Infiniti heeft een nieuwe grote sedan. Rare auto, rare naam, dus lease maar weer gewoon een Audi. Of toch niet?
 
Europa is vol van boeren die niet eten wat ze niet kennen. Dit wordt snel duidelijk als je naar ons wagenpark kijkt. In de lagere prijsklassen valt het nog mee; daar hebben de Koreanen immers ook voet aan de grond weten te krijgen. Echter: hoeveel zakensedans van meer dan 50.000 euro zie je rijden die niet Duits of – vooruit – Zweeds zijn? Amerikanen kopen we hier niet. Engelse auto’s slechts mondjesmaat. Zelfs Lexus – in de VS vanaf dag één succesvol vanwege de hoge kwaliteit – hebben we nog niet echt geaccepteerd.
 
Nu is er dan Infiniti, een Japans-Amerikaanse Nissan-dochter waar niemand ooit van gehoord heeft, met een logo dat lijkt op dat van Mazda uit de jaren negentig. Je zou zeggen dat ze op onze markt niets te zoeken hebben. Maar als je dat zegt, heb je niet met de nieuwe M37 gereden.
 
Naast een 5-serie of A6 lijkt het, op het eerste gezicht, een auto met een braaf, mainstream ontwerp. Echter, hoe langer je ernaar kijkt, hoe meer sprekende elementen je ontdekt. De enorme welvingen in de voorspatborden en motorkap bijvoorbeeld. De c-stijlen die tot in een scherpe knik in de achterklep doorlopen. De velgen. Dan hebben we het nog niet eens over het interieur gehad. Dat is simpelweg schitterend.
 
Grote fauteuils bieden je steun op de juiste plekken, verkoeling of verwarming, terwijl je geniet van een muziekje uit de speakers naast je hoofdsteun. Voor je zie je een dashboard met mooie details en veel diepte, opgetrokken uit de beste materialen. De airco blaast af en toe een nauwelijks te ontwaren bosgeur naar binnen.
 
Na een druk op de knop gromt er een 3.7 V6 in de verte. We kennen ‘m uit de Nissan 370Z. Daar is het een rauwe lolbroek op een schuurfeest; hier fluistert hij slechts een goede mop in een bibliotheek. In alle rust stuwt hij de Infiniti soepeltjes voort, waarbij hij alleen van zich laat horen als je aandringt. De zeventraps automaat reageert soms wat zenuwachtig, zelfs als hij niet in ‘Sport’ staat, en aan de gevoelige remmen moeten we wennen. Verder is deze auto de kalmte zelve.
 
Toch zijn er, in deze S Premium-versie, genoeg rijplezierverhogende zaken aanwezig. Zo zijn de met leer beklede schakelflippers van de juiste soort: gemonteerd aan de stuurkolom, niet aan het stuur. De vierwielbesturing biedt veel gevoel en reageert bijzonder direct, zeker voor een sedan van dit formaat. Het onderstel is niet instelbaar en zorgt voor een strak bochtengedrag, toch behandelt de auto verkeersdrempels zoals een heer van stand zwervers behandelt. Hij negeert ze.
 
Vergeet ook niet dat Infiniti niet aan opties doet; alleen aan optiepakketten. Dit is de duurste, met een standaarduitrusting die nauwelijks op 37 pagina’s past. Hij heeft alles wat een volgehangen Mercedes ook heeft, maar kost tienduizenden euro’s minder. Hij is exclusiever, en binnenkort komt er een dikke zescilinder dieselversie aan, plus een hybride. Bovendien ontvangt elke Infiniti-eigenaar een VIP-service waar de concurrentie een puntje aan kan zuigen.
 
Dus jij wilt per se geen Infiniti. Wat was precies het probleem?

Reacties

Meer van TopGear

Lees meer over Infiniti M
Lees meer over Infiniti
Lees meer over Japan
Lees meer over Autotest