Waarom de Porsche 911 elke keer maar lichtjes verandert? Chris Harris legt het uit in de 1e rij-indruk
Chris Harris stapt zojuist uit de nieuwe Porsche 911 (992) Carrera 4S. In de komende editie van het magazine vind je het volledige testverslag, hier vast de highlights.
Testobject: Porsche 911 (922)
Uitvoering: Carrera 4S
Locatie: Hockenheim, Duitsland
Weersomstandigheden: Droog en een spatje zon
Je hebt gelijk – hij oogt niet veel anders dan het vorige model. En die leek op zijn beurt op zijn voorganger. En die – ach, je snapt waar we heen willen. Ook het silhouet komt gans overeen met alle vorige modellen. Het is nu eenmaal zo als je een coupé tekent met de motor achterin, twee stoelen in het midden en een lage motorkap, dat je uitkomt bij deze vorm.
Bij elke generatie groeit de Porsche 911 weer een stukje, neemt de acceleratie een tandje toe en verbetert het comfort wel een tandje. De nieuwe body gebruikt meer aluminium voor meer stijfheid en de motor ligt verder naar voren. De wielbasis is langer, de achterwielen sturen mee, de motoren zijn vernieuwd en de transmissie heeft nu acht verzetten.
Anders. Niet radicaal anders. De vorige Carrera 4S was een briljante auto. Zelfs aan het einde van zijn levenscyclus was het de beste auto in zijn klasse. Als Porsche de nieuwe 911 niet compleet verprutst, zal het bij de volgende generatie weer hetzelfde zijn.
En toch is er reden voor de conventionele Porsche-fan om kritiek te hebben. Om maar even wat te noemen: de deurgrepen. Deze komen nu uit de deur als je de auto benadert en het systeem is snel in de war waardoor ze binnen blijven. Zullen de oudgedienden dit leuk vinden?
We reden de Porsche op een gladgestreken circuit, dus over het rijcomfort op de openbare weg kunnen we weinig zeggen. Wél kunnen we melden dat de meesturende achterwielen net zo briljant werken als in de GT3. De transmissie is goed, alleen zelfs met het Sport Chrono-pakket voelde het schakelen niet supersnel. Ze waren soepel genoeg, dus eigenlijk mogen we niet klagen. Een handbak zal later volgen.
Als je het over technologische voortgang wilt hebben: kijk dan naar de verandering van waar de afgrijselijke elektrische stuurbekrachtiging in de 991-generatie begon en waar het nu is in de 992. Het zwaarte van het sturen nadert perfectie. De auto verandert perfect van richting én je hebt een kleine draaicirkel.
Al met al voelt de Porsche 911 (992) als een evolutie van de 991. Dat klinkt als gematigde lof, maar als je nagaat hoe goed de oude was, is dat een uitstekend compliment. De keramische remmen gaven geen krimp en je hebt bakken met grip. Sommigen zullen zeggen dat de Elf te groot is geworden en aanvoelt als een GT. Zij mogen een GT3 kopen of gaan bobsleeën. Want in de echte wereld is dit precies de 911 die de meesten willen.
De auto voelt nog altijd als een auto met de motor achterin. De natuurwetten kun je immers niet wijzigen. Zet het ESP uit, rem iets te overmoedig en je zult merken dat de achterkant je wil inhalen. Dergelijke karaktertrekjes zitten diepgeworteld in het DNA van de 911 – dat was al zo bij de 901 in 1964.
