Uitgelicht: Hammond in de Arnage R

De allerlaatste luxe limousine van Britse bodem, de koning der automobielen. Richard Hammond knielt voor de onovertroffen Bentley Arnage R.

 

Misschien komt het door de afmetingen of door z’n vorm – dat eenvoudige, hoekige profiel met een motorkap, een passagiersgedeelte en een kofferbak. Hoe je het wendt of keert, de Arnage is nadrukkelijk aanwezig. Zeer nadrukkelijk zelfs. Als criminelen anno 2011 nog gleufhoeden en lange zwarte jassen zouden dragen, dikke sigaren zouden roken en de buurt onveilig zouden maken met een vioolkoffer onder hun arm, dan zou dit hun auto zijn. Een in chic zwart uitgevoerde Bentley Arnage heeft geen valse pretenties en is tegelijkertijd even sinister als een Apache helikopter of een monster in je kledingkast. Dat z’n verschijning gepaard gaat met de donkere grom van een 6,7-liter V8 versterkt het effect alleen maar.

 

De tegenhanger van de Arnage uit de stal van Rolls-Royce was de Silver Seraph, een auto die zo was volgehangen met smakeloze kitsch dat het een verrassing was dat ie überhaupt reed. Dat geldt niet voor de Arnage. Die is precies wat je van de zwanenzang van een merk als Bentley verwacht: groot, statig en ouderwets. Een auto voor echte liefhebbers. Een auto ook met een lange krulsnor, ook al zie je die niet.

 

Het instappen in deze auto is ook een belevenis die past bij een auto die bij z’n introductie ruim zes ton kostte. Door de breedte van de dorpel, de kwaliteit van de aluminium sierlijst en het hoogpolige, fluweelzachte tapijt lijkt het alsof je een chique huiskamer binnenstapt in plaats van een auto. Neem plaats in het zachte leer van de stoelen en laat je blik even over het dashboard dwalen, over de chromen knoppen en het indrukwekkende instrumentarium. Geniet van de stilte in de luxueuze cocon die je volledig afschermt van de buitenwereld en opnieuw krijg je het idee dat je ineens heel ergens anders bent.

 

Deze Bentley heeft een simpele toerenteller in plaats van de prachtige Power Reserve-meter die je kunt vinden in de huidige Rolls-Royce Phantom, maar aan weerszijden van het brandstofmetertje vind je tenminste de woorden ‘Empty’ en ‘Full’. In keurig Engels inderdaad, zoals het hoort.

 

Alleen wanneer je het gaspedaal echt helemaal intrapt, hoor je iets van de 450 pk van die enorme V8 voorin, een vermogen dat voldoende is om dit ruim twee ton wegende statement in slechts 5,8 seconden naar 100 km/u te sleuren. Denk niet dat dit de zoveelste dommekracht is, voor de wielophanging is gedacht aan elektro-hydraulische technologie die in snelle bochten het comfort voor de passagiers op peil houdt. Toch is het onderstel meer op deze taak berekend, dan op een wedstrijdje met pakweg een Lotus Elise. Ondertussen zweef je in volmaakte stilte over de weg. Bij hogere snelheden laat de motor een discreet kuchje horen, gevolgd door een tevreden grom.

 

De Arnage komt onderhand wel een beetje op leeftijd. De eerste exemplaren verschenen dertien jaar geleden op de weg, en die leeftijd kun je ‘m op sommige punten aanzien. De middenconsole doet gedateerd aan, evenals de knoppen om de voorstoelen te verschuiven en de mobiele telefoon die zich in deze auto net iets te graag laat zien. Toch zijn dit charmante details die de tand des tijds prima zullen doorstaan. Over vijf jaar is deze auto een klassieker, en heeft ie alles wat nu gedateerd lijkt achter zich gelaten.

 

Echt goedkoop is de Arnage overigens niet, voor een exemplaar van de tweede generatie liggen de prijzen nog altijd ruim boven een ton. Dat betekent dat je na aanschaf zeker nog te maken krijgt met een forse afschrijving, je kunt ‘m bijna in waarde horen dalen. Gelukkig zijn er ook wat goedkopere exemplaren. Vanaf 25.000 euro kun je spekkoper zijn. Maar wees voorzichtig, zeker bij dit soort auto’s kun je in geval van een miskoop zo maar een tweede hypotheek afsluiten. Ook het onderhoud is niet goedkoop, net zoals ook het in de lucht houden van een straaljager een kostbare aangelegenheid is.