Klapkoplampen blijven fantastisch, niet? Dus waarom zou je genoegen nemen met twee als je er ook vier kunt hebben? En in dit geval kun je er écht vier hebben. Als je tenminste ergens tussen de 600.000 en 750.000 dollar hebt slingeren. Als je nu denkt ‘verdorie, dat heb ik niet, maar ik heb wel 615.000 euro’, dan kun je dat ook omwisselen voor dollars. Je kijkt hier naar een Cizeta V16T, een van de vreemdste supercars ooit gemaakt. En hij gaat onder de hamer bij RM Sotheby’s.
De Cizeta V16T (wat de Engelsen uitspreken als ‘cheese-eater’, maar eigenlijk gewoon is hoe je in het Italiaans ‘CZ’ zegt) was het geesteskind van Claudio Zampolli, een oud-medewerker van Lamborghini. Hij verhuisde naar Los Angeles om daar een garage te starten voor supercar-onderhoud. Eind jaren tachtig besloot hij om een eigen supercarmerk te beginnen. Daarvoor werkte hij samen met muziekproducer Giorgio Moroder, die net Take My Breath Away had geschreven voor Top Gun.
Zijn Cizeta V16T moest Lamborghini en Ferrari overtreffen. Daarom bedacht hij een 6,0-liter V16 motor die gekoppeld was aan een handgeschakelde vijfbak. Het vermogen van 550 pk ging rechtstreeks naar de achterwielen. De ‘T’ in de naam staat trouwens niet voor turbo, maar voor transaxle, wat duidt op de gecombineerde constructie van de versnellingsbak en achteras. Het koetswerk van de Cizeta V16T kwam uit de pen van Marcello Gandini, die inderdaad ook de Lamborghini Diablo tekende.
De geschiedenis van deze Cizeta V16T
De koninklijke familie van Brunei kocht drie exemplaren, want één is natuurlijk niet genoeg. Twee daarvan kregen later een twaalfcilinder boxermotor van Ferrari. Deze blauwe behield zijn V16 en werd tentoongesteld op de Autosalon van Genève in 1993. Daarna werd hij op verzoek van de familie verscheept naar Hong Seh Motors in Singapore. Daar bleef de auto 25 jaar, en in die tijd reed hij nog geen 1.000 kilometer. Op dit moment schijnt hij echter nog perfect te werken. Durf jij het aan?
Hoe liep het af met Cizeta?
Bij zijn debuut in Los Angeles kreeg de Cizeta V16T de handen op elkaar. Toen in 1991 de productie van start ging, had het bedrijf zeven orders in de portefeuille. Helaas waren de eerste financiële problemen toen al zichtbaar. Moroder trok zich terug na meer dan 2 miljoen dollar in het project te hebben geïnvesteerd. Daarmee verdween meteen ook het uithangbord dat de Cizeta V16T nodig had om een succes te worden aan de Amerikaanse westkust.
Omdat de auto niet voldeed aan de Amerikaanse emissie-eisen, bleef de grootste potentiële afzetmarkt buiten bereik. Zampolli hield het tot 1995 vol, maar gooide uiteindelijk stilletjes de handdoek in de ring. Einde verhaal, zou je denken. Maar er volgde toch nog een nawoord. In 2006 beweerde het bedrijf dat het een aantal one-offs had gebouwd, met een prijs van 649.000 dollar. Naar verluidt zijn er toen toch nog twee exemplaren bij gekomen.
Reacties