Lynk en Co 01: 1e rij-indruk

Dit is de allereerste keer dat er iemand buiten China officieel in de Lynk & Co 01 rijdt, of überhaupt op de openbare weg. We zijn in Zweden, en het weer ziet er zonder meer duister uit. De horizon is in ondoordringbare wolken gehuld, de temperatuur ligt ergens tussen gematigd en koud, en we staan op een strand bij een pier en vragen ons af wat we er nou eigenlijk van vinden. Het is de auto die je straks via een Netflix-constructie kunt rijden.

Een combinatie van kenmerken

De Lynk & Co 01 is niet echt lelijk, maar hij lijkt van alles wat te zijn – als je de logo’s zou bedekken, zou het verdomd moeilijk zijn om te zeggen waar hij in ­vredesnaam vandaan komt.

Hij heeft een paar aardige details, maar over het geheel genomen is hij weinig uitgesproken; een kleine SUV-vijfzitter met een voorkant die eruitziet als een combinatie tussen een Ferrari 599 en een ­Chevrolet Camaro – op elkaar gestapeld.

De bovenste lampen zijn overigens niet de koplampen, die zijn aangebracht in de horizontale lamellenstrook. De Lynk & Co 01 heeft de proporties van een soort mini-Cayenne, en de achterlichten zijn breedgerekt met ­wonderlijke, interessante kleine sub-onderdelen.

Het interieur is comfortabel en niet lelijk, en wordt (vanzelfsprekend) beheerst door een enorm centraal scherm. Alles is van behoorlijke kwaliteit en hij heeft een volledige uitrusting, ook al is dit een vroeg exemplaar, afkomstig van de lancering op de Chinese markt.

Anders dan zijn broertje

Het volstaat om te zeggen dat hij niet hetzelfde heldere, strakke design heeft van zijn broertje, de Volvo XC40, omdat hij visueel dat vleugje Scandinavië ontbeert – van binnen en van buiten – dat goed bij deze omstandigheden zou passen.

Maar zoals gezegd rijdt hij prima, zoevend over de snelweg en binnenwegen. De 2,0-liter benzinemotor met 190 pk en de automatische zeventraps versnellingsbak zijn een beetje rauw, bijzonder fel is hij niet en het geluid zit aan de wat robuustere kant van het Volvo-gamma.

De Lynk & Co 01 is geen sportauto en hij geeft ook niet bijzonder veel voldoening in zijn rijgedrag; je krijgt de indruk dat hij expres aan de softe, veilige kant van het spectrum wil blijven.

Hij stuurt licht maar ook wat vaag, en hetzelfde zou je kunnen zeggen van de andere bedieningselementen en zijn gedrag in het algemeen – hij dringt zich niet op de voorgrond en probeert met niets de aandacht trekken. Wat, vermoeden we, ook precies de bedoeling is.

De roeping van de Lynk & Co 01

De veel mooiere 02 heeft al een preview gehad, en er komt ook een sedan, al ­zullen ook deze niet uitgesproken sportief zijn. Maar nogmaals, daar gaat het niet om: de Lynk & Co-auto’s zijn, voorlopig, simpelweg technologisch hoogstaande gebruiksmiddelen – de grote en flinterdunne televisies waardoor je andere ­vormen van vermaak tot je neemt.