Ja, de Golf 5 is al 20 jaar oud...
Het verhaal over de oorsprong van de hot hatch is wat mistig, maar VW zette in 1975 een stevige streep in het zand. Heeft een auto ooit zijn segment beter gedefinieerd dan de eerste generatie Golf GTI? 50 jaar later volgen we nog steeds hetzelfde recept: voorwielaandrijving, bruikbare binnenruimte, levendige motor, cool zonder al te veel moeite te doen.
Vreemd dus, dat VW na een paar pogingen het spoor compleet bijster raakte. De Golf 3 was plomp, saai en ondermaats qua vermogen. De 4 was nog erger. Maar toen kwam in 2005 generatie 5. Het was TopGears Auto van het Jaar; hij pakte de essentie van wat de 1 en 2 zo goed maakte en gaf er een moderne draai aan.
Twintig jaar geleden zag ik er als kind één bij de VW-fabriek in Wolfsburg. Ik was betoverd. Hij was net gelanceerd en ik voelde de magie – ik besefte dat dit iets bijzonders was. De Golf 5 GTI maakte die dag zo’n indruk op me dat ik er een kocht. Nou ja, soort van. Ik vroeg mijn vader om een schaalmodel van 1:43 voor me te kopen. Tot op de dag van vandaag is dat zilveren model een van mijn favoriete bezittingen. Het herinnert me aan mijn achtergrond en persoonlijke band met VW.
Bezoekjes aan mijn oudoom, die in Wolfsburg woonde en van 1960 tot 1990 bij VW werkte, waren altijd memorabel. Hij begon in de spuiterij en werkte later op de productielijn, waar hij de originele Kever en Golf inspecteerde. Zijn verhalen waren grappig en kregen voor mij als jonge autogek extra betekenis. Maar de herinnering aan de 5 GTI is het belangrijkst – het was het startpunt van mijn interesse in auto’s. Dus toen deze kans langskwam, kon ik het niet laten… Zou de Golf 5 GTI nog steeds aan de verwachtingen voldoen?
Lang verhaal kort: ja, absoluut. De manier waarop hij de twee essentiële elementen combineert – Golf hatchback en GTI hot hatch – is zo briljant. De 2,0-liter turboviercilinder met 200 pk is onder de 3.000 toeren kalm en ongecompliceerd, maar daarboven lijkt het alsof je een mixer van rustig kloppen naar vol vermogen hebt gedraaid. De motor gaat van spinnen naar grommen, 0 naar 100 km/u gaat in 7,2 seconden en je beseft plots dat deze GTI veel meer in huis heeft dan je had verwacht.
Het is tegelijkertijd belonend en verslavend, vooral in bochten. Hij is gretig en speels, helt een klein beetje over, maar behoudt moeiteloos snelheid. De vergevingsgezinde afstelling geeft je het vertrouwen om harder te gaan, je voelt in het stuur precies wat er gebeurt, waardoor je de GTI perfect door de bochten kunt vlechten.
Maar hij me al voor zich gewonnen voordat ik er ook maar een meter in had gereden. De 5 bracht de klassieke GTI-details terug die ooit kenmerkend waren, maar toen opeens waren verdwenen: het ruitjesinterieur, de draaischijfvelgen, de rode rand rond de grille en de pookknop in de vorm van een golfbal. Het zou niet logisch moeten voelen, zo’n miniatuur in je handpalm, maar toch voelt het precies goed. En het schakelt nog eens geweldig ook – missers zijn bijna uitgesloten.
Bovenal is hij analoog en meeslepend – je gaat er volledig in op en wordt tijdens het uitvoeren van je hoofdtaak als bestuurder nergens door afgeleid. Je kunt het tempo opvoeren als je daar zin in hebt, dan is het een gefocuste hot hatch die zin heeft om te spelen. Maar als de pret voorbij is, gooi je gewoon de deuren open, mikt je kinderen en bagage erin, en niemand die iets doorheeft.
Ik hou ook van zijn uiterlijk. Discreet genoeg om niet op te vallen, opvallend genoeg om bijzonder te zijn. De meeste hot hatches zijn nogal opzichtig, maar de 5 GTI blijft trouw aan zijn wortels – nooit protserig, alleen hier en daar een subtiele hint. Ik reed er een week mee en voelde me er meteen in thuis. Die tijd samen deed me beseffen: dit is eigenlijk alles wat je in een auto nodig hebt. Toen ik hem als kind in Wolfsburg stond aan te gapen, wist ik dat hij goed zou zijn – ik had alleen niet door hóé goed. Nu weet ik het wel.
