Het zou fijn zijn als de weergoden het eens kunnen worden. Lekker droog weer is natuurlijk het beste, maar een natte baan biedt ook leuke uitdagingen. Wat onze voorkeur beslist niet heeft, zijn de omstandigheden waaronder we deze dag van start gaan. Rij en glij met ons mee in de Corvette Z06 vs Ferrari 458 Speciale vs Nissan GT-R Nismo.
Het is niet de ideale trackday
De zon schijnt nu en dan fel op het vochtige asfalt van de Oostenrijkse Red Bull Ring, waardoor droge plekken worden afgewisseld met hele stukken waarop nog water staat. Tot overmaat van ramp vallen er plaatselijk af en toe ook nog wat miezerbuitjes. Waar het eerst nog nat was, is het een ronde later weer droog, en andersom. Dat maakt het moeilijk om een consistent beeld te krijgen en dat hebben we nodig om een goede vergelijking te kunnen maken tussen deze drie bulderende geweldenaren. Onder de huidige omstandigheden zijn we alleen maar druk bezig om te zorgen dat we niet in de vangrails belanden.
Het zijn geen auto’s waarmee je zomaar even een ommetje gaat maken. De Ferrari 458 Speciale, de Nissan GT-R Nismo en de Chevrolet Corvette Z06 zijn al geen beginnersmateriaal, maar ze zijn ook alle drie nog eens voorzien van speciale banden. Een soort slicks die voor extra effect lijken te zijn behandeld met een heet strijkijzer. Prachtig onder droge, warme omstandigheden, dan kleven ze aan de weg, maar zodra er een spoortje vocht op de weg ligt, is dit rubber levensgevaarlijk. Het circuit maakt het er ook niet makkelijker op. Geen intiem klein parcours met genereuze, geleidelijke bochten en een droog wegdek, maar een immense baan vol verraderlijke curves en lussen met een door rubberresten en water spekglad plaveisel.
Laten we beginnen met de ontwerpen
De Ferrari is oogstrelend. Een 458 met tal van extra aerodynamische voorzieningen en agressief ogende striping. De felgele Corvette ziet er Amerikaans imposant uit en is voorzien van het Z07 Performance Pack, met koolstof-keramische remmen, absurd brede banden en allerlei extra luchtinlaten, spoilers en diffusers. De Nissan oogt alsof ie is ontworpen door een Japanse striptekenaar. Een brutaal uiterlijk, boosaardige vormen en een strijdlustige stijl.
Na het aanschouwen van deze drie bullebakken zijn we voldoende opgewarmd om de confrontatie aan te gaan. Instinctief trekt de Ferrari het meest, maar dat komt waarschijnlijk ook door het bloedstollende geluid dat de 458 Speciale maakt. Je zou misschien denken dat het verstandiger was geweest om de Ferrari naast een Lamborghini Huracán te zetten, maar we kozen met opzet niet voor zo’n kleine Italiaanse burgeroorlog.
De opstelling die we met deze drie auto’s hebben gekozen is naar onze mening veel representatiever en relevanter. Alle drie zijn het auto’s die door de fabrikant zijn gemodificeerd met het circuit in gedachten. Het zijn geen circuitauto’s pur sang, maar aangepaste straatversies, waarbij alles in het teken staat van extreme prestaties. Bij de Ferrari valt dat direct op. Met de 458 Speciale neemt men in Maranello op een waardige manier afscheid van de atmosferische V8. De opvolger, de 488 GTB, is voorzien van twee turbo’s.
Een Ferrari klinkt altijd goed, maar deze..
Het geluid dat de natuurlijk beademde 458 maakt is ronduit spectaculair. Een uiterst lawaaiige kruisraket, waardoor je elke keer weer in vervoering wordt gebracht. Het geluid van de 605 pk sterke V8 grenst aan het illegale, maar dat prachtige concert maakt het bijna onmogelijk om niet steeds weer de toerenbegrenzer op te zoeken, die bij 9.000 tpm in actie komt. Lawaaiig is ook eigenlijk het woord niet. Daarmee doen we de 458 beslist tekort. Zodra je boven de 1.800 tpm komt, blaast de uitlaat een concert van hemelse proporties. Bulderende trompetten, zware bassen, goddelijke trombones, gelukzalige tuba’s en bovenaardse saxofoons; je kunt ze met je rechtervoet naar believen bedienen en zo telkens weer je eigen unieke muziekstuk componeren.
Het geluid is maar een deel van het verhaal. De V8 is voorzien van gemodificeerde high-lift nokkenassen, aangepaste zuigers en een geoptimaliseerde inlaat. Samen met die fabelachtige uitlaat zorgt dat voor niets minder dan een motorisch meesterwerk, met een koppel van ruim 540 Nm en een compressie van 14:1.
Dat laatste is indrukwekkend, want met iedere zuigerbeweging genereert de Speciale daardoor het maximum aan energie dat kan worden opgewekt uit de slokken brandstof en lucht die hij neemt. De compressieverhouding van de 458 Speciale is ongekend. De meeste benzinemotoren komen niet boven een verhouding van 10:1. Zelfs de huidige Formule 1-motoren moeten het met een lagere compressieverhouding stellen.
Hoe rijdt de Ferrari 458 Speciale?
Waar het op neerkomt, is een auto die aanvoelt als een racewagen, maar zonder het nerveuze en heetgebakerde karakter van een pure circuitauto. Je kunt in de 458 ook heel relaxt toeren. De uit de Formule 1 afkomstige zevenbak heeft de snelheid van een balletje-balletje spelende straatartiest.
In het interieur overheersen koolstofvezel en lichtgewicht luxe. Dat heeft als gevolg dat het geluid van de V8 nog eens extra wordt versterkt. Alles staat in het kader van gewichtsbesparing en je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat ook op andere plaatsen moeite is gedaan om zoveel mogelijk kilo’s te besparen. Dat is ook het geval. De Speciale heeft lichtere velgen, een lichtere dakconstructie, een kunststof achterruit en dunnere ramen. Al met al wordt daardoor 90 kilo ingeleverd ten opzichte van de normale 458. Zodra je het tempo opvoert, merk je dat ook. De acceleratie is fel, maar gelijkmatig.
Geen onverwachte krachtsexplosie, maar een geleidelijk opbouwende versnelling. De stuurinrichting is het meest opvallend en zonder twijfel de beste van alle drie. Je kunt de 458 op de millimeter positioneren en de hoeveelheid feedback die je daarbij krijgt is fantastisch. Het mag misschien clichématig klinken, maar je wordt als bestuurder werkelijk één met de Speciale. Niets ontsnapt aan je aandacht; de Ferrari vertelt je precies wat er te gebeuren staat. Je wordt volledig ondergedompeld in de ervaring en ga je op een zeker moment toch iets te ver, dan lost de 458 dat op een sympathieke wijze op. Ook uit de Formule 1 afkomstig is het F-track-systeem, dat je in staat stelt om elegant te driften, maar dat voorkomt dat de Speciale ongecontroleerd in de rondte gaat.
Ook de 458 Speciale is niet helemaal perfect
Er zijn ook wat minpunten. Je kunt de enorme Michelins er flink van langs geven, maar wanneer je daarbij te abrupt van het gas gaat, verstoor je de boel zodanig dat de 458 je een geduchte waarschuwing geeft. De vernieuwde achterspoiler en de brede diffuser produceren samen met nog wat andere aerodynamische voorzieningen een neerwaartse kracht van ruim 210 kilo bij een snelheid van 200 km/u. De twee lange linkerbochten op de Red Bull Ring, de Pirelli-bocht en de Würth-bocht, lijken net als het knikje in het lange rechte eind voorafgaand aan de Remus-bocht angstaanjagend, zolang je niet hebt geleerd om vertrouwen te stellen in de wegligging van de 458.
Een groter contrast dan met de angstwekkende GT-R is haast niet mogelijk. We hadden al verwacht dat de Nissan snel zou zijn, maar we hadden er niet op gerekend dat hij zo snel zou zijn dat het fysiek pijn zou doen. In die lange linkerbochten wordt je lichaam ineengedrukt en moet je proberen je nek recht te houden om nog bij bewustzijn te blijven. Voor je gevoel wordt je totale bloedvolume naar de rechterhelft van je lichaam geperst en pompt je hart op dat moment alleen nog lucht door je lijf.
We zitten inmiddels in de Nissan GT-R Nismo
De hoeveelheid grip van de GT-R is fenomenaal en verbazingwekkend. De Nissan moet het meer hebben van de mechanica dan van de aerodynamica, maar weet toch een downforce van 100 kilo te produceren dankzij enkele van de Super GT geleende carrosseriedelen, zoals een bredere neus, een verlengde achterbumper en die enorme achtervleugel. Die onderdelen gaan natuurlijk pas een rol spelen bij hoge snelheden.
De troefkaarten die de Nissan bij lagere snelheden heeft, zijn speciaal ontwikkelde Bilstein DampTronic-dempers, een nieuwe (holle) stabilisatorstang, verbeterde wielophanging en de indrukwekkende Attesa Torque Split-vierwielaandrijving. In combinatie met plakkerige Dunlops geeft het de GT-R een fabelachtige wegligging. Aan de 3,8-liter biturbo V6 is ook een en ander gedaan.
Op papier lijken het kleinigheden; het resultaat is indrukwekkend. De turbo’s zijn gepikt van de GT3-racer en worden net als de royaal bemeten brandstofpomp aangestuurd door een nieuw motormanagementsysteem. Ten opzichte van de standaardversie levert dit 50 pk en 20 Nm extra op. In theorie niet veel, maar de Nismo is er een stuk hongeriger door. Hij ademt vrijer en komt veel sneller op toeren. Je kan met de Nismo op vreselijke snelheden vrijwel iedere bocht aansnijden en er bijna plankgas weer uitkomen. De contouren van je gezicht verdwijnen dan weliswaar naar één kant en je ziet eruit alsof je in een centrifuge zit, maar de Nissan geeft geen krimp.
De GT-R is rauw, zoals het hoort
In de Race-stand vertoont de Nismo de neiging tot overstuur. Gezien de immense snelheden die de Nissan kan halen, is het aan te bevelen om niet al te ver te gaan in het opzoeken van de grenzen. Maak vooral volop gebruik van de geweldige hoeveelheid tractie, de fenomenale remmen en de vinnige versnellingsbak. De Nismo voelt veel lichtvoetiger aan dan je op basis van de cijfers zou veronderstellen. In werkelijkheid is ie maar 20 kilo lichter dan de normale GT-R. Toch is de transformatie onvoorstelbaar. De Nismo is in geen enkel opzicht vergelijkbaar met de standaard GT-R, door een alles en iedereen vergruizende acceleratie en een atletisch vermogen waar maar weinigen aan kunnen tippen.
De besturing is niet zo fijngevoelig als die van de Ferrari. Dat geldt voor meer elementen. De motor klinkt rauwer en mechanischer en de differentiëlen zijn nadrukkelijk hoorbaar. Bij de 458 gaat het er wat verfijnder en geraffineerder aan toe. De Nismo is gewoon een rauwe donder en doet geen enkele moeite om dat te verbergen.
Dan komen we bij de Corvette, de angstaanjagende Corvette. De Z06 heeft een 6,2-liter V8 met Eaton-supercharger. Het blok levert het onvoorstelbare vermogen van 659 pk. Dat zegt niet alles. Bij de Corvette is het met name het enorme koppel van 881 Nm dat de doorslag geeft. Tussen de 2.000 en 6.000 tpm is er altijd meer dan 700 Nm beschikbaar, waardoor je op het circuit in vrijwel elke versnelling een eindeloze hoeveelheid trekkracht ter beschikking hebt. De enorme 335/ZR20 Michelin Sport Cup 2-banden kun je daardoor op iedere snelheid met gemak laten spinnen.
Handgeschakeld, maar niet langzamer
Van de drie auto’s is dit de enige met een handgeschakelde versnellingsbak. De pookuitslag tussen de zeven versnellingen is relatief lang, maar het tijdverlies dat je daardoor oploopt is op slag verdwenen wanneer de koppelingsplaten elkaar weer raken. De onvoorstelbare grip van de Nissan gaf misschien een vals gevoel van veiligheid, waardoor je geneigd bent meer te spelen met de diverse systemen.
In de Corvette is het uitzetten van alle elektronica beslist niet aan te bevelen en het maakt de Z06 er ook niet sneller op. De rondetijden met het Performance Management-systeem in de Track-stand en ingeschakelde tractiecontrole zijn vele malen sneller dan wanneer alles staat uitgeschakeld. De Corvette weet zichzelf goed te verkopen. Al het moois uit de Stingray, maar dan beter en sneller: 37 procent meer vermogen, 40 procent meer koppel, ronduit fabuleuze koolstof-keramische remmen, het vette basgeluid van de gorgelende V8 in die dikke orgelpijpen, vlak weggedrag, enorme snelheden in de bocht dankzij uiterst geraffineerde magnetische dempers en een ziekmakende acceleratie op de rechte stukken.
Je moet wel van goeden huize komen. Hard gaan met de Corvette is relatief eenvoudig. Het volledige potentieel van de Z06 ook daadwerkelijk benutten, dat is heel wat anders. De besturing voelt kunstmatig zwaar aan en de Corvette heeft bij lange na niet de precisie van de Ferrari of de grip van de Nissan. De motorkap strekt zich eindeloos ver voor je uit en in combinatie met de weinig steun gevende stoelen voel je jezelf daardoor niet zo betrokken bij de rijervaring als in de 458 en de GT-R. Het gaat er wat dat betreft in de Amerikaan allemaal iets minder geanimeerd aan toe.
De Corvette Z06 is briljant
Het duurt verschillende rondjes voor je de banden voldoende hebt kunnen opwarmen. Zodra dat het geval is, vertoont de Corvette fenomenaal weggedrag. Hoewel het even duurt voor je er volledig op durft te vertrouwen. Ook moet je even leren hoe je er het beste mee om kan gaan.
Ook de motor vergt enige gewenning. De weldadige overvloed van de V8 heeft de neiging een beetje af te leiden van waar het allemaal om gaat. Zodra je daar achter komt en het vermogen en koppel op een juiste manier weet in te zetten, is het resultaat onthutsend. Gaandeweg krijg je steeds meer vertrouwen in de Corvette en leer je meer en meer van dat bijna grenzeloze vermogen effectief te benutten. Op een gegeven moment zit je onwillekeurig breed grijzend achter het stuur. Eindeloos vermogen, eindeloze lol.
De Z06 is niet perfect, zeker niet. Wel is het een ruimhartige bullebak en een ongegeneerde krachtpatser. Een eerlijke, betrouwbare en ronduit briljante sportwagen.
Conclusie?
Welke het beste is? We kunnen ons er met een jantje-van-leiden van afmaken en zeggen dat ze alle drie het beste zijn. In zekere mate zijn ze dat ook. Geen van drieën stelt teleur. Ze kloppen alle drie met gemak veel duurdere supercars en trekken daar nog een lange neus bij ook. Op het circuit bieden ze alle drie een ervaring die je voorgoed zal bijblijven. De GT-R is de meest afstandelijke van de drie.
Eigenlijk is het een beetje een strebertje. Mogelijk is ie de snelste, zeker op nat wegdek, maar de Nismo is zo’n type waarbij iedere strijd om het winnen gaat. Niet om de wedstrijd op zich. Ben je erop uit om onder alle omstandigheden anderen te kunnen vermorzelen, dan kan je geen betere auto kiezen dan de GT-R, ondanks het feit dat het ontwerp al ruim zes jaar meegaat. In vergelijking met de andere twee begin je dat overigens wel te merken. De GT-R is het meest gedateerd.
Tussen de Corvette en de Ferrari ligt het moeilijker. Allebei bieden ze een rijervaring die zijn weerga niet kent en ze doen dat allebei op een heel eigen en volslagen verschillende manier. We zijn er nog niet uit. Daarvoor hebben we meer tijd, meer wegen en vooral meer circuits nodig, dus offeren we onszelf op en ruziën we nog even door over de vraag wie van de twee het wint: de Corvette Z06 vs Ferrari 458 Speciale vs Nissan GT-R Nismo.
Ferrari 458 Speciale
Motor
4.497 cc
V8
605 pk @ 9.000 tpm
540 Nm @ 6.000 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 3,0 s
top 325 km/u
Verbruik (gemiddeld)
11,8 l/100 km
275 g/km CO2
G-label
Afmetingen
4.571 x 1.951 x 1.203 mm (l x b x h)
2.650 mm (wielbasis)
1.290 kg
86 l (benzine)
230 l (bagage)
Prijzen
NL € 290.032 (25%)
BE € 238.567
Nissan GT-R Nismo
Motor
3.799 cc
V6 biturbo
600 pk @ 6.400 tpm
652 Nm @ 3.200 tpm
Aandrijving
vier wielen
6v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 2,7 s
top 315 km/u
Verbruik (gemiddeld)
11,8 l/100 kmG
275 g/km CO2
Afmetingen
4.670 x 1.895 x 1.370 mm (l x b x h)
2.780 mm (wielbasis)
1.720 kg
74 l (benzine)
315 l (bagage)
Prijzen
NL € 199.900 (25%)
BE € 149.000
Chevrolet Corvette Z06
Motor
6.162 cc
V8 supercharged
659 pk @ 6.400 tpm
881 Nm @ 3.600 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v handbak
Prestaties
0-96 km/u in 3,0 s
top 315 km/u
Verbruik (gemiddeld)
12,0 l/100 km
279 g/km CO2
G-label
Afmetingen
4.493 x 1.957 x 1.235 mm (l x b x h)
2.710 mm (wielbasis)
1.598 kg
70 l (benzine)
634 l (bagage)
Reacties