Maserati Quattroporte

De nieuwe versie van de Maserati Quattroporte is deel van een agressieve verkoopstrategie die het vastgevroren potentieel van het merk moet ontdooien.

Als er een auto een soul heeft, is het deze

Clarkson schreef enkele jaren geleden een fantastisch boek met de titel I Know You Got Soul (in het Nederlands vertaald als In de hoogste versnelling) met als ondertitel ‘Machines with that Certain Something’. De Concorde, de Flying Scotsman en – uiterst merkwaardig – de Hoover Dam worden opgevoerd als voorbeelden van door de mens gemaakte objecten die meer zijn dan de optelsom van onderdelen. Autofabrikanten hebben altijd de mond vol van soul, maar bij slechts een enkele komt daar wat van terecht. De meeste fabrikanten moeten het hebben van Marvin Gaye op shuffle. Toen de Maserati Quattroporte eind 2003 weer op de markt kwam, was het echter onmiddellijk duidelijk dat die z’n simpele transportdoeleinden verre oversteeg op een wijze waarop de Mercedes S-klasse dat domweg niet deed. Hij had een Ferrari-motor en was voorzien van ongetwijfeld de allerfraaiste vierdeurs carrosserie ooit. Maar ook begon ie z’n loopbaan met een hysterisch hopeloze versnellingsbak, een soepstengel als richtingaanwijzer, en gaf ie duidelijk de indruk dat ie een sedan was die eigenlijk liever een sportauto had willen zijn. Met gebreken, dus, maar ook met soul.

Op het eerste oog draait deze Maserati Quattroporte die indruk terug

Het is een sedan die ook echt een sedan wil zijn. Een grote, dat wel. In een tijdperk waarin afslanken in de mode is, heeft Maserati een auto die toch al niet ondermaats was nog verder laten uitdijen. Hij heeft nu de enorme lengte van 5,26 meter en doet geen moeite dat te verhullen. De extra centimeters vertalen zich in extra beenruimte voor achterpassagiers (+ 100 mm) en een aanzienlijk grotere kofferruimte – van 530 liter. Niet erg interessant voor autoliefhebbers die doorgaans vinden dat auto’s a) snel en b) sexy moeten zijn, maar wel voor Chinezen die er de voorkeur aan geven doordeweeks te worden rondgereden en die pas in het weekeinde zelf het stuur ter hand nemen.

Designbaas van de Fiat-groep en voormalig opperhoofd van Pininfarina Lorenzo Ramaciotti geeft tamelijk achteloos toe dat dit weliswaar qua afmetingen met gemak de grootste auto is die hij in zijn rijke loopbaan heeft gezien, maar dat het een vertaling van de markante lage neus, de smalle lichtunits, het geprononceerde middensegment van de motorkap en de sensuele heupen van het vorige model is. Kan zijn, maar die ongeëvenaarde Italiaanse elegantie is zonder opgaaf van reden verdwenen. Zelfs op de gigantische 21 inch velgen weet ie zich geen raad met zichzelf. In de lijnen van het exterieur zijn bovendien schaduwen van Infiniti en Audi herkenbaar. Dat getuigt niet van soul.

Dat oordeel is subjectief

En het kan heel anders uitpakken als de juiste combinatie van kleur en uitrusting wordt gekozen. De techniek is zondermeer goed. Hoewel ie aanzienlijk groter is, werd het gewicht van de Quattroporte met 100 kilo teruggebracht tot nu in totaal 1.900 kilo. Het onderstel is weliswaar van staal, maar de auto is voor 60 procent van aluminium; carrosserie en subframes, portieren, motorkap, spatborden en de kofferklep zijn ervan gemaakt. In draagarmen en wielophanging zijn gegoten en gesmede aluminium componenten toegepast, het onderstel zelf is compleet nieuw ontwikkeld als onafhankelijke wielophanging met dubbele wishbones vóór en een geavanceerde multi-link achter. Dat zou het rijgedrag goed moeten doen en de relatieve onrust van het oude model moeten wegnemen. Het is een gladde jongen met z’n Cw-waarde van slechts 0,31. De volledig vlakke bodem reduceert lift met 24 procent en verbeterde stabiliteit op hoge snelheden en verbruikswaarden. Harald Wester, CEO van Maserati, gaat ervan uit dat geen enkele andere fabrikant van grote luxueuze sedans zo ver gaat en ongetwijfeld speelt de synergie die Maserati dankt aan Ferrari hier een grote rol. ‘De rode lijn staat bij 7.200 tpm en de grote Maserati weet z’n unieke kwaliteit in elke versnelling met feilloze accuratesse op te sporen’

Mogen we Ferrari hier vermelden? Het lijkt van wel

Zeker aangezien voormalig topingenieur Paolo Martinelli van Scuderia Ferrari de nieuwe motoren van de Maserati Quattroporte onder handen heeft genomen, en die zullen net als voorheen worden gebouwd in Maranello. Die kerels weten van wanten. Een 3,0-liter V6 met 407 pk vormt de basismotorisering. Maar op dit moment stellen we het met de top van de reeks die we eerder al eens testten. Een 3,8-liter V8 met dubbele turbo en directe inspuiting, die 523 pk levert. Twee twin-scroll turbo’s zijn geïntegreerd in het uitlaatspruitstuk. En twee separate intercoolers die los van de radiateur zijn gemonteerd zorgen voor betere verbruikswaarden. Je moet toegeven dat dat op papier veelbelovend klinkt. Net als de besparing van 20 procent op de duivelse dorst van het oude model. Al zullen puristen misschien klagen over de mogelijke wurgende werking van die blazers.

We gaan op weg naar de hellingen, meer in het bijzonder naar de Gorges de Daluis, op een paar uur rijden ten noordwesten gelegen van onze startlocatie aan de Franse Rivièra. Direct valt op dat de nieuwe Quattroporte inderdaad anders is. Paraderend over de Promenade des Anglais in Nice is ie stil, subtiel en uitermate verfijnd. Wat is dit voor een idioterie? Het oude model liet ruiten sneuvelen door het gehuil van de motor als hij alleen al gestart werd.

Hoe rijdt die Quattroporte?

Met de bak in ‘D’ en de Normal-modus (daagt ie me uit om iets abnormaals te doen?) glijdt de achttraps ZF-bak met ongelooflijke souplesse door de verschillende versnellingen. Het ontsnappen aan de spits in Nice verloopt moeiteloos. Vergelijk dat maar eens met die hyperactieve Cambiocorsa sequentiële automaat uit het vorige model, die maakte een ware hel van het rijden in de stad. Maar dit, dis is waarachtig een aandrijflijn van wereldklasse die door zo ongeveer iedereen wordt gebruikt, en Maserati heeft hem nog voorzien van eigen speciale software om de Maserati Quattroporte in Sport-modus 40 procent sneller te laten schakelen. Dat moeten we even uitproberen. Samen met ‘soul’ (en ‘emotie’ en ‘icoon’, nu we toch bezig zijn) is het woord ‘dualiteit’ een beetje sleets geworden. Natuurlijk gebruikt Maserati het woord om de nieuwe Quattroporte te karakteriseren, en verdomd: het is nog waar ook. Met een vrij stuk voor me op de snelweg zet ik de bak op handmatige bediening, tik een paar keer tegen de flipper links, trap het gaspedaal met verrassend lange slag diep in, en de tot nu toe tamelijk ingehouden V8 ontwikkelt een akoestisch inferno. De rode lijn staat bij 7.200 tpm en de grote Maserati weet z’n unieke kwaliteit in elke versnelling met feilloze accuratesse op te sporen. Zelfs de magnifieke 5,5-liter twin-turbo V8 van Mercedes AMG valt hierbij in het niet. Eigenlijk hoef je hem niet eens op z’n donder te geven om er muziek uit te laten komen: ga op welke snelheid dan ook plotseling van het gas af – liefst in een tunnel – en je wordt getrakteerd op een sonore baritongrom met een rauwe zaagrand. Het is net alsof je wordt gewurgd door een razende operazanger.

Dat geldt ook als je de grenzen op zoekt van zijn rijcapaciteiten

Stalen veren en een gewijzigde versie van Maserati’s adaptieve Skyhook-demping maken het mogelijk om het onderstel straffer te maken. Maar aangezien het al behoorlijk stug is, leidt dat alleen maar tot nodeloos gefriemel. De besturing is een uitstekende combinatie van elektrisch en hydraulisch; volledig elektrisch is wel getest, maar afgewezen. Op de steeds smallere wegen die ons naar onze fotolocatie laten klimmen, voelt ie absoluut niet aan als een auto met een gewicht van bijna twee ton en de lengte van een Rijnaak. Er is directe respons en eindeloos veel grip en controle. De remmen zijn te veel bekrachtigd, maar effectief, en eigenlijk heb je het zo druk met jezelf vermaken dat je helemaal niet in de gaten hebt dat er niet veel klopt van die vermeende zuinigheid. Het is gewoon een fantastische auto.

Tot het hevig begint te sneeuwen. Dan wordt de martelgang om 523 pk via de dikke 285/30-Pirelli’s op 21 inch velgen over maagdelijke sneeuw te sturen een uitdaging waar zelfs ruimteparachutist Felix Baumgartner even over na zou moeten denken. Ja, de Maserati Quattroporte is een regelrecht drama in de sneeuw. Gelukkig komt er ook een uitvoering met vierwielaandrijving.

Hoe ziet de Quattroporte er van binnen uit?

Dankzij de belachelijk lage snelheid waarmee we afdalen, kan ik het interieur wat beter in me opnemen. Dat is vertrouwenwekkend Italiaans van snit, meer dan het exterieur. Dat is geen onverdeeld genoegen. Het interieur heeft net zo veel lagen als een quattro stagioni. Het dashboard is voorzien van een fraaie leren toplaag. Op de middenconsole zit hout. Er zit lelijk polijstwerk op de deurpanelen en het geheel wordt verder verlevendigd door aluminium afwerking op de multimediaspeler, Maserati Touch Control (MTC). Die laatste voldoet prima en het audiosysteem van Bowers & Wilkins is subliem. Maar de versnellingspook is volslagen gekmakend in het gebruik. De knopjes er omheen voelen aan alsof ze afkomstig zijn van een imitatie stereo-installatie uit de jaren tachtig. Zelfs de lettertypes zijn flut. Dergelijke details zijn van belang in een autosegment met een prijs van om en nabij de twee ton. De Maserati Quattroporte kan de vergelijking met de A8, 7-serie of XJ voor wat betreft sfeer en afwerking van het interieur niet doorstaan.

Maar de stoelen met geribbeld leer zijn onvoorstelbaar comfortabel. De zitpositie is uitstekend. In de portieren zitten lijstloze zijruiten met dubbel glas. Een van ’s werelds beste nieuwe motoren zit voor je. Marvin Gaye’s Trouble Man klinkt door de luidsprekers. De hele auto straalt iets uit dat zo moeilijk definieerbaar is dat Clarkson er een boek voor nodig heeft.

Koop ‘m!

Het leven zou ongetwijfeld tot frustraties leiden als een Maserati Quattroporte er onderdeel van uitmaakt. Maar nooit of te nimmer zou het saai zijn.