Zilhouette

Op het circuit van Assen sprong ons een heel bijzondere raceauto in het oog. TopGear kroop erin en ontrafelde de geheimen achter de Zilhouette.

 

Het zal je niet verbazen dat we met enige regelmaat op een circuit rondhangen – een enkele keer om te kijken naar snel spul waarin we zelf niet kunnen rijden, denk aan Formule 1-auto’s, de andere keer om zelf een paar rondjes te testen of om onze racevaardigheden naar een nóg hoger peil te tillen. Althans, om een poging daartoe te ondernemen. Zo ook deze zomer. En toen. Toen zagen we een BMW Z4-achtige racewagen met imposante vleugel.

 

We liepen naar de auto, die op een trailer stond, wandelden er eens omheen en dachten: dat is een geinig apparaat. Hoewel ie uiterlijk sterk leek op het vorige model Z4, bleek het van dichtbij toch geen Z4 te zijn. De contouren, ja, die komen overeen, maar deze auto oogt toch wat groter dan de Z4 en bovendien bleek de complete body van polyester. Daar waar normaal gesproken de koplampen en achterlichten zitten, loopt het polyester door en wekken stickers de illusie van lampen die er niet zijn. Ruig, dat was het eerste wat in ons opkwam. Al snel kwam de eigenaar polshoogte nemen – wie klopt en aait daar zijn auto?

 

‘Het is een Zilhouette’, vertelt Peter Dool. Peter is zelfstandig ondernemer met een passie voor racen. ‘Om mijn bedrijf onder de aandacht [bestthings.nl, red.] te brengen en relaties in een andere omgeving dan een kantoor te kunnen uitnodigen, zocht ik naar een betaalbare vorm van racen. Maar wel een waarbij je serieus hard kunt gaan.’ Ah, het gaat dus hard. Mooi. Zeg, wanneer kunnen we een stukje?

 

Een maand later staan we op het circuit van Zandvoort in onze raceoverall klaar om in Peters auto te gaan sturen. Uiteraard hebben we als volleerd journalisten ons huiswerk gedaan en contact opgenomen met de fabrikant van Zilhouette – een op en top Nederlands bedrijf, zo bleek.

 

‘We voelden de behoefte aan een betaalbare auto waarmee mensen in cup-verband in het noorden van Nederland kunnen racen. Daaruit is de Zilhouette geboren. We ontwierpen zelf een buizenchassis van chromobleen, bouwden daaromheen een koets die gelijkenis vertoont met een BMW Z4 en de onderhuidse techniek is afkomstig van een BMW 325i, type E36. Daarmee heb je een door de FIA en KNAF goedgekeurde racer van 850 kilo met 200 pk. Desgewenst kunnen we de auto ook baseren op BMW M3-technieken, ook van de E36, zodat je 320 pk tot je beschikking hebt.’ Krijg nou wat. Het is gewoon een oude BMW 3-serie in een strak jasje!

 

Vergis je niet in een oude 3-serie. Die dingen zijn nagenoeg onverwoestbaar en dat is de reden waarom veel rensportscholen E30’s en E36’s inzetten om cursisten te leren racen. Zo’n 3 heeft achterwielaandrijving, is licht (als je al het binnenwerk eruit sloopt) en hij kan tegen een stootje. Daarnaast zijn alle onderdelen makkelijk en relatief goedkoop verkrijgbaar en hebben veel bedrijven zich toegelegd op het produceren van voor racen geschikte onderdelen voor oude 3-series. Het is dus niet zo vreemd dat zo’n 3-serie prima als basis kan dienen voor iets als de Zilhouette.

 

Als je wilt, kun je de Zilhouette zelf bouwen. Je koopt voor een kleine 30.000 euro een bouwpakket waarbij je dan nog zelf een oude BMW moet regelen. Voor 2.500 euro koop je wat je nodig hebt van een 325i. Maar als je je nagelriemen schoon wilt houden en je je garage niet in een lijmlucht wilt zetten, kun je ook een complete Zilhouette kopen voor een kleine 40.000 euro. Daar komen dan nog wat extra kosten bij, want dat bedrag is zonder accessoires. En een stoel, stuur en gordels zijn accessoires, net als een datalogsysteem. Dit omdat deze zaken vaak specifiek op de bestuurder moeten worden afgestemd en afhankelijk zijn van diens wensen. Voor het gemak trekken wij de conclusie dat je met 42.500 euro een complete auto hebt.

 

 

Wij weten niet hoe jouw portemonnee gevuld is, maar met een prijs van dik 40.000 euro denk je nou niet meteen aan ‘betaalbaar racen’. Aan de andere kant: als je er drie jaar mee kunt racen, zijn de kosten minder dan 15.000 euro per jaar, maar daar komen dan nog wel alle onderhouds- en herstelkosten bij. Los van banden, brandstof, inschrijfgelden, transport, hotelovernachtingen en wellicht hier en daar een glas bier. Niemand beweert dat racen goedkoop is.

 

Is dat het waard? Om dat uit te vinden, sjorren we ons in een stoeltje en starten de Zilhouette. Een heerlijk kabaal kietelt onze oren dwars door onze helm heen, de auto schudt en ratelt: precies wat je in een racewagen voelen wilt. Met een licht dwang gaat de pook in z’n een en we rijden de baan op. Nog meer geschud, geknars en geratel, nog meer kabaal. Waar we een zacht en soepel rijdende en sturende én remmende BMW 3-in-vermomming verwachtten te gaan rijden, rijden we een woest, bokkig monster.

 

De hele auto wenst zich ruw te laten bedienen. Schakelen betekent hardhandig duwen en trekken aan de metalen pook, sturen doet ie alleen als je met kracht aan het stuur draait, vertragen gaat alleen als je keihard het pedaal probeert door de bodem te trappen en de acceleratie (van 0 naar 100 doet ie in een echt rappe 5,2 seconden) is verbijsterend als je bedenkt waar je eigenlijk in rijdt. Om eerlijk te zijn, het eerste rondje vinden we het maar een pestpokkending. De flamenco proberen te dansen met Erica Terpstra die hevig tegenstribbelend midden in de nacht met een kater uit haar bed getrokken is, zoiets. Mja, terug naar de Zilhouette.

 

We doen net of alles vederlicht gaat, of alle sissers, ratels en ontploffingen samensmelten tot een fijnzinnig snerpend racegeluid en gaan goed op het gas. Ineens gaat het sturen prettig, met veel gevoel en precisie, het schakelen voelt soepel en trefzeker en de remmen zijn als een lichtknop: alleen uit of aan, exact wat je wenst. Al na het tweede rondje genieten we met volle teugen van dit wilde ding en uiteindelijk willen we er eigenlijk niet per se meer uit.

 

Om de werkelijke potentie van de Zilhouette te ondergaan – iets waar wij, met die paar rondjes en racecapaciteiten, natuurlijk nooit achter zouden zijn gekomen – stappen we nog even met een race-instructeur aan boord. Die rijdt de auto alsof hij op de rug van een brandende draak een eskadrons straaljagers wil uitroeien – iets waarin ie, na drie rondjes naast hem, zeker zou slagen.

 

Niet alleen is de Zilhouette bijzonder snel en schaart ie zich daarmee in de klasse van serieuze raceauto’s, hij vergt ook echt wel wat van de bestuurder, als die er hard mee wil gaan. Maar het is ook weer niet zo dat je genen van Vettel in je zou moeten hebben om ermee vooruit te komen. Niet direct een auto voor beginners, al moet je daar niet te zwaar aan tillen, maar met een beetje race-ervaring beleef je er zeker bijzonder veel plezier aan.

 

Nu is het zaak dat de Zilhouette Cup, de aparte raceklasse voor deze auto’s, een zwik extra deelnemers krijgt zodat er nog meer onderlinge competitie kan ontstaan en er meerdere Europese circuits kunnen worden aangedaan. Aan de auto zal het niet liggen, die rijdt zoals je wilt en ziet er bovendien écht goed uit. 

 

Meer weten over dit monster? Ga naar www.zilhouette.nl.