Autotest: BMW X5 3.0d Executive

De X5 wordt gebouwd in de Verenigde Staten. Bij de introductie van de nieuwe versie waren eerst de dikke benzinemotoren aan de beurt. Bij ons is de diesel favoriet.

 

Duitse automerken die hun auto’s in Amerika bouwen hebben een vreemde gewoonte. Dat even los van het feit dat ze het met de kwaliteit van de auto’s soms niet al te nauw nemen. Het gekke is dat bij de introductie van een nieuw model eerst de vette benzinemodellen worden gepresenteerd, die alleen maar goed zijn voor de Amerikaanse markt. Toen we voor het eerst met de X5 reden, kregen we weliswaar een goede algemene indruk van de auto, maar nu de voor ons meer relevante dieselmotor leverbaar is, kunnen we het plaatje pas goed invullen. Het is niet voor niets dat de geruchtenmachine weet te melden dat Land Rover straks alleen nog maar Discovery’s met dieselmotor gaat leveren en de benzinedrinkers afzweert.

 

Een paar nummers geleden stelden we de X5 aan je voor. Een goede auto met een behoorlijk rappe 4,8-liter V8 onder de kap. Onderwerp nu is de 3.0 diesel, het model dat bij ons het gros van de verkopen voor zijn rekening zal nemen. Overigens plantte BMW de diesel niet zomaar van het oude model in het nieuwe, eerst werd er even aan gesleuteld.

 

Het brandstofverbruik is met acht procent afgenomen, hetzelfde percentage werd van de CO2-uitstoot afgeknabbeld. En, hoe krijgen ze het voor elkaar, het vermogen nam toe met eveneens acht procent. Het koppel bedraagt 520 Nm. Als je weet dat de X5 2.180 kg weegt en de acceleratie van 0 naar 100 km/u maar 8,2 seconden duurt, kun je alleen maar respect hebben voor zo’n krachtpatser. Ook kunnen we alle gebruikelijke superlatieven die we voor BMW reserveren weer uit de kast halen. De turbo komt er zeer geleidelijk in, het geluid houdt zich op snelheid keurig op de achtergrond en al bij lage toeren krijg je een flinke por in je lendenen als je het gas intrapt. In deze auto betrappen we de 3.0d erop dat hij bij stationair toerental niet echt stil is, terwijl de twinturbo-diesels in de 3- en 5-serie net als zoveel andere diesels veel minder van zich laten horen. Nog even wachten, want dan komen die diesels met dubbele turbo ook in de X5. Met die gebeurtenis zal de X5 nog wat groener worden, omdat de CO2-uitstoot van die motoren lager ligt.

 

Om eerlijk te zijn, het is niet de motor die ons laat likkebaarden. Het is vooral het chassis dat onze aandacht trekt. De wegligging van de BMW X5 in oude gedaante was al toonaangevend voor de SUV-klasse, de nieuwe versie gaat nog een stap verder. De manier waarop hij zonder overhellen door de bochten gaat is verbluffend, zeker als je bedenkt dat je in een hoge auto zit. Dat de grip indrukwekkend is, hoeven we natuurlijk niet meer te vertellen. Maar het is wel zo.

 

Het comfort laat te wensen over. Het beste bewijs dat dit eigenlijk geen terreinauto is, wordt geleverd dor de run-flatbanden. Een groot reservewiel zoals de Discovery dat heeft, zul je niet aantreffen. Run-flats maken de vering een stuk stugger.

 

De M-klasse en de Discovery zijn daardoor beter geschikt om in alle rust lange afstanden mee af te leggen. Maar om de Amerikaanse roots van de X5 daarvoor als schuldige aan te wijzen is onzin: ook de M-klasse wordt namelijk onder supervisie van Uncle Sam gebouwd.