Mercedes X 250 d 4Matic Power

Zo op het oog was het een klein, onschuldig beekje. Een van die stroompjes die door de moddervlakten van de Andes lopen en niemand problemen bezorgen, en alleen wat gemurmel of geborrel laten horen. Ongetwijfeld een makkie voor een grote pick-up met veel vermogen en een ervaren en zelfverzekerde bestuurder. Per slot van rekening hadden we net een deel van de Andes in Chili doorkruist en daarbij duizelingwekkende wegen overleefd waar vangrails schitterden door afwezigheid, en waren we zonder brokken de strijd aangegaan met de grillige rijstijl van de Zuid-Amerikanen. We waren zelfs dwars door een waterval gereden, die onbarm­hartig een deel van het wegdek had weggeslagen. Dus toen de spiksplinternieuwe Mercedes X-klasse in het stuk terrein langs het water terechtkwam – een soort kleiachtig drijfzand – en besloten leek te hebben om daar nooit meer weg te gaan, verbaasde ons dat nogal. En we waren behoorlijk van slag. Waaraan we uitdrukking gaven met een heel kort en niet zo keurig woord.

Hadden precies wij weer…

Uiteraard was er geen telefoonbereik, ‘daar ergens’ in de bergen, wat een nogal waardeloze plaatsbepaling is om een reddingsactie te organiseren. Geen sleep- of takelmateriaal, alleen maar een tweewielaangedreven bestelbus met camera’s die iets verderop op de weg stond. Het gebruik van de diff-locks en lage gearing zorgde voor gezellig gespin van de wielen en enige beweging, maar in de verkeerde richting, omdat de X-klasse zich simpelweg steeds dieper in de blubber groef, tot hij op zijn dorpels rustte en de voorbumper zich begon dubbel te vouwen. We stapten uit, zakten tot onze knieën weg en bleven maar herhalen: ‘Eerst te voet verkennen, eerst te voet verkennen’, als een mantra der verdoemden. Zo’n situatie waarvoor geen excuus te vinden is, simpelweg omdat je niet kunt zeggen dat het aan de auto ligt: dit soort omstandigheden vereisen een monstertruck of een tank, en wij hadden een poging gedaan in een luxe pick-up voor op de openbare weg, en ook nog voorzien van gewone banden. Een pick-up die tot onze grote schrik langzaam maar heel erg zeker, eh… aan het zinken was. Terwijl we slechts een paar uur eerder hadden beloofd om er, zonder mitsen en maren, goed voor te zorgen en geen domme dingen mee te doen. Dat zou een moeilijk telefoontje worden.

Het probleem met grote moddervlaktes is dat er verdomd weinig is om je houvast te bieden wanneer je vast bent komen te zitten. Er zijn geen graspluimen waar je een tractiemat van kunt vlechten, en geen stukken hout om onder de wielen te leggen. Er zijn wel brokken steen – die onmiddellijk door de modder worden opgeslokt zo gauw je ze onder de wielen aanbrengt – en één verdwaalde houten lat om mee te graven. En graven, dat deden we – tevergeefs, maar het gaf ons in ieder geval iets te doen terwijl de camerabestelbus eropuit ging in een poging ergens hulp op te trommelen. Op een gegeven moment raakten we onze schoenen kwijt, wat inmiddels van ondergeschikt belang leek.

Een paar uur later…

Het duurde een paar uur voordat we iets van assistentie kregen, en toen wees de neus van de X-klasse inmiddels al behoorlijk naar beneden. We waren blootsvoets, zaten helemaal onder de modder en begonnen inmiddels mild wanhopig te worden. Waarschijnlijk waren de ongelooflijk vriendelijke Chilenen die ons hielpen een stel wegwerkers, maar het konden ook heel goed brandweerlieden zijn geweest. Hoe dan ook, een klein rukje met een sleepkabel en de auto was los. De bumper boog weer terug en vertoonde slechts een lichte plooi, en verder was alles bij het oude, al hadden we nu een X-klasse die helemaal onder de modder zat. Dus maakten we hem schoon in de nabijgelegen rivier door hem erin te rijden en met de hand te wassen. Letterlijk: met onze handen. Jammer genoeg leek het daarna alsof iemand er met een schuurschijf allerlei krankzinnige tekens op had aangebracht. We moeten zeggen: dit was niet een van onze meest aangename dagen.

Tot dan toe was alles behoorlijk goed gegaan. De X-klasse is een heel nieuw marktsegment voor Mercedes. Het merk begaf zich niet meer op het terrein van de luxe zwaar-werkauto sinds de G-klasse een urbaanse modetank van honderdduizenden euro’s werd. Een pick-up in Mercedes-stijl. Behalve dan dat de X-klasse een co-productie is van een paar merken, die allemaal van één basis uitgaan en daar hun eigen accenten aan toevoegen. Wat betekent dat de X-klasse eigenlijk een Nissan Navara en Renault Alaskan is. Hm. Dat is een veeg teken. Toch is hij niet afstotelijk, je zou hem zelfs een beetje aantrekkelijk kunnen noemen – en volgens ons ziet hij er in levenden lijve beter uit dan op de foto. Voor een pick-up staat hij op een modern onderstel – met een echte achterwiel­ophanging in plaats van solide-maar-oncomfortabele blad­veren – en er is keuze uit een paar beproefde dieselmotoren, allemaal 2,3-liter viercilinders, in een uitvoering met 163 pk (X 220 d) of 190 pk (X 250 d), waarvan de laatste een twin-stage turbo heeft. Bij de meeste versies krijg je instelbare vierwielaandrijving, en zo zijn er nog wat speeltjes.

Welke modellen biedt Mercedes aan?

Er bestaan drie modellijnen – Pure, Progressive en Power – waarvan de X 220 d in de Pure-uitvoering een handgeschakelde zesversnellingsbak heeft; de rest is voorzien van een automatische zevenbak. Een X-klasse in de simpelste uitvoering kost in Nederland 38.480 euro (exclusief BPM/BTW), maar je zit al snel boven de 50.000 euro als je een greep doet uit een van de zeven optiepakketten en de accessoires. Dat is heel veel geld voor een pick-up, vooral omdat die in het algemeen niet zo prettig aanvoelen als een echte SUV of personenauto. Een werkpaard dat zich als werkpaard gedraagt is prima, maar niet als je hebt betaald voor een volbloed. Dus hij kan maar beter aan de premiumhype voldoen. Dat gezegd hebbende, moet je vaststellen dat het interieur luxueuzer is dan dat van de concurrentie – hoewel je kunt zien waar er op kosten is bespaard, want men heeft de positie van de pook niet aangepast – en bij het rijden betoont de X-klasse zich stil en opmerkelijk soepel. Die eigenschappen associeer je niet met iets met een laadbak met achterklep. Wat interessant is: een pick-up moet vering hebben die geschikt is voor zowel een lege laadbak als voor zware belading, en dus voelt hij noodgedwongen stug aan als hij niets vervoert. De X-klasse gedraagt zich prima als hij niet of licht beladen is, en vertoont een veergedrag dat vergelijkbaar is met dat van sommige SUV’s. Uitstekend. Goed, het is geen vliegend tapijt, en het chassis zal nog weleens schudden en hobbelen door kuilen en voegen in het wegdek, maar wat onderstel en comfort betreft is het de beste pick-up waar we sinds lange tijd in hebben gereden.

Is de Mercedes X-klasse een echte Mercedes?

En hij is stil. Terwijl we wat door Santiago cruisen, doet de X-klasse ook echt alles wat hij volgens Mercedes zou moeten doen – hij is gerieflijk, stijlvol en voelt aan als, eh… een Mercedes. Er is veel voor te zeggen om vast te houden aan merkwaarden, en we begrijpen dat ze bij Mercedes graag hebben dat hun ‘werkauto’s’ ook echte Mercedessen zijn – ook al is het vervoer van vrachtjes hun primaire taak. In ieder geval trekt de X-klasse heel wat bekijks – wij rijden in de uitvoering met de meeste opties – en je kunt zien wat Mercedes er precies mee beoogt. Maar wanneer we de stad langzaam achter ons laten, wordt het allemaal wat minder. Als je rustig een beetje rondrijdt, kun je de motor gemakkelijk negeren – die is niet bepaald opmerkelijk. Maar als we de bergen in gaan, begint zijn gebrek aan kracht op te vallen. Simpel gezegd: met deze combinatie van viercilinder en automaat heeft de X-klasse het zwaar. Ja, het Andes-gebergte staat erom bekend nogal hoog te zijn,

maar zelfs zonder de kortademigheid die met grote hoogte gepaard gaat, is de Power-uitvoering met 190 pk waarin wij rijden van een bedroevende sloomheid. Als je wilt inhalen, doe je er goed aan eerst een plan op te stellen, een aanvraag in te dienen en vervolgens te wachten. Wanneer je vol gas geeft, duurt het terugschakelen een eeuwigheid, en zelfs als je eenmaal gaat, is de versnelling die je voelt verre van overweldigend. Als we de verharde weg achter ons laten en wat lastiger terrein opzoeken, met de lage gearing ingeschakeld, is er weinig op aan te merken. Maar op doorgaande wegen en snelwegen is de X-klasse, nou ja, relaxt. Maar bij deze smet op het blazoen van de X-klasse moeten we vermelden dat we later, als we de modder ver achter ons hebben gelaten, als passagier meerijden in de aankomende (half 2018) diesel-V6 met 258 pk en een stoot meer koppel, de X 350 d, die tevens een echte Mercedes-transmissie krijgt. Dit is de auto die het antwoord vormt op alle vragen, en meer, en van de X-klasse een op en top Mercedes-product maakt. Als je echt het ware Mercedes-gevoel wilt, dan is dit de enige echte optie, omdat de viercilinders de auto tekortdoen. Het is een heel behoorlijke pick-up, stiller en opvallend ‘premium’ vanbinnen – maar je hebt de V6 nodig om hem het luxegevoel mee te geven dat je verwacht. En we betwijfelen of de duurste versie daarvan nog wel de vriendelijke prijs zal hebben die je met pick-ups associeert.

De pr-dame van Mercedes vond ons niet zo grappig…

Waarmee we weer terug zijn bij het begin. Want nadat we hadden vastgesteld dat de X-klasse er goed uitzag en lekker hoogwaardig aanvoelde, hadden we zin om te testen of die motor en transmissie wel berekend waren op de eisen die het gemiddelde boerenbedrijf stelt, om het maar even zo te zeggen. Daarom trokken we de bergen in en belandden we uiteindelijk in die fatale moddervlakte. Na nog een paar uur plaatjes schieten, hadden we een woordenwisseling met onze meest geliefde pr-man bij Mercedes en wisten we hem het adres van een behoorlijke wasstraat annex poetsbedrijf te ontfutselen. Daar lieten ze de X-klasse van top tot teen blinken, waarna we hem weer terugbrachten.

En zo stapten we bij ons vertrekpunt uit een fris geboende X-klasse, zelf blootsvoets en helemaal onder de modder, als veldrijders na een zware koers. Of alsof we net waren overreden door een tractor. ‘Wat is er met jullie gebeurd?!’ riep de bezorgd kijkende pr-dame. ‘Oh, eh… niks, alleen maar, eh… we zijn gevallen’, antwoordden we, terwijl we haar blik vermeden en naar de hotelbar strompelden. ‘En jullie zijn jullie schoenen verloren?’ vroeg ze een tikkeltje ongelovig. ‘Het was een zware val’, mompelen we. En daarmee leidden we iedereen om de tuin, want niemand kreeg ooit te horen wat er echt op die moddervlakte in de Andes gebeurde. Tot nu.

Specificaties: Mercedes X 250 d 4Matic Power

Motor
2.298 cc
viercilinder biturbo
190 pk @ 3.750 tpm
400 Nm @ 1.500 tpm

Aandrijving
vier wielen
7v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 11,8 s
top 175 km/u

Verbruik (gemiddeld)
7,9 l/100 km
207 g/km CO2

Afmetingen
5.340 x 2.113 x 1.819 mm (l x b x h)
3.350 mm (wielbasis)
2.234 kg
73 l (diesel)
1.016 kg (laadvermogen)

Prijzen
€ 47.490 (NL – excl. bel.)
n.n.b. (B)