(door Richard Hammond)

Ja, heus, ik heb het net gelezen, en ik begrijp wat er staat – namelijk dat je volgens TopGear geen echte autofanaat bent als je nooit een Alfa Romeo hebt gehad. Dat zou betekenen, volgens de definitie van sommige, slecht geklede mopperaars hier op de redactie, dat ik geen autofanaat ben. Daarop wil ik iets zeggen: ik reageer bijna automatisch op het merk, ik heb er een soort gen voor, en ik kan je garanderen dat dat voortkomt uit de liefde die ik had voor Alfasuds, en van verkreukelde posters uit de jaren zestig van Tipo 33 Stradales – en dus niet van die misse 145’s en die treurig kijkende 156’s.

Mij ontgaat het belang niet van het feit dat de Alfa’s waarvan ik houd, de Alfa’s die mijn emotionele staat beïnvloedden, allemaal nogal op leeftijd zijn. Zelfs echte, hardcore Alfisti zullen moeten toegeven dat Alfa’s de afgelopen jaren nogal wat Romeo-gehalte ontbeerden.

Eindelijk weer..

Dat is niet langer zo. De Alfa Romeo 4C is er, en, nu ik de sleutels in handen heb, wordt me snel duidelijk dat Alfa eindelijk weer eens een auto heeft gemaakt waarover het leuk praten is. Dat maakt me heel blij.

Maar ik denk dat we de Alfa Romeo 4C helemaal verkeerd benaderen. Ik bedoel dat hele gedoe met ‘m te testen en ‘m in de context van z’n concurrenten zetten – auto’s die even groot zijn, hetzelfde kosten, een motor hebben die er op lijkt en dat soort geneuzel – al is dat nou eenmaal wat we doen op deze website. We kunnen ‘m vergelijken met de Porsche Cayman, dat is heel valide.

Maar nu ik met deze gedrongen, mooie, kleine, gekke Alfa over wat bergweggetjes heb gereden, denk ik dat de mensen die ook maar enigszins zijn geïnteresseerd om deze auto te gaan kopen, het helemaal niets zal boeien wat ie in een groepstest doet, of wat z’n rondetijden zijn.

Laat me dat uitleggen

Ik besef dat de bak nou niet direct het hart zal stelen van een hardcore testrijder omdat die soms wat aarzelend en slap kan aanvoelen. Ik begrijp dat de manier waarop de turbo erin komt een kwestie van smaak is, met dat rare dreuntje als hij er nog niet is en dat licht verontrustende gefluit de rest van de tijd, en ik begrijp dat als je hoopte dat dit de gelikte, leren Alfa zou zijn waarmee je je langbenige secretaresse mee uit zou willen nemen, je ook wat bedrogen uitkomt. Hij is te gefixeerd op z’n gewicht, heeft de akoestiek van een tinnen badkuip, en hij is te eenzelvig.

Als je naar je vrienden in het café zou rijden om daar eens even het gesprek te hebben wiens auto nou het beste is, dan zou je toch echt moeten kiezen voor de Porsche, omdat in een PowerPoint-presentatie zal blijken dat de Cayman echt op elk gebied absoluut superieur is aan de Alfa.

Maar je hart weet niet hoe het met PowerPoint moet omgaan, en vernietigt de laserpen als het om het aanwijzen van de prestaties gaat. Je zou deze Alfa kopen omdat je deze Alfa wilt hebben, en niet omdat ie in een consumententest bovenaan eindigt.

Een charmante, luidruchtige, mooie, snelle kleine auto. Een auto, ook, met een dusdanig legendarisch automobiele erfenis van een merk achter zich dat hij eigenlijk met niemand concurreert. Je kan ’m niet met iets anders vergelijken, want hij past in geen enkel vakje. Hij is de beste van z’n klasse, per definitie, want hij is de enige in z’n klasse.

Ik wist niet dat de Alfa Romeo 4C zo leuk zou zijn..

Nadat ik ‘m een paar uur had gereden, dacht ik: dit is een intrigerend klein karretje. Maar na veel kilometers en veel tijd om na te denken, besloot ik dat ie meer is dan dat. Hij is echt verleidelijk. Het is een fantastisch mooi briljantje. Nee, hij is niet perfect, maar juist z’n makkes zorgen ervoor dat ie, op een manier waarop Alfa een patent lijkt te hebben, juist interessanter wordt. Kylie Minogue die lispelt. Zoiets.

De waarheid is dat de Alfa Romeo 4C een beetje vreemd is. Een nieuwe richting voor Alfa. En z’n echte zege, het echte succes van deze auto, is dat ie het weer leuk maakt om over Alfa te praten, om er ruzie over te maken, om je over op te winden. Is dat niet waar het eigenlijk allemaal om draait?

Eigenlijk miste ik ‘m behoorlijk toen ik het vandaag zonder ‘m moest doen. En ik ben tot de conclusie gekomen – na nog een nacht zwaar en hard nadenken – dat dit de tijd zou kunnen zijn om een echte autofanaat te worden. Ik denk er echt over om een Alfa Romeo te kopen, voor het eerst in mijn leven. Ik wil er een. Als dat iets zegt over het komende succes van deze auto, ziet het er goed uit.

Reacties