Uitgelicht: Hammond in de Ferrari 550

Een handgeschakelde V12 voorin, en een heel eigen ziel. Richard Hammond is onder de indruk van de Ferrari 550.

 

Ik zal er voor de verandering eens niet omheen draaien: ik ben dol op de Ferrari 550. Altijd al geweest. Er zijn natuurlijk genoeg mensen die alleen over een Ferrari praten als het gaat om een superauto met middenmotor. Het heeft ook wel iets: een auto waarin je jezelf in feite vastsnoert aan de voorkant van de motor. Maar laten we niet afdwalen door het paard altijd maar achter de wagen te spannen. In het geval van de 550 moet je wel met gepaste bewondering naar de motor kijken. Een voorin geplaatste V12 die een respectabel volume van 5,5 liter verstouwt, dat merk je wel.

 

Ook wil ik even duidelijk maken dat de auto simpelweg fantastisch aanvoelt. Vanuit een comfortabele leren stoel die zich bijna direct boven de achterwielen bevindt, kijk je uit over een gestrekte motorkap die zo ongeveer tot aan de horizon lijkt te reiken. Ook hier zullen er altijd weer mensen zijn die voor het gemak de associatie maken met de afmetingen van het mannelijke geslachtsdeel, maar dit is wat mij betreft niet de plek om het daarover te hebben. Laten we gewoon afspreken dat de auto heerlijk aanvoelt en dat daar niets op tegen is.

 

Daarbij zal iedereen die denkt dat jij het nodig vindt om met een sok in je onderbroek de boel te beduvelen, raar opkijken als je ze achterlaat in een orkaan van geluid. Laat ze maar zeuren over compensatiegedrag en trek je niets aan van de zeurderige meninkjes. Anders zou je misschien worden afgeleid van de essentie: het feit dat je als bestuurder wordt verwend met weelderig leer, Italiaans design en een stroom pk’s waar geen eind aan komt. Auto’s als de 550 horen thuis op de opritten van Italiaanse kastelen en horen op warme zomeravonden voor de ingang van casino’s te worden achtergelaten door stijlvol geklede heren en dames van adel.

 

Aan deze specifieke 550 kleeft echter een bijzonder geheim. Ik twijfel of er ooit een bestuurder is geweest die zijn bijrijder langs z’n neus weg heeft verteld dat de aanduiding WSR iets te maken heeft met het Wereld Snelheids Record dat Ferrari ooit heeft neergezet. Deze 550 is gebaseerd op de auto die dat heeft gepresteerd. Op een ouderwetse kombaan in Ohio haalde de auto in december 1998 over een totale afstand van 160 kilometer een gemiddelde snelheid van ruim 306 km/u. In een andere run reed de auto gedurende een uur met een gemiddelde snelheid van 296 km/u. Misschien wil je de schoonheid die nu naast je zit ook even vertellen dat Ferrari met deze auto ook het snelheidsrecord met caravan in handen heeft. Maar dat is niet zo.

 

Belangrijk om te weten is dat er van de 550 wereldwijd slechts 33 WSR-uitvoeringen zijn verkocht. Allemaal in de prachtige kleur Grigio Titanio met een rood leren interieur. Kleine minpuntjes zijn misschien dat het Fiorano-onderstel de auto wat stugger heeft gemaakt en dat het vierpunts veiligheidsharnas het onmogelijk maakt om enigszins elegant in en uit te stappen. Maar dat is natuurlijk een kleine prijs die je betaalt om te kunnen genieten van het geluid van de V12, die via de handgeschakelde zesbak op z’n hoogtepunt 485 pk richting de achterwielen stuurt.

 

Door de aluminium carrosserie is het gewicht laag, terwijl de bij de achteras gemonteerde versnellingsbak zorgt voor een goede gewichtsverdeling. Toch ben je je achter het stuur continu bewust van de forse afmetingen. Ook in dat opzicht voelt de 550 aan als een echte Gran Turismo. Maar dat is ook precies hoe Ferrari deze auto bedoeld heeft. Op een nat wegdek kun je in de zesde versnelling de wielen nog laten spinnen.

 

Pas dan wel op, want voor je het weet moet je op zoek naar een enorm spaarvarken. Dat geldt overigens ook wanneer je onverhoopt te maken krijgt met typisch Italiaanse toestanden in een van de twaalf cilinders. Toch draagt zelfs die financiële waaghalzerij bij aan de glamour die rond deze auto hangt. Ook omdat een 550 wel degelijk een duurzame kilometervreter kan zijn, zonder dat z’n eigenaar aan de bedelstaf raakt. De 550 is duidelijk geen auto voor watjes. En het kan me geen bal schelen als ie op de Nürburgring langzamer zou zijn dan pakweg een roestige Saxo. Wat overigens niet het geval is. Met de 550 maak je gewoon een prachtig statement.