Morgan Plus Four Automatic

Nog niet zo lang geleden kwam Morgan met een revolutionair nieuw product dat nu eens niet op een basis uit 1936 stond (zelfs al zag het er nog wel zo uit). Het beestje had nog altijd een essenhouten frame, maar ook een geheel nieuw aluminium platform, turbomotoren en zelfs airco en automatische koplampen. Ze noemden ’m de Plus Six, naar de fijne 3,0-liter zes-in-lijn van BMW die hem aandreef, en hij werd al snel vergezeld door de Morgan Plus Four met een 2.0 viercilinder van hetzelfde merk.

Omdat Morgan met zijn tijd mee wil blijven gaan – relatief dan – voeren ze voor komend modeljaar een aantal veranderingen door. Niets schokkends hoor: denk aan een opgefrist logo, kleuren en accenten, een uitlaat met klepjes erin, een afsluitbaar opbergvak, nieuwe stoelen en een compleet herontworpen dak dat beter sluit in de regen. (Fijn, want toen we twee jaar geleden met een Plus Six door een storm naar het vliegveld reden, moesten we onze natte broek bij het boarden toch even uitleggen.)

Morgan is een sympathiek merk

Je proeft misschien iets afwijzends in deze tekst, maar zo is het geenszins bedoeld. Het mooie aan Morgans is juist dat ze hier en daar een beetje knullig zijn – dat moet. Daardoor zijn ze sympathiek, leuk en uniek, feilbaar als jijzelf. Als je ze helemaal tot in de perfectie zou polijsten, zou je toch een soort stramme Duitser in een tweedjasje krijgen. Daar kan niemand een leuke tijd mee hebben.

We rijden over de A1 van Amersfoort naar Amsterdam zonder dak en deuren, omdat het kan. Vele haarwortels geven de strijd vroegtijdig op en bij aankomst zijn we doof van de naar binnen klappende rijwind. We monteren de deuren – eigenlijk de ramen en hun stoffen omlijsting – met mooi gefreesde draaiknoppen en halen ze er de rest van onze tijd met de Morgan Plus Four niet meer af. Nu is zelfs de motor te horen: een sissende turbo die vlak achter het dashboard aanzwelt zodra je naar het gaspedaal kijkt, gevolgd door een tevredenstemmende braaap uit de uitlaten. En een hele hoop snelheid.

Want denk niet dat de Morgan Plus Four een doetje is ten opzichte van zijn zescilinderbroer. 258 pk op 1.000 kilo is niet kinderachtig, en behalve ABS zijn er geen elektronische vangnetjes aan boord. Hij is met een handbak te krijgen, maar wij rijden vandaag de automaat, en dat is een wat vreemde combinatie. Niet alleen door de hippe BMW-pook in het verder klassiek ogende interieur; vooral doordat hij het liefst al bij 30 km/u naar z’n acht zou schakelen. Zet de boel in Sport en/of neem de flippers ter hand en het wordt beter, veel beter.

Hoe ligt de Morgan Plus Four in de bochten?

Het turbokarakter van de 2.0, met een klont koppel onderin, is misschien niet de meest natuurlijke match met een roadster als deze. Desondanks is het verslavend om je op de turbogolf te laten meevoeren, met ieder schakelmoment een trap in je rug. Directe besturing (al staan de voorwielen voor je gevoel een postcode bij je vandaan) zorgt dat je elke bocht aangrijpt als een worstelpartijtje. Ben je daar even klaar mee, dan biedt het verbazend toegeeflijke onderstel je een kalme rit.

De Morgan Plus Four is prachtig om te zien, onverminderd charismatisch en heeft nipt voldoende gadgets voor 2021 (geen radio, maar hij is een rollende bluetooth-soundbar). En hij ruikt zo lekker: de geur van romig leer hangt nog in onze garagebox. Wie verlangt naar een handgemaakte tweezitter met modern-vooroorlogse flair zal zeker voor ’m vallen. Maar, als het aan ons lag, wel met handbak. Altijd met handbak.

Specificaties Morgan Plus Four Automatic (2021)