Bentley Batur review: Heerlijke daily driver van bijna twee miljoen euro

Op dit moment is de Bentley Batur de duurste en krachtigste productie-Bentley die het bedrijf ooit heeft gemaakt. Hij kost zo’n 1,9 miljoen euro, en dat is nog voordat de fiscus langs is gekomen en je zelfs maar een blik op de optielijst hebt geworpen.

Hij biedt onderdak aan een van de laatste verschijningsvormen van de 6,0-liter biturbo W12, die inmiddels bijna twee decennia oud is en ‘zuiniger’ is gemaakt door mensen met grote hersens en ingewikkelde brillen.

Het vermogen van de Bentley Batur

Hoewel dat ‘zuiniger’ zich in het ingetogen taaltje dat Bentley pleegt te spreken eerder laat vertalen als ‘krachtiger dan ooit tevoren’: 740 pk vermogen en maar liefst 1.000 Nm trekkracht, geleverd vanaf 1.750 tot aan 5.000 toeren per minuut op een ‘koppelkromme’ die eruitziet als een schoenendoos.

Hij is verschrikkelijk duur, exclusief, sterk en heel, héél erg snel. En dat doet zeer. Want de afgelopen vier uur, in de gutsende regen, is mijn topsnelheid hooguit 50 km/u geweest en heb ik ten allerhoogste 60 van de beschikbare paardenkrachten aangesproken.

‘Wacht, wat doet dit magische gouden knopje? Op naar de gebruiksaanwijzing!’

Het zicht is pakweg een meter of tien, en je krijgt het gevoel dat zich net achter die dikke muur van mist heuse uitzichten verstoppen, al is het alleen maar omdat de klimmende, kronkelende bergwegen daar nogal sterk naar hinten.

Maar de tropische storm Oscar heeft zijn klamme, verstikkende armen om Tenerife heen geslagen sinds we hier zijn geland en het is sindsdien alle hens aan dek. De wegen mogen hier dan interessant zijn, bij dit soort weersomstandigheden is de Bentley Batur op een vrij hopeloze manier overgekwalificeerd te noemen.

Hoe de Bentley Batur tot stand kwam

Goed, het biedt wel de gelegenheid om eens na te denken over deze vreemde maar boeiende machine. Hij werd vorig jaar uitgebracht als een limited edition van slechts achttien exemplaren, met de hand gebouwd door Bentleys Mulliner-afdeling. Hij is niet alleen het broertje van de dakloze Bacalar, maar ook een voorproefje van hoe elektrische Bentleys er in de toekomst uit zouden kunnen zien. Qua stijl, dan.

Het is een tweezits coupé – de achterstoelen zijn nu een bankje waarop de op maat gemaakte bagageset een plekje kan vinden – met een koolstofvezel carrosserie die door ontwerper Andreas Mindt duidelijk is gebaseerd op de Bentley Continental GT Speed waarvan de Batur is afgeleid, maar speelt met alle vormen. Daardoor lijkt ie op een Continental die zo van een filmset in 2035 is komen rollen. Wat ie ergens ook is.

Van de GT Speed zijn alleen de voorruit, de strip boven de grille en een paar interieurdetails overgebleven. Het nieuwe gezicht laat smallere koplampen zien die een grille flankeren die meer rechtop staat. Een stel lijnen in chroom lopen van net boven die koplampen helemaal naar achteren, tot aan de basis van de C-stijl, wat Bentley een ‘eindeloze motorkap’ noemt en in ieder geval de lengte van de auto benadrukt.

De gebruikelijke golvende heupen geven de auto volume en een fraaie, licht puntige achterkant – met wederom strakkere belichting – verschaft hem een atletische uitstraling. De titanium uiteinden van de uitlaten verwijzen weer even terug naar waar we begonnen: bij die beul van een benzinemotor. Hij is verrassend subtiel voor een auto met een dergelijk prijskaartje, al maakt ie in de echte wereld, waar cameralenzen er niet met zijn perspectief vandoor gaan, een stuk meer indruk.

Is bijna twee miljoen euro niet een beetje veel?

Toch: het is op zijn minst bijzonder om miljoenen te vragen voor een auto die in de basis nog geen vier euroton kost (in het peperdure Nederland dan – in België staat ie voor nog een ton minder in de prijslijst). Het interieur voelt aan als een intens luxe versie van dat van de Continental GT Speed, zij het met prachtige afwerkingsdetails als 18-karaats gouden omlijstingen van de ventilatieroosters (kan ook in titanium, als je dat wilt), ‘duurzaam’ leer en zachte materialen.

Het optionele audiosysteem van Naim is waarschijnlijk het beste dat je in een auto kunt krijgen, maar dat mag ook wel voor een meerprijs van bijna 60 mille… Goed, het is allemaal wel herkenbaar. Als je de badge eenmaal hebt gezien, is het niet nodig het DNA aan een kruisverhoor te onderwerpen om erachter te komen wie de ouders zijn.

Maar als je een paar dagen met de Bentley Batur hebt doorgebracht, realiseer je je dat hij aanzienlijk meer is dan de optelsom van een bekende basis en een paar unieke onderdelen. Het is op de tweede testdag dat we tot die conclusie komen, en dat heeft meer met het weer te maken dan met iets anders.

Eindelijk kunnen we gaan rijden met de Batur

We rijden door het miniregenwoud op weg naar de top van de berg, en het landschap wordt allengs minder begroeid en gaat steeds meer op Mars lijken. Als we hoger komen, breken we door het wolkendek en treffen daar… de zon aan. Glorieuze, zalige zonneschijn, afgeladen met de gouden gloed van de namiddag. En een vulkaan.

Het is een prachtig gezicht en de Bentley voegt zich ernaar. De lak op de Batur wordt plotseling dieper, breidt zich uit, komt tot leven. De details worden helderder en de lijnen verder gedefinieerd. Is dit de toekomstige vorm van elektrische Bentleys? Het lijkt nog wat vergezocht – die lange motorkap schreeuwt als het ware interne verbranding.

De gratie van de Batur mag dan plotseling zijn verschenen, verder is er vooral veel verdwenen. De bomen zijn nergens meer te bekennen, vervangen door knapperig vulkanisch gebeente zover het oog reikt. Grote stukken zijn uit de imposante wanden gekerfd. De berg Teide slaapt op dit moment, maar de laatste keer dat de berg sprak, heeft hij zijn sporen nagelaten.

Toch is zijn ruigheid schitterend, en de kletterende regen van vanmorgen heeft de toeristen verjaagd; die liggen nu waarschijnlijk op het strand licht aan te bakken in de Piz Buin. Op een paar dappere zielen in huur-Seats na zijn de wegen in dit nationale park zo goed als leeg. En die wegen zijn geweldig.

Er zijn echter nog wel wat dingetjes. De storm heeft zijn tanden in de rotswanden gezet en diverse stukken rots weten los te wrikken, die nu de wetten van de zwaartekracht volgen tot ze op de weg tot stilstand zijn gekomen. Wat een paar hart-in-de-keelmomenten oplevert.

De Batur stuurt indrukwekkend en moeiteloos

Nu we eindelijk wat zicht vooruit hebben en de gripniveaus minder verraderlijk zijn, gaat de Batur met een niet onaanzienlijke snelheid voorwaarts, als een met leer beklede bobslee, indrukwekkend en moeiteloos. Dan gaan we een bocht door en zien dat de weg bezaaid is met rotsen. Grote rotsen. Rotsen zo groot als strandballen, die absoluut niet onder de auto door passen.

Ik haal even snel als diep adem, rij over de eerste vuistgrote stenen heen en stuur scherp naar rechts, gevolgd door scherp naar links en weet wonder boven wonder alle ellende te ontwijken. Een geologische elandtest op een vochtige weg met een 60 meter diep ravijn aan één kant, in iemand anders z’n miljoenenauto. Fijn.

In een voertuig dat meer dan tweeënhalve ton weegt, had deze kleine escapade moeten eindigen in een ongemakkelijk gesprek met een verzekeringsmaatschappij en op z’n gunstigst stevig wat spuitwerk, of op z’n minst gunstig een trip naar het strand via de kortste verticale route. Toch sloeg de Batur zich als een hot hatch doorheen: hij kronkelde zich door de spontane chicane met geen ergere gevolgen dan een verhoogde hartslag en een mild besmeurd ego.

De trukendoos houdt je op de weg

Het zou fijn zijn als ik kon zeggen dat de vaardigheid van de chauffeur een ramp had voorkomen, maar dat zou een leugen zijn. De Batur wist simpelweg de natuurkunde zover te krijgen even de andere kant op te kijken door elke beschikbare mechanische en elektronische trukendoos open te trekken. Zo is er luchtvering met een 48-volt systeem dat de carrosserie vlak houdt. Er is een elektronisch differentieel, vierwielaandrijving en besturing, en enorme koolstofkeramische remmen.

En hoewel je je altijd bewust zult zijn van de massa van de Batur, wordt die blijmoedig zo goed mogelijk verborgen gehouden door ingenieursvernuft. Het is misschien maar 10 à 15 procent meer dan bij de GT Speed, maar genoeg om te voelen, genoeg om indruk te maken. Dat gevoel wordt sterker naarmate je hem meer gaat pushen.

De Bentley Batur heeft andere turbo’s dan de Speed, een andere ademhaling voor zowel het in- als het uitademen, en grotere intercoolers. Het is geen verschil van dag en nacht, maar de manier waarop alle power simpelweg komt en blijft hangen, betekent dat soepel door de eerste vier van de acht versnellingen sleuren veel te veel van het goede is voor deze wegen – zelfs op de rechte stukken.

En ja, de launchcontrol is ronduit spectaculair; de Batur voelt nog sneller dan de officiële cijfers beweren. Maar wees gewaarschuwd: dit is geen scalpel, scherp en precies, maar een slagersbijl die een bocht in bloederige stukken kan hakken. Aan de andere kant: als het op knokken aankomt, zou ik altijd banger zijn voor die bijl.

De Batur is de duurste daily driver ter wereld

Eerlijk gezegd: een dikke vette Bentley zou niet moeten uitblinken op bochtige bergweggetjes als deze. Wat aanvoelt als een luxe, comfortabele GT heeft niet echt het recht om zich met zijn metaforische tanden zo vast te bijten in het asfalt als deze auto doet. Het verschil tussen soeverein ­zoeven en moord en brand gillen is een kwestie van een keer aan de goudgerande knop draaien. Dit is waarschijnlijk de duurste daily driver die je in de echte wereld zou kunnen rijden.

Redacteur geniet van het uitzicht. Op een tussen de rotsen verscholen fotograaf na

Dus: is ie zijn geld waard? Wel, sommigen zouden kunnen opperen dat hij niet uitzinnig of extreem genoeg is om zo’n prijs te rechtvaardigen, maar een product is slechts zo waardevol als wat iemand ervoor wil betalen, en alle Baturs zijn al verkocht. Rijke mensen zijn nog steeds heel erg rijk, zo blijkt.

De Bentley Batur is een auto voor mensen die het stadium van ‘laten zien hoe rijk je bent’ zijn gepasseerd en nu blij worden van ­stealth wealth, de iets minder opzichtige fase van het hebben van bakken met geld. De mensen voor wie maatwerk de maatstaf is en couture een noodzaak.

Het is zonde dat de meeste Baturs nooit veel kilometers zullen maken of in verzamelingen terecht zullen komen, want dit is nu eens een keer geen auto in gelimiteerde oplage die van luchtkastelen en marketing aan elkaar hangt, maar een machine die je uitstekend elke dag zou kunnen gebruiken. En is dat eigenlijk niet het minste dat je mag verwachten voor een miljoen of twee?

Specificaties van de Bentley Batur Mulliner (2023)