Achter de schermen bij de exclusieve Supercar Owners Circle

Misschien is het die gast die 24 uur per dag in zijn zijden pyjama rondloopt. Of die man die erop staat om ons de zestien werkende zuigers in zijn Bugatti-horloge te laten zien. Of die halve zool in die Ferrari Monza die met maximale toeren en herrie wegspuit. Elke. Keer. Weer.

Misschien is het de man die tijdens het diner zijn autopoetsbedrijf ­ophemelt bij deze ware Dragon’s Den aan potentiële investeerders. Of de familie die kwam opdagen met vijf Koenigseggs. Of de mannen die bespreken of handtassen een goede investering zijn terwijl hun echtgenotes druk zijn met het controleren van hun nagellak.

Of wat dacht je van die gozer die hier zijn eigen, vijf man sterke videoteam heeft rondlopen? Of die Nederlander die van zijn Porsche 918 Spyder een eerbetoon maakte aan de VW Polo Harlequin? We hopen dat hij het is, maar waarschijnlijk is hij het toch niet. We zijn op zoek naar die ene persoon die het best karakteriseert wat hier gaande is.

Om eerlijk te zijn: ze zouden het allemaal kunnen zijn. Dit verhaal zou misschien beter over de mensen kunnen gaan dan over de auto’s. Dit is de Supercar Owners Circle, een club die tot doel heeft om mensen met belachelijke autoverzamelingen te helpen het meeste uit hun bezit te halen.

Wat houdt de Supercar Owners Circle nog meer in?

De club organiseert evenementen, bezoekjes, reizen en eens per jaar een heel weekend vol hypercar-activiteiten. Het plan is simpel en verschilt qua bedoeling – zij het niet qua schaal – niet zo heel erg van wat we allemaal willen doen met onze auto’s: geweldige wegen vinden, naar een circuit, op een leeg vliegveld kijken wat ze kunnen, rondhangen met vrienden, wie weet zelfs de persoon ontmoeten die jouw auto heeft gemaakt, en rondkijken wat misschien je volgende speeltje zou kunnen worden.

Hoe je lid wordt? Je moet een aanbeveling hebben, en een interesse in hypercars die volkomen uit de klauwen is gelopen. Mensen sturen hun auto’s (jazeker, vaak meer dan één) eerst naar de startlocatie in zuid-Spanje en vliegen dan vanuit alle hoeken van de wereld in om zich te laven aan een overdosis aan hypersnel en hyperduur spul.

De eerste activiteit: elkaar kwijtraken

Er was een plan, maar naleving en gehoorzaamheid zijn in dit soort kringen duidelijk woorden die niet per se van toepassing zijn. En dus ging ieder zijns weegs zodra de groep op dag 1 het hotel had verlaten.
Ze vonden elkaar later weer terug bij wat al snel het meest exotische Repsol-tankstation ter wereld zou worden, waarna het konvooi naar Circuito Ascari ging voor een rondje of drie.

Dan naar de lunch bij een Andalusische ranch met dansende paarden, snel door naar een rit door de bergen richting de kust voor de meest intimiderende en stressvolle etappe van het weekend: stapvoets, met veel toeren wegstuiven en dan weer vol in de remmen langs de haven van Puerto Banús. Christian von Koenigsegg ontving Taylor Swift-achtige hoeveelheden adoratie. Het was heel apart allemaal.

De Supercar Owners Circle is niet zonder gevaar

Dag 2 behelsde meer bergwegen en een gedeeltelijk georganiseerde maar alarmerende volgasrit over de voornaamste landingsbaan van het vliegveld van Granada. Al was dat beslist niet het meest precaire gedeelte van het weekend. Die eer viel te beurt aan de ritten over de openbare weg, die in toenemende mate gevaarlijker werden gemaakt door toestromende autospotters in huurauto’s.

Camera’s, lichamen en telefoons die uit zijramen en zonnedaken staken… Voor elke supercar waren er minimaal drie en ze gedroegen zich als het eerste bataljon van Rommel; de divisie sociale media, zullen we maar zeggen. Er werden er weinig gevangengenomen, en er werd ruimschoots bewezen wat we eigenlijk allemaal al wisten: dat niets ter wereld sneller is dan een huurauto.

Het gaat niet alleen maar over auto’s

Dit alles werd natuurlijk ruimschoots gelardeerd met voedsel, drank en presentaties. Er werden kunstwerken geveild voor het goede doel, investeringsmogelijkheden gepresenteerd, Delage toonde haar door de Formule 1 geïnspireerde D12, de Little Car Company liet mensen over een parkeerterrein rijden in hun mini-herscheppingen. En je kon het hotel niet uit zonder je door een haag van amateur-papparazzi te moeten worstelen.

Het was een reizend circus, een automobiel carnaval, een zwart gat van een autoparade dat alles met zich meezoog en opslorpte. Was het leuk? Tot op zekere hoogte. Maar het was een diner waarbij elke gang een toetje was. Ofwel: misschien wat erg veel van het goede…

Foto’s: phjwz, Michael de Jong, Supercar Owners Circle, Miroszi, Quentin Martinez