodeenvoudige reden dat hij 290 pk heeft. Dat zijn er tien meer dan voorheen. Tien maar? Ja, tien, maar toch. Het stelt je toch mooi in staat 0,1 seconden sneller dan in de Cupra 280 de 100 km/u te halen. Daar heb je nu maar 5,7 seconden voor nodig – met de DSG-bak. Wil je het liever zelf proberen met de overigens uitstekende handmatige zesbak, dan lukt je dat echt niet sneller dan in 5,8 seconden. Wat nog altijd krankjorum snel is voor een modale hete hatch. De topsnelheid blijft ongewijzigd op 250 km/u, het koppel is nog altijd 350 Nm. Al komt dat wel 50 toeren per minuut eerder, bij 1.700 tpm, tot volle wasdom.

De hamvraag is natuurlijk: merk je iets van die 10 pk extra? Antwoord: nee. Niks – al zou dat eraan kunnen liggen dat we helaas sterfelijk zijn en niet beschikken over de Verstappiaanse eigenschappen die nodig zijn om dit soort verschillen op te merken. Is dat erg? Nee, helemaal niet, want de Cupra 280 was al een behoorlijk hilarisch, bloedsnel apparaat, en zolang z’n opvolger in ieder geval niet langzamer is, is er niets aan de hand.

Zit ‘langzaam’ überhaupt in de vocabulaire van een Cupra?

Maak je geen zorgen: het is het laatste woord dat bij je zal opkomen als je de Seat Leon Cupra 290 rijdt. Het ding is zelfs haast misdadig snel onder zo goed als elke denkbare omstandigheid. In stadse omgevingen is ie goed voor gierende boetes en rijbevoegdheidsontzeggingen zonder dat je er erg in hebt; het ding zit zo snel en makkelijk op 50 km/u dat je een heel knappe jongen bent als je niet binnen een paar weken tegenover een bijzonder chagrijnige Officier van Justitie staat. Snelwegen zijn veiliger: je zult je hooguit afvragen waarom iedereen stilstaat terwijl jij rijdt. Ook dat ligt aan de in auto’s als deze zo moeizame perceptie van snelheid. Je denkt dat iedereen stilstaat, maar zij houden zich braaf aan het maximum, terwijl jij weer eens ongemerkt 170 rijdt.

Het zijn de provinciale wegen die je moet hebben, en dan niet die in dat langs een liniaal getrokken landje van ons, maar alles wat zuidelijker ligt. Geef de Cupra een paar bergen en wegen die zich eromheen kronkelen, en hij geeft je er onmetelijk veel rijplezier voor terug. Het meest wonderbaarlijke is niet de kracht die de motor levert, hoe vloeiend of juist agressief (alles op afroep) hij dat ook doet. Het zijn z’n grip en z’n wegligging.

Hij heet toch Seat Leon Cupra 290? Dat getal riekt naar onderstuur

Simpel feit: een jaar of tien terug was het ondenkbaar dat je een voorwielaangedreven auto meer dan 200 pk kon meegeven. Omdat ie dan in elke bocht keihard rechtdoor zou gaan en bij elke keer optrekken het stuur uit je handen zou slaan. Dat is de reden dat veel van dit soort extreem hete hatches tegenwoordig vierwielaandrijving hebben. De Golf R, Audi RS3, Mercedes-AMG A 45, zelfs de Ford Focus RS – ze zouden alle kanten opgaan zonder AWD.

De Cupra 290 moet het nog altijd via alleen z’n voorwielen doen, maar hij krijgt hulp van een sperdifferentieel. Het verdeelt, in eendrachtige samenwerking met de ESP-elektronica, de krachten keurig over beide voorwielen. Zelfs tot het punt dat 100 procent van de kracht naar één wiel gaat. Het werkt verbluffend. De natuurkunde blijft natuurlijk grenzen houden, maar binnen die grenzen kan de Cupra zo’n beetje alles. En dat zonder dat hinderlijk geruk aan je stuur dat veel concurrentjes (Mini, iemand?) zo kenmerkt.

Zo blijft de Seat Leon Cupra 290, ook met tien nauwelijks bespeurbare extra pk’s, een zaligheid om te rijden. Altijd alert, altijd bereid tot narigheid, altijd in voor een geintje. Met het drive profile-systeem kun je nog kiezen voor een Comfort, Sport- of Cupra-instelling, die wezenlijk en bruikbaar van elkaar verschillen. Minpuntjes? Nauwelijks, of het moet het interieur zijn, dat perfect in elkaar zit maar zo saai is dat Duitsers ervan in slaap vallen.

Motor
1.984 cc
viercilinder turbo
290 pk @ 5.900 tpm
350 Nm @ 1.700 tpm

Aandrijving
voorwielen
6v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 5,7 s
top 250 km/u

Verbruik (gemiddeld)
6,6 l/100 km
154 g/km CO2
E-label

Afmetingen
4.271 x 1.816 x 1.435 mm (l x b x h)
2.631 mm (wielbasis)
1.321 kg
50 l (benzine)
380 l (bagage)

Prijzen
NL € 39.500 (25%)
B € 35.830

Het vonnis
Een van de sterkste voorwielaandrijvers, en een feestje om mee op pad te zijn. Tikje overzakelijk interieur, maar rijd 'm zoals het bedoeld is en je hebt toch geen tijd om daarop te letten