DriveClub VR (review)

Eindelijk is hij daar, de PlayStation VR. Tijd om de gordijnen dicht te doen en als een zombie voor de tv te gaan zitten. Want ja, echt charmant is het niet, zo’n lompe bril op je knar. We beginnen met DriveClub VR. Dit is de eerste keer dat we überhaupt de virtuele realiteit instappen. Het is allereerst een flink gestoei met alle kabels en accessoires. Het helpt als je niet eigenwijs doet en gewoon de boekjes even doorkijkt, maar het leven is te kort voor gebruiksaanwijzingen.

We planten de witte VR-bril op onze bol en starten DriveClub VR. De eerste indruk is overweldigend. Je staat naast een BAC Mono in een prachtige omgeving. En ja: je kunt dus helemaal om je heen kijken. Met een druk op de knop stappen we in en begint de race. De BAC Mono is misschien niet de meest gelukkige keuze van de makers om mee te beginnen, veel cockpit heb je niet in de eenzitter. Het wordt pas écht indrukwekkend bij de volgende race.

Spannender dan een BAC Mono?

Genereus krijgen we een Volkswagen Golf R Evo om mee te spelen. Je hebt met de PlayStation VR echt het gevoel alsof je in de auto zit. Het interieur is prachtig uitgewerkt en alle details kloppen. De race vindt plaats tijdens het golden hour. De oranje gloed van het laatst beetje zon weerkaatst van strepen op de bedoezelde voorruit. Het landschap is een prachtige besneeuwde bergweg. Het is maar goed dat de gordijnen dichtzitten, waarschijnlijk zag het er vrij idioot uit zo van buitenaf. Met een open mond turen we om ons heen. Wat moeten de buren wel niet denken?

Het racen is het eerste uur dat je speelt, ondergeschikt aan de ervaring. Je bent meer bezig met ‘oeh’ en ‘aah’ te roepen. De graphics zijn niet eens heel indrukkend. Dat kan ook niet, want daar heeft de PlayStation simpelweg niet de rekenkracht voor. Het kleurgebruik en de sfeervolle omgevingen trekken je de virtuele wereld in. Door het beeld een lichte blur te geven, wordt de lagere resolutie gecamoufleerd.

En na het eerste uur?

Daarna moet je waarschijnlijk een korte frisse-neus-halen-sessie inlassen om de misselijkheid te laten zakken. Dit went gelukkig. Het racen zelf is goed te doen met een controller. Een stuur is niet nodig, maar voegt natuurlijk wel wat toe aan de VR-ervaring. DriveClub VR rijdt gewoon lekker makkelijk weg zonder een steile leercurve.

Bij de PlayStation VR hebben we ook VR Worlds gekregen. Hoewel DriveClub VR als eerste in de console verdween, moeten we dit ook proberen. Ook al heeft het geen klap met auto’s en racen te maken. Deze spellen halen het maximale uit de PlayStation VR. En dan realiseren we iets: Virtual Reality voegt eigenlijk helemaal niet zoveel toe aan racespellen. Alle actie daarin gebeurt voor je neus en als je slim bent, blijf je ook recht voor je kijken. Alleen bij het driften is het nog wel eens handig om je hoofd lichtjes naar links of rechts te draaien. Bij London Heist, een onderdeel van VR Worlds, moet je bijvoorbeeld bukken om kogels te ontwijken of als passagier van een auto naar links en naar rechts kijken om boefjes van hun motor af te kunnen schieten. Dan heb je meer aan VR.

Dus moet ik DriveClub VR dan wel kopen?

Het is goed dat DriveClub VR er is, want ook race-gekkies hebben dan iets om te spelen. Het is, zoals gezegd, heel indrukwekkend, maar de Virtual Reality voegt weinig toe. Koop de PlayStation VR dus niet enkel voor DriveClub VR, hou het dan maar gewoon bij een PlayStation en een stuur. Spendeer je toch al bijna 500 euro aan de bril (en dat is zonder console), haal dan ook gelijk maar even DriveClub.