Het verhaal van de heroïsche kleine auto met de heroïsche wielkasten
Als je ons een paar jaar geleden had gezegd dat de Renault 5 een comeback zou maken, hadden we waarschijnlijk even aan je voorhoofd gevoeld om je temperatuur te meten. ‘De historie van de Renault 5? Die is allang geschreven’, hadden we dan gezegd. Toch is Renault zwanger van een drieling aan 5’jes.
Een ‘gewone’, elektrische Renault 5 zit eraan te komen, net als een sportief broertje van Alpine met de naam A290B. En dan hebben we nog het driftige concept dat de Renault R5 Turbo 3E heet. Dat is allemaal nog toekomstmuziek. Laten we voor het zover is eens in de korte, maar daardoor niet minder rijke historie van de Renault 5 duiken.
De eerste Renault 5 met middenmotor was een homologatiespecial, bedoeld om Renault ermee te kunnen laten rallyrijden. Hij was voor het eerst te zien op de Salon van Parijs in 1978; de 970 kilo wegende supermini had deuren en een dak van aluminium om gewicht te besparen, zijn 1,4-liter turbomotor leverde 160 pk.
Geen rallyauto, maar bedoeld voor het circuit. En vrij dicht bij de straatauto wat betreft vermogen en specificaties. De 900 kilo wegende Coupe d’Europe werd gebruikt voor een 12 races tellende merkencup. De auto’s waren goedkoop, waardoor ook amateurs tegen mensen als Jean Ragnotti en Walter Röhrl konden racen.
In januari 1981 won ‘het kleine bommetje’ de Rally van Monte Carlo, maar daarna werden de Groep B-regels ingevoerd. Dit was het antwoord van Renault: een 930 kilo wegende auto die 285 pk leverde in de ‘klantenversie’ (die je op de foto ziet) en nog meer in de fabrieksauto’s.
De tweede generatie voor de openbare weg. Hij deed het zonder de aluminium carrosseriedelen en het radicale interieur van zijn voorganger, wat de prijs 15.000 Franse francs deed zakken naar 102.000 francs. Verder werd er weinig gewijzigd. Er werden in totaal 3.167 Turbo 2’s gebouwd tussen 1982 en 1986.
Deze laatste auto voor de Groep B werd aangedreven door een grotere 1,5-liter motor die 350 pk aan de achterwielen leverde, en had ook een vernieuwde ophanging en aerodynamica, een stijvere carrosserie en delen van koolstofvezel. Hij woog maar 905 kilo. Dit is de auto waarin Ragnotti de Rally van Corsica in dat jaar won.
Super Production was in de jaren ‘80 een wat extremere voorloper van wat de toerwagenracerij zou worden. Dat 370 pk sterke, 1.020 kilo wegende monster werd gebouwd voor de latere F1-coureur Érik Comas. Een speciale kerel, vooral ook omdat alle anderen coureurs Jean-Pierre heten (Beltoise, Jabouille, Jarier en Jaussaud).
