De Mazda CX-5 blijft een prima keuze, al moet je één optie nooit aanvinken

Je kunt een hoop van ons beweren, maar niet dat we erg consequent zijn. Zo zul je de ene keer een enthousiaste test van een bepaalde auto in het blad lezen, die vervolgens op de site om een paar kleine onbenulligheidjes wordt afgefikt.

Da’s de ‘ellende’ van werken met een aantal verschillende redacteuren die stuk voor stuk stronteigenwijs zijn, allemaal een eigen mening schijnen te moeten hebben (en maar brullen ‘dat ze daarvoor betaald worden’) en altijd weten wie er gelijk heeft, zolang het maar met ‘ik’ begint.

Over een aantal zaken zijn we het eens

Consensus bestaat eigenlijk maar over twee dingen. 1) SUV’s zijn totaal overbodige ondingen en 2) als je dan toch zo nodig zo’n onding moet hebben, laat het dan in hemelsnaam een Mazda CX-5 zijn. Daar zijn goede redenen voor. Ten eerste doet een CX-5 alles wat die andere ondingen ook doen, maar meestal beter. Ten tweede ziet een CX-5 er voor zo’n onding nog alleszins appetijtelijk uit. En ten derde en belangrijkste: dan zit je tenminste in een onding dat ontzettend goed rijdt.

Nu is Mazda nog een van de weinige merken die werken met het oer-Amerikaanse principe van de modeljaar-update. Elk jaar worden er kleine wijzigingen doorgevoerd, die over het algemeen weinig of niets om het lijf hebben, maar mensen toch het gevoel moeten geven dat ze iets missen als ze niet nú een nieuwe Mazda kopen. Dit is er ook zo een.

De updates zijn niet ingrijpend

Als je net een jaar (of twee, en in feite drie of vier jaar, want de écht nieuwe kwam in 2017) geleden een CX-5 hebt gekocht: maak je geen zorgen. Het enige dat je mist aan deze update is een licht gewijzigd front en andere achterlichten (zie je toch niet als je erin rijdt), wat minor tweaks in het interieur en een mild gewijzigde afstemming van het onderstel.

Nou moet gezegd: dat laatste is misschien niet heel onwelkom voor mensen die de afgelopen vijf modeljaar-updates gemist hebben, want de CX-5 had de pijlen wel altijd gericht op een nogal sportieve afstemming. Ook bij deze ‘bijstelling’ is het onderstel weer iets soepeler geworden, al moeten wij dan weer zeggen: dat zal dan om promilles gaan, want elke keer merken wij daar eigenlijk verrekte weinig van.

De Mazda CX-5 blijft leuk om te rijden

De CX-5 blijft een auto die vooral gericht is op rijplezier, en zo hoort het ook. Dat daar niet per se een knalhard onderstel bij hoort, had Mazda al veel langer door, dus je hoefde je toch al nooit zorgen te maken over de kwaliteit van je vullingen.

Wat blijft is een subliem sturende auto die je ook plezier geeft als je eens een keer niet de kinderen naar voetbal brengt of boodschappen doet. De nu toegevoegde elektronica die semi-autonoom filerijden mogelijk maakt is altijd welkom.

Deze optie moet je nooit nemen voor de Mazda CX-5

En het interieur ziet er goed, uitstekend afgewerkt en verzorgd uit, zoals altijd al het geval was. Eén ding: als je maar wegblijft, en dan liefst heel ver ook, van die fluorescerende inzetstukjes die ze bij bepaalde versies (zoals onze Mazda CX-5 Skyactiv-G 165) of kleuren in het dashboard kunnen plaatsen. Daar word je scheel van en het is de pest voor je inruilwaarde.

Motorisch veranderde er niets aan de Mazda CX-5 Skyactiv-G 165, dus je blijft gekoppeld aan een 165 pk sterke 2,0-liter viercilinder die nooit spectaculair is, maar je wel diesel-verbruikscijfers kan opleveren, en je in combinatie met dat geweldige onderstel en de voorbeeldige besturing altijd het idee kan geven dat rijden, zelfs in een onding, nog leuk is. Vinden wij. Met z’n allen.

Specificaties Mazda CX-5 Skyactiv-G 165 6AT Luxury (2022)