Autotest
Opel Corsa Electric review: Beter, maar nog steeds vrij prijzig
21 jan 2024 - 18:04 uur
21 januari 2024 - 18:04 uur
De favoriete auto van de Britten, de Ford Fiesta, gaat de strijd aan met de favoriet van Europa en de nieuwe Frans-Duitse Corsa van Opel
Je leest TopGear, dus jij vindt dat ook allemaal vanzelfsprekend en wilt dat een auto goed rijgedrag vertoont – doen we niet moeilijk over, je bevindt je hier onder vrienden. En dat is waarom mensen zoals jij en wij van de Fiesta houden. Want hoewel hij de Chantal Janzen onder de auto’s is (niet aanstootgevend: een publiekslieveling, geen ontkomen aan), is hij de best sturende hatch in z’n klasse. De combinatie van alertheid, beweeglijkheid, de respons als je ’m in een bocht zet, z’n volwassenheid op de snelweg, of wanneer je rustig door de stad of over pokdalige wegen tuft, die grenst aan het griezelige. Hij voelt aan alsof er veel tijd en geld is geïnvesteerd in z’n weggedrag, en voornoemde volwassenheid is de reden dat ook mensen die bij de term ‘F1’ enkel denken aan een toets op hun computer de Fiesta een fijn ding vinden. En dus koopt iedereen ’m. De versie die we vandaag bij ons hebben, is een topper: zoals gezegd de Titanium-uitvoering met de 125 pk sterke versie van de welbekende EcoBoost-driecilinder. Wendbaar als de Fiesta is, heb je die extra 30 pk niet echt nodig bovenop de 95 pk die je in Nederland en België krijgt. (Maar toch zou het aardig zijn als Ford ’m hier voor een schappelijke meerprijs zou leveren.) Zelfs met de handrem erop zet hij de Clio in het struweel, want de Renault is een excellent autootje dat naarstig op zoek is naar een behoorlijke motor. De 999-cc driecilinder met 100 pk is niet de meest krachtige optie die Renault je wil verkopen (er is ook een drie mille duurdere versie met 130 pk en automaat), maar hoewel hij evenveel paardjes heeft als de Corsa is dat niet genoeg en heeft hij vooral niet genoeg koppel. De kleine Fransoos heeft 45 Nm minder dan de Franse Duitser, en biedt dat in een klein toerengebied. Dat hij maar vijf versnellingen telt terwijl de andere twee auto’s er zes hebben, helpt ook al niet. Momentum is altijd ver weg. Aangezien je dus overal te laat zult komen, heeft Renault er wel heel attent voor gezorgd dat de cabine een erg prettige plek is om te verblijven. Nee, geen grappen over Franse dashboardmaterialen die dunner zijn dan een croissant – dat is hier niet het geval. De Fiesta heeft meer metalen delen, maar in de Clio is het plastic van betere kwaliteit en tref je zachte, leerachtige oppervlakken aan. Onze uitvoering heet Intens en ondanks die pocherige naam is hij bescheidener dan de andere twee – niet qua prijs, wel qua uitrusting. Wil je hetzelfde als in de andere twee auto’s, dan moet je gaan voor de RS Line, maar weet je wat? Eigenlijk mis je in deze eenvoudiger Clio niets, behalve de stoel- en stuurverwarming. Ook niet als je net in de andere auto’s hebt gereden. Hij heeft klimaatcontrole, cruisecontrol, Renaults uitstekende sleutelloos-instappen-en-wegwezen-gedoe, en het touchscreen is vele niveaus, ja werelden, haast universums beter dan dat ellendige oude systeem waarover we ons opwonden in de Mégane en de Kadjar. Het werkt snel en de menu’s zijn niet al te ingewikkeld. Vergeleken met wat we uit eerdere Renaults kennen, is het een openbaring.‘Hoewel de Fiesta de Chantal Janzen onder de auto’s is, is hij de best sturende hatch in z’n klasse’
We dachten aanvankelijk ook dat de Corsa een openbaring zou worden. We reden ’m al rond kerst in Frankrijk, en toen leek het of we een soort lichaamsuittreding meemaakten: we reden in een Corsa… en we hadden er plezier in. Maar dat was met de 130 pk sterke 1,2-liter driecilinder uit de Peugeot 208, en nu moeten we het doen met 30 pk minder. Dat is verder prima hoor – soepeler dan de Clio, en hij komt minder afgeknepen over – maar als je eenmaal van de verboden vrucht hebt geproefd, is al het andere bitter. En dan is er de transmissie. Van alle dingen die je niet van Peugeot wilt erven, staat die bovenaan: een handgeschakelde zesbak die zo licht en ledig schakelt dat het lijkt of de pook is verbonden met een plastic tasje vol lucht. Ga daarom te allen tijde voor een automaat als je een Corsa bestelt – dat is een superieure, volwassen achttraps bak die het karakter en de kwaliteit van de auto totaal verandert. Een gebrek aan bouwkwaliteit is altijd de vloek van de Corsa geweest. Op veel manieren is hij het diametraal tegenovergestelde product aan de Fiesta: een verstandige supermini die goed verkoopt, maar die geen enkele poging doet om lekker te rijden, de beste cabine in z’n klasse te hebben of om ook maar iets meer memorabel te zijn dan de laatste keer dat je je vaatwasser inruimde. Het motto in de fabriek leek altijd te zijn: stop, ho, ja, prima, dat is goed genoeg. Maar de nieuwe Peugeot 208 is super, en het Opel-designteam, dat wordt geleid door de Brit Mark Adams, is op de proppen gekomen met een scherp uitziende supermini, echt een leuk ding om te zien. En dat in minder dan twee jaar nadat de Fransen de tent overnamen. Dus dit leek een Corsa om eens goed opgewonden over te worden, maar zetten we ’m hier en nu af tegen z’n concurrenten, dan begint het grote mitsen en maren. De remmen zijn op een idiote wijze bekrachtigd, dus je moet de gevoelige voetjes van een ballerina hebben om niet bij het stoplicht met je knar tegen de voorruit te slaan. Hij rijdt oké, zelfs deze sportieve GS Line met z’n 17-inch velgen en steviger onderstel, maar een Xbox-console geeft meer feedback qua besturing, en verder kan de Corsa kan niet tippen aan de evenwichtigheid van de Fiesta. Vanbinnen zitten de wiebelige verwarmingsknoppen onhandig weggestopt onder het scherm. Details als de deurvakjes en de bekerhouders zien er ongezellig uit. En de Franse invloed reikt verder: het door PSA ontwikkelde touchscreen, hoewel aanzienlijk verbeterd, kan qua reactietijd of eenvoud niet op tegen dat van de Clio, en al helemaal niet tegen dat van de Fiesta.‘Renault heeft er heel attent voor gezorgd dat de cabine een erg prettige plek is om te verblijven’
Alle collega’s hebben klachten. Een van hen stapt uit de Corsa en is teleurgesteld in de halfhartige sportstrepen op de stoelen en de rode strepen op het dashboard. Dat valt te begrijpen – vergeleken met de Peugeot 208 is de Corsa toch nogal treurig aan de binnenkant. Hij is wel ‘goed genoeg’ – als de enige supermini waarmee je een testrit maakt een Corsa is, omdat je die nou eenmaal al generaties lang rijdt. Een andere collega, erg gecharmeerd van de Clio, ziet wel in dat de Corsa vanbuiten veelbelovend is, maar wordt vervolgens nogal droevig van de algehele middelmatigheid. Toch heeft hij als niet al te groot persoon ‘geen klachten over de beenruimte achterin’ (we bekijken die vervolgens opnieuw in alle drie de auto’s; de Fiesta wint). De Corsa is – net als z’n Peugeot-neef – vanbinnen nogal donker en krap bemeten op het vlak van knie- en hoofdruimte. Voor kinderen is ie prima, maar geef je een volwassene een lift, dan vind je die verfrommeld terug. De Clio biedt meer hoofdruimte, en in de Ford kun je met vier volwassenen naar een broodjestent en terug rijden zonder klachten te krijgen. Maar dan slaat de Corsa ineens keihard terug! Hij heeft de op een na grootste bagageruimte, na het enorme ruim van de Clio. Hij verslaat de Fiesta (minder dan 300 liter), en z’n tildrempel is lager. Daarbij verbruikt hij samen met de Fiesta het minst (al scheelt het weinig), en z’n restwaarde zal prima blijken te zijn. Het is de enige auto in z’n prijsklasse (en formaat) die met matrix-led–koplampen kan worden uitgerust die hun straal zo manipuleren dat er maximaal nachtzicht ontstaat zonder tegenliggers te verblinden. Met de automaat heb je meer ruimte voor je linkervoet en is de Corsa een waardige kleine auto. Netjes en goed genoeg dus – de gebruikelijke, halfhartige loftuiting die de Corsa altijd al ten deel is gevallen. Dit is de beste Corsa ooit, maar dat is zoiets als zeggen wie je favoriete Macedonische linksachter is. Je hebt meer aan de enorm verbeterde Renault Clio. Vanbinnen is ie opnieuw weer helemaal op chic gegaan, maar dit keer is er ook daadwerkelijk sprake van bouwkwaliteit en heuse boordtechnologie. Helaas moet je met een boog om de zeventraps automaat met dubbele koppeling heen lopen; die doet zenuwachtiger dan een hond met oudjaar. Dat is jammer, want de handbak is niet te combineren met veel van de verkeersvriendelijke rijassistenten van de Clio. Maar de kleinere cabine, z’n weinig fruitige rijgedrag en bovenal z’n tekortschietende motor zorgen ervoor dat de lieveling der Britten aan de haal gaat met de zege in deze test. Geen andere supermini is zo veelzijdig als de Ford – zelfs nu de Clio (en de Peugeot 208, trouwens) hun cabines aanzienlijk hebben verbeterd. Neem genoegen met de 95-pk motor, ga voor de Titanium- of de ST-Line-uitvoering en de Fiesta wordt, net als een 3-serie Touring of een Golf GTI, een held in de categorie ‘Meer auto heb je niet nodig’. Zoals we al schreven in de eerste zin van dit artikel: de verdiende winnaar is de Ford Fiesta.‘Dit is de beste Corsa ooit, maar dat is zoiets als zeggen wie je favoriete Macedonische linksachter is’
Gerrit Schuitert heeft op 20 april 2020 geschreven:
Hebben jullie nog meer specs over de clio voor het leasen
AK heeft op 20 april 2020 geschreven:
De Clio heeft een 5v geen 6v. Dit staat eerder wel beschreven maar fout in de specificaties.
Redactie TopGear heeft op 20 april 2020 geschreven:
Klopt! Aangepast