Twee chique Franse sedans die beide claimen het comfort van ‘rijden op kussentjes’ te bieden. Hoe zijn ze?
Wij ook niet. Citroëns luxesedanstamboom begon met de DS, gevolgd door de CX en toe deze, de XM. Hij werd gelanceerd in 1989 en was getekend door Bertone, en een van zijn belangrijke verkoopargumenten was de zelfregelende, elektronisch gestuurde hydropneumatische ophanging die een zijdezacht veercomfort beloofde.
Hij werd overladen met loftuitingen door de autojournalisten, maar de verkopen bleven achter, met name door de indruk dat er betrouwbaarheidsproblemen zouden zijn. Elf jaar later verdween hij betrekkelijk geruisloos.
Dat is de eerste grote zakensedan van Citroëns luxe submerk DS, de DS 9. Hij kwam in 2020 om het op te nemen tegen de premium rivalen, die toch vooral uit Duitsland komen. Op designgebied zijn er naast veel chroom diverse verwijzinkjes naar de klassieke DS, bijvoorbeeld die lampjes hoog in de C-stijl.
Net als bij de XM is echter een van de grote feestnummers de ophanging, in dit geval Active Scan Suspension. Dat systeem werkt met diverse sensoren en een camera die de weg voor de auto scant, waardoor elk wiel voorbereid en individueel gedempt kan worden om het veercomfort te verbeteren. Slim spul.
De XM was leverbaar met een keur aan diesel- en benzinemotoren, waaronder een 3.0 V6. Dit vroege exemplaar heeft een 2,0-liter benzinemotor van 135 pk, gekoppeld aan een viertraps automaat. DS 9-kopers hebben de keus uit een 1,6-liter viercilinder op benzine, goed voor 225 pk, en een plug-in hybride (zoals deze) die een minder vermogende 1.6 heeft, maar dankzij elektra toch ook tot 225 pk komt en 55 kilometer op louter stroom kan rijden. Ook is er nog een vlaggenschip met 360 pk.
Als je lekker bent gaan zitten, zal je als eerste dat glorieuze eenspaaks stuur opvallen – dat op latere, gefacelifte modellen werd geschrapt – en meteen daarna hoe heerlijk zacht de stoelen zijn. Bij bescheiden snelheden is het een comfortabele cruiser; ga wat harder rijden en je merkt dat de 2,0-liter motor wat meer pit kan gebruiken.
Toch: hij is oh zo comfortabel, en die bijzondere ophanging filtert écht alle oneffenheden uit de weg. Eigenaar Rob gebruikt zijn XM op zijn woon/werkroute van 160 kilometer, en gelijk heeft ie. Welke betrouwbaarheidsproblemen?
Waar de XM zalig old-school aanvoelt, is de DS 9 passend premium, met zijn digitale klokken, fraaie infotainmentsysteem, zachte materialen en interieur waar je je onmiddellijk in thuis voelt. Eigenlijk zijn er maar weinig echte overeenkomsten tussen deze twee. In vergelijking met zijn voorganger voelt de DS 9 echt aan alsof ie uit het ruimtetijdperk komt.
Als je rijdt, lijkt ie meer te glijden waar de XM meer drijft; de nieuweling is iets steviger, geeft iets meer van de ondergrond door, maar dat idee van een zacht kussen geldt nog steeds. De hybride aandrijflijn draagt alleen maar bij aan dat gevoel van complete harmonie.
Met dank aan Rob Draper voor het uitlenen van zijn Citroën XM
Ik heb zelf een XM Exclusive automaat uit 1998 met een 2 liter TC turbo. Dat is de meest uigebalanceerde versie met genoeg vermogen. Nog steeds is het comfort van de hydropneumatische vering niet verbeterd, hoogstens dicht benaderd.