McLaren MSO HS: P1-achtig longtail-monster

Toen je de 675LT naar de top van het TopGear-powerlap-scorebord zag schieten, dacht je toen: hm, beetje langzaam? Nee, wij ook niet. Maar iemand anders kennelijk wel. Daarom worden we nu getrakteerd op deze McLaren MSO HS.

De HS (wat staat voor ‘High Sport’) is een exclusief aanbod van McLarens speciale MSO-divisie op basis van een 675LT. Ze maken de auto lichter, geven ‘m meer vermogen, maken ‘m (nóg) meer gefocust en rusten ‘m uit met een enorme achtervleugel. Driewerf joepie!

Uit de bekende 3,8-liter biturbo V8 haalt de McLaren MSO HS geen 675, maar 690 pk. En misschien nog wel belangrijker: 700 Nm aan koppel, beschikbaar tussen 3.000 en 7.000 tpm in alle rij-modi.

McLaren Special Operations werd in 2011 opgezet om de personalisatiewensen van McLarens klanten te kunnen inwilligen. In eerste instantie ging het om leuke kleurtjes, meegespoten sleutelhangers en een maffe, Jetsons-achtige creatie die X-1 heette. Deze week nog introduceerden ze een 570GT met een hoop mooie opsmuk. Maar tegenwoordig houdt MSO zich kennelijk ook bezig met snelheid. Daar kunnen we niets op tegen hebben, zeker niet als het resultaat er zo goed uitziet.

Wat maakt de McLaren MSO HS zo bijzonder?

Parkeer ‘m naast een 675LT en je ziet meteen een aantal significante verschillen in de aerodynamica en de carrosseriepanelen. Ook is er extra veel koolstofvezel. Het vederlichte spul wordt onder andere ingezet voor de voorbumper (inclusief ‘vleugeltjes’ aan weerszijden voor een geoptimaliseerde luchtstroom), de motorkap en het dak. En voor de zijskirts, luchtinlaten, diffuser en het motorcompartiment.

Echter, het pièce de résistance is de gigantische achterspoiler. Hij is geïnspireerd op die van de P1 GTR, maar blijft niet in een vaste positie staan. Net als bij de andere Super Series-modellen kan hij omhoog komen om als luchtrem te dienen en past ie zichzelf steeds aan om het aero-profiel van de auto te wijzigen indien nodig. Bij 240 km/u is er 220 kilo aan downforce – veel, maar toch slechts een derde van wat de P1 GTR genereert.

Bij de ontwikkeling van de HS was gewicht de belangrijkste factor. Het glas van de voorruit is het lichtste dat McLaren kon vinden, de afdekplaat voor de motor is van polycarbonaat, de uitlaat van gesmeed titanium. Ook kreeg de auto de koolstofvezel stoelen uit de P1, wat 15 kilo scheelt. Wil je alcantara in plaats van leer? Zeker doen: dat bespaart nog eens 3,5 kilo. En het is makkelijker dan zelf je dieet aanpassen.

Zijn er nog meer verschillen?

Jazeker. De aircobediening verhuisde van de deuren naar de middenconsole; dat is niet alleen logischer, maar ook lichter, blijkbaar. De rest van het interieur is uitgevoerd in mat koolstofvezel en heeft genoeg HS-logo’s om je er constant aan te herinneren dat je in iets extra bijzonders zit. De vierpuntsgordels en McLarens uitgebreide Track Telemetry-pakket (MTT) duiden erop dat MSO verwacht dat je regelmatig een stevig potje gaat circuitrijden.

Via het MTT-systeem zie je je rondetijden, de verschillen ertussen, plus andere data in real-time op het centrale scherm verschijnen. En als je goed naar bovenstaande foto’s kijkt, zul je drie cameraatjes spotten. Die zijn niet bedoeld om selfies te nemen met 300 km/u, maar werken samen met het datalog-systeem om je ronden volledig op z’n Jenson Buttons te analyseren. Je kunt ze ook gebruiken om te kijken hoe dichtbij je bij dat winkelwagentje kwam in de parkeergarage onder de Albert Heijn.

Er worden slechts 25 MSO HS’en geproduceerd en ja, ze zijn allemaal al verkocht voor een onbekende prijs. Ja, zo gaat het nou altijd. Maar aangezien het een MSO-project betreft, zullen alle auto’s worden gepersonaliseerd en dus van een beetje tot heel erg verschillen van elkaar. Niet dat dat nodig is. Maar hoe nodig is de McLaren MSO HS überhaupt eigenlijk?