Waarin verschilt de nieuwe Morgan Plus Four van de oude Morgan 4/4 uit 1966?

Eh, ik weet niet zeker of er verschil is…

Heel grappig. Maar toegegeven, de Morgan Plus Four en de oude Morgan 4/4 uit 1966 geven een zeer visuele demonstratie van zowel Morgans ontwerptaal als hun evolutionaire filosofie. Geef de oude een nieuw kenteken en het leeftijdsverschil van 56 jaar tussen deze auto’s valt zowat weg. Hoewel, deurklinken waren vroeger optioneel.

Oké, dus waar kijk ik dan naar?

De uitvoering in de voor die periode ‘correcte’ kleuren rood en zwart is een jaren-zestig Morgan 4/4, met een 1,6-liter viercilinder van Ford die 75 pk en pakweg 130 Nm naar de achterwielen stuurt via een handgeschakelde vierbak. Die heeft het bekende H-patroon, maar de pook steekt een beetje onder het dashboard uit, dus schakelen is even wennen. De blauwe is een gloednieuwe Plus Four, met een 2,0-liter viercilinder turbomotor van BMW, en die geeft je 258 pk en 350 Nm op je achterwielen via een zesbak.

Dus de prestaties verschillen nogal?

Ja, met meer dan drie keer het vermogen is de Plus Four de snellere auto. Maar de 4/4 weegt net iets meer dan de helft van de nieuwe, 660 kilo, en met dunnere banden en een verrassend koppelrijke oude motor is ie meer dan snel genoeg. Hij geeft je alles zonder drama, met lekkere, lineaire vermogensopbouw en levert zoveel onder de 4.000 tpm dat je gemakkelijk wat mechanische sympathie voor ’m kunt opbrengen terwijl je de vaart erin houdt.

Hoe zit het met zijn rijgedrag?

Behalve dat ie ruikt naar de jaren zestig, remt en stuurt ie ook als de jaren zestig. Aanremmen voor een rotonde vergt wat vooruitdenken en het stuur is veel te groot. Maar het draait zonder veel weerstand rond en er is vertrouwenwekkend goed mee te rijden, mede door het onderstel. Ondanks de betere prestaties van de Plus Four – van 0 naar 100 km/u in 5,2 seconden is waarschijnlijk twee keer zo snel als de oude – geeft de nieuwe datzelfde prettige gevoel. Daarbij helpt ABS je om wat later te kunnen remmen.

Nou, waarin verschilt de Morgan Plus Four dan precies van de oude Morgan 4/4 uit 1966?

De kloof is minder groot dan verwacht, want de Plus Four levert een ervaring die verbazingwekkend trouw blijft aan zijn voorganger van vijf decennia eerder. Even los van de buitenspiegels van de 4/4 die op de spatborden staan, het dashboardkastje dat je afsluit als een Victoriaans dressoir en het ontbreken van hoofdsteunen of driepuntsgordels, komen de sfeer in het interieur en het uitzicht via de dubbele motorkappen erg overeen met die in de Plus Four.

De technologie van de nieuwe – bluetooth, audio, airco, stoelverwarming, stuurbekrachtiging – is er wel, maar zie je haast niet. Zonder dak, ruitjes eraf, geven ze je beide een verfijnd gevoel bij een gangetje van 100. Wat eigenlijk aangeeft dat Morgan van alle autobouwers de meest tactvolle vooruitgang boekt. De basis van de modellen is onaangetast, terwijl de tech die we allemaal willen subtiel is toegevoegd. Hulde!