Uitgelicht: Ferrari 458 Italia in Engeland

Engeland is een beetje mooier geworden. Na weken zwoegen en zweten, is het TopGear gelukt om de eerste 458 op Britse grond te krijgen. Geniet ervan.

 

Cruisen en meedogenloos. Dit zijn twee totaal verschillende woorden. Het eerste is een Engels woord, strikt genomen uitsluitend bedoeld voor spreektaal, maar we geven het een kans hier. Mijn tien jaar oude Dikke van Dale omschrijft het als ‘een cruise maken’, maar wij bedoelen hier de andere betekenis, namelijk die van het ‘rustig rondrijden’. Het is een goed woord, cruisen.

 

Meedogenloos? Meedogenloos zou in de Van Dale net zo goed gedefinieerd kunnen worden als ‘Ferrari 458 Italia op volle snelheid’. Meedogenloos was het woord dat door mijn hoofd schoot toen ik de 458 voor mijn deur had geparkeerd en tevergeefs probeerde om mijn trommelvliezen weer in hun oorspronkelijke vorm te schudden. Het is een meedogenloze auto – meedogenloos opwindend en meedogenloos briljant en meedogenloos snel.

 

En nu hebben we er voor het eerst mee op de Britse wegen gereden. Hoe dat voelt, die Britse wegen? Ze schijnen een speciale eigenschap te hebben, namelijk dat een hoop auto’s die het in Europa prima doen, hier alsnog rijden als een natte krant. Het heeft te maken met de manier waarop de bochten lopen, de manier waarop de hobbels en bobbels zijn ‘geconstrueerd’ en de manier waarop de cambers van een auto werken – of niet – die zorgen voor een uniek soort belasting van het chassis van een auto. Er zijn Ferrari’s geweest die de test niet hebben doorstaan. We verwachten dat deze 272.073 euro (in België 196.933 euro) kostende 458 wel zal slagen – het is immers onze auto van het jaar.

 

De 458 voelt sneller dan zijn cijfers ons voorspiegelen. En die cijfers zijn al niet mals – 570 pk, 325 km/u, 3,4 seconden voor 0 naar 100 km/u en een neerwaartse druk van meer dan 140 kilo bij een snelheid van 200 km/u. De nieuwe, direct ingespoten motor is oorverdovend zodra de kleppen in het uitlaatsysteem worden geopend en deze doorjankt naar de 9.000 toeren. Echt! 9.000 toeren in een 4,5-liter V8! De schreeuw uit de uitlaat is eveneens oorverdovend; een raspende, intense huil die nog intenser doorkomt in het genotcentrum van je hersenen dan die van de vorige generatie Ferrari’s met middenmotor, zoals de gestripte en rauwe 430 Scuderia. Nu verouderd.

 

Maar laten we eerst even cruisen. Sorry, maar dat is precies waar de magie van deze Ferrari in zit en ik durf Clarksons huis eronder te verwedden dat het cruisen datgene is waarop de technici van Ferrari het meest trots zijn. We gaan zo dadelijk hard, maak je geen zorgen, maar eerst moet je gaan waarderen dat dit een auto voor poseurs is. Dat zijn Ferrari’s nou eenmaal. Zo werkt het in die wereld. En poseren betekent uitgebreid flaneren op plekken waarvan je zeker bent dat mensen je zien rijden in je mooie, slanke Ferrari. Om dat mogelijk te maken, moet de versnellingsbak soepel zijn en het goed doen in de automaatstand, moet de auto zo gemakkelijk te manoeuvreren zijn als een Nissan Micra en moet het chassis oneffenheden opslokken alsof ze er niet zijn, zodat je kunt rondcruisen zonder je ruggengraat te verpulveren.

 

Druk op een knop op het stuur en de auto rijdt meteen aanmerkelijk comfortabeler. De wegligging is magisch – net zoals die van de Lotus Evora, vooral in de zachte configuratie. Het onderstel absorbeert scherpe dwarsrichels, putdeksels, maar ook grotere oneffenheden met groot gemak en op Britse wegen is dat een knappe prestatie voor een scherpe Latijnse auto. Zelfs de meest kritische chassisexperts van Lotus zouden een respectvol knikje gunnen aan de 458. En de versnellingsbak – een gemodificeerde versie van de nieuwe unit uit de California met dubbele koppeling en op geen enkele wijze gelieerd aan de gerobotiseerde handbak in de 430 Scuderia – is soepel in de automaatstand, schakelt snel op en zal nooit, echt nooit iets onverwachts of onregelmatigs doen. Hij doet de E-Gear versnellingsbak in de Lambo Gallardo overkomen alsof deze een kleine 900 jaar oud is.

‘Je glijdt in de bestuurdersstoel en voelt je direct verbonden met de auto. Dit is de beste zitpositie die ik ooit had in een Ferrari’

 

Daar hebben we meteen het geniale van de 458 te pakken: meedogenloosheid en cruisen, gecombineerd in één auto. Het is de combinatie van die twee die je hoofd doet tollen – te weten dat deze auto zo snel kan aanvoelen dat je bijna ziek van opwinding wordt en toch de mogelijkheid hebben om met dertig kilometer per uur te flaneren over King’s Road op een geciviliseerde manier, of rustig te cruisen over de M4 met 120 km/u… of te rijden over bedrieglijk gevaarlijke wegen met een lange, bange kerel achter het stuur die Jeremy heet (daarover later meer). Er is nog nooit zo’n auto geweest. Ooit.

 

En man, ziet ie er niet fantastisch uit? Waar we ook gingen, werden we gefilmd door mensen met telefoons, en niet alleen door jonge mensen – ik werd op een gegeven moment gevolgd door een Opel Corsa met een vrouw van een jaar of tachtig, die haar Nokia omhoog hield. Geen twijfel mogelijk dat die mensen, en alle anderen, exact wisten wat dit voor auto was. De nieuwe Ferrari. En ik kan je vertellen dat het goed aanvoelt om achter het stuur te zitten.

 

Ah, dat stuur. Het gevoel dat een auto je geeft wordt grotendeels bepaald door zijn besturing en de besturing van deze auto is zo goed als ie maar kan zijn. De afmetingen zijn perfect, evenals de vorm en zijn positie. Je glijdt in de bestuurdersstoel en voelt je direct verbonden met de auto. Dit is de beste zitpositie die ik ooit had in een Ferrari – stoelen, pedalen en stuur in perfecte harmonie. Dit alles helpt je brein om aan te sluiten op de auto via de besturing – er zijn slechts twee omwentelingen nodig om de wielen van compleet links naar compleet rechts te bewegen. Dat is minder dan iedere andere straat-Ferrari in de geschiedenis. Maar hij is niet te direct of te nerveus, net zo min als te zwaar of te licht. Het gevoel is sensationeel en je bent je nauwelijks bewust van het feit dat ie bekrachtigd is.       

 

Draai het wiel een beetje en de auto beweegt enorm. Je bent nagenoeg meteen gewend aan deze directheid. Rij op snelheid door een serie bochten en de besturing geeft je direct een enorme dosis vertrouwen – je merkt het meteen wanneer de auto grip verliest, of dat nou aan de voorkant of aan de achterkant is. Hij danst nauwelijks in je handen over korte oneffenheden en evenmin wordt de auto beïnvloed door dwarsrichels, ondanks de breedte van de banden. Ik zou het nog steeds prettig vinden wanneer de flippers aan het stuur vast zouden zitten, net als de vele andere bedieningselementen die eraan vast zijn gemaakt – waardoor je je handen er niet vanaf hoeft te halen – maar Ferrari geeft de voorkeur aan de stuurkolom. Hmm, kweenie. Toch, de versnellingswissel die je ermee initieert is nagenoeg perfect en combineert enorme snelheid met een solide, mechanisch aanvoelende klik. Deze versnelling verliest bovendien niets ten opzichte van zijn voorgangers wanneer je hem tart.

 

Trap het gaspedaal in en de lichte, soepel draaiende V8 reageert net zo snel op je input als de besturing. Hij had nog wat efficiënter kunnen zijn, maar ik ben blij dat er geen turbo op zit. Het rempedaal mist een beetje gevoel in vergelijking met de besturing en het gaspedaal, maar de keramische remschijven zijn zeer krachtig. Dat moet ook, want je zult jezelf meermalen ongelofelijk hard zien gaan in deze auto.

 

Het elektronische E-differentieel en de F1-Trac tractiecontrole zijn de beste die er te koop zijn als het gaat om het overbrengen van vermogen op het wegdek. Wanneer je toch grip verliest, merk je dat tijdig. Ik heb het stabiliteitssysteem niet volledig uitgeschakeld – ik durfde niet – maar de achterzijde voelt licht, speels, perfect gebalanceerd en je kunt er goed mee driften. Het is de best presterende middenmotor-Ferrari aller tijden en hij domineert de wegen.

 

En zijn snelheid is meedogenloos. Echt waar. Sommigen zullen zeggen dat deze 570 pk sterke Ferrari te snel is voor de openbare weg – hij is volgens Ferrari sneller dan de Enzo op de testbaan van Fiorano – maar daarmee mis je waar het om gaat. De snelheid is controleerbaar wanneer je ervoor kiest om ‘m te contoleren. Veel eigenaren zullen dat niet doen, met als gevolg dat veel Italia’s aan flarden worden gereden. Je zult het vanzelf zien gebeuren op internet, maar ik ga er niet naar kijken. Hardop en ongeremd huilen zal ik doen, ben ik bang. Ferrari heeft iets zeer speciaals neergezet met de 458. Hij is meedogenloos. En je kunt er superieur mee cruisen. Hij is fenomenaal. Eens kijken wat die lange ervan denkt…