Uitgelicht: Hammond in de oer-M3

De BMW M3 E30 was de allereerste, en bovendien betaalbare M. Is het zoveel jaar later nog steeds een goede auto? Richard Hammond stoeit met de oer-M3.

 

Goed gereedschap gebruiken is niet alleen verstandig, het is een reden op zich om aan een klus te willen beginnen. Ik zou het heerlijk vinden om een dag te lassen aan een hooimachine, of om met pijnlijke precisie meubels in elkaar te puzzelen, zolang ik maar het juiste gereedschap heb. Daarmee zeg ik overigens niet dat ik het er goed af zou brengen, maar de voldoening die je krijgt van het gebruik van precies de juiste hulpmiddelen is wat mij betreft wat ons mens maakt. Dat verklaart meteen waarom Jeremy er helemaal niets van bakt.

 

Het verklaart ook waarom de M3 dé auto is voor iedereen die graag hard rijdt. En waarom dat altijd al zo is geweest. Waar je een schaaf gebruikt om een stuk hout glad te maken, of een bezem om de stoep mee te vegen, daar pak je de M3 als je naar een circuitdag gaat, of als je op reis gaat door Europa.        

 

Ook de E30-versie van de M3 was een homologatie-special die BMW alleen maar maakte om mee te mogen doen in het Groep A-rallykampioenschap. Een productieaantal van 5.000 stuks was voldoende om aan de voorschriften te voldoen. De vraag bleek echter zo groot dat BMW er uiteindelijk meer dan 15.000 verkocht. Dat zegt genoeg. Met zijn veel bravere broeders deelde de M3 slechts de motorkap en het dak; een Getrag-vijfversnellingsbak zorgt ervoor dat de 215 pk van de 2,3-liter viercilinder naar de achterwielen wordt overgebracht, de sprint van 0 tot 100 km/u volbreng je in 6,5 seconden en naar een radio zul je tevergeefs zoeken.

 

Dat is het hele verhaal. Of. Eigenlijk niet. Deze op het oog weinig spectaculaire ingrediënten vormen het recept voor een van de lekkerste, scherpste en meest rauwe auto’s die ik ken, die bovendien stijlvoller is en die preciezer stuurt dan heel veel andere auto’s die voor hetzelfde doel werden gemaakt. Geen overdreven gedoe met een chic interieur of andere gadgets die je zou kunnen verwarren met een saaie zakensedan of een wanna-be raceauto. Zwart kunststof, eenvoudige stoelen waar je goed in zit, een normaal stuur en een dashboard dat je ook in andere BMW’s vindt, daar zul je het mee moeten doen. Dan moeten we maar een stukje rijden. Dat heb ik dus gedaan. In één woord: geweldig.

 

Zelfs na jaren intensief gebruik voelt dit exemplaar nog als nieuw aan – een bewijs van de uitstekende kwaliteit die de mannen uit Beieren bijna saai maakt. Dit is dus een uiterst nauwkeurig stuk gereedschap. Nauwkeurig als je op het scherp van de snede wilt rijden op een circuit, waar verstandig rijden wordt beloond met een trefzekere en aangenaam voorspelbare respons. Daarbij heb je onvoorstelbaar veel grip, die niet te danken is aan een of andere computer, maar gewoon aan goed doordachte mechanica. Het werkt allemaal uitstekend, zonder hulpmiddelen.

 

Als je vindt dat deze auto er ook lekker uit ziet – en dat vind ik dus – dan komt dat omdat deze auto is ontworpen met een specifiek doel. Het mooie is dat de meeste bestuurders van dit soort auto’s precies dat doel voor ogen hebben. Zelfs een korte proefrit is voldoende om jezelf vertwijfeld af te vragen waarom je in vredesnaam zelf nog niet zo’n auto hebt gekocht.

 

Door de jaren heen is de cilinderinhoud van dit type van de BMW M3 gestaag gegroeid, tot een respectabele 2,5 liter met een vermogen van 340 pk. Maar waar het om gaat is dat je altijd precies genoeg vermogen hebt om de klus te klaren. Met deze auto kun je gemakkelijk en op subtiele wijze laten zien dat je het juiste stuk gereedschap in handen hebt.

 

Ook dit exemplaar is nog altijd een prima auto, een voorbeeld voor de uitstekende reputatie die de M3 E30 zich terecht verworven heeft. Ik weet bijna zeker dat de huidige eigenaren dagelijks regelmatig met een glimlach worden begroet door de echte kenners, op dezelfde manier als een smid die de beste hamer ter wereld laat neerdalen op zijn aambeeld, een goedkeurend knikje krijgt van zijn collega’s.