Autotest: Lotus Evora 2+2 IPS

Lotus biedt de Evora nu aan met een automaat. Of je dat moet willen, is een tweede.

 

De handbak verliest meer en meer terrein in sportauto’s. Natuurlijk, je kunt nog wel zelf schakelen, maar in de basis is het de elektronica die bepaalt wanneer en hoe er geschakeld wordt. Koop je een Ferrari, dan heb je al niet eens meer de keuze tussen een handbak of automaat; standaard wordt het werk voor je gedaan. Koop je een Porsche met handbak, weet dan dat de restwaarde stukken lager zal uitvallen dan een variant met automaat. Dat Lotus nu een automaat in een Evora bouwt, is dus niet vreemd. Wat het wel bijzonder maakt, is dat de laatste Lotus met automaat nog tijdens het bewind van Margaret Thatcher op de markt kwam.

 

Tegen betaling van een paar duizend euro krijg je de Intelligent Precision Shift. Klinkt haast als de fraaie kreten die Japanse autofabrikanten voor hun ‘innovaties’ bedenken. Zo gek is dat niet, want net als de motor komt de bak van Toyota. Niet alleen zijn bak en blok goed op elkaar afgestemd, over de duurzaamheid hoef je ook niet te twijfelen. De 3,5-liter V6 en de automaat zijn wel aangepakt; andere software. De automaat werkt nog met een ouderwetse koppelomvormer.

 

Het belangrijkste onderdeel dat werd aangepakt, is de Transmission Control Unit, oftewel de hersenen van de bak. Daar wordt uitgemaakt hoe en wanneer een andere versnelling wordt gekozen. Het spreekt voor zich dat de nadruk op een sportiever karakter ligt. Zelfs in de volautomatische D-positie kan de versnelling geblokkeerd worden zodat hij in een lange doordraaier niet ongewenst opschakelt. De elektronica ‘voelt’ dat je aan het werk bent en houdt zich even gedeisd. De manier van schakelen is iets bijteriger: je voelt duidelijk wanneer de bak van versnelling wisselt.

 

In theorie klinkt het prachtig, in praktijk komt het minder goed uit de verf. De D-stand zou best wat meer op comfort gericht mogen zijn en wat vloeiender schakelen. Daar gaat het bij een volautomaat immers om. De Evora houdt even in bij het terugschakelen, waardoor je hoofd als bij zo’n raar wiebelhondje dat je wel eens op een hoedenplank ziet staan heen en weer gaat. Ondanks de mooie techniek die de versnellingen vasthoudt, merk je in de praktijk dat er toch nog best vaak geschakeld wordt op een moment dat je het niet verwacht of prettig vindt.

 

Kies je de Sport-stand dan is het verhaal ineens heel anders. Met een paar lekkere knopjes bepaal je zelf in welke versnelling de bak staat, geen elektronica die dat overruled. Wil jij in z’n twee tot de toerenbegrenzer gaan, dan gebeurt dat ook. Zo wordt een automaat ineens een stuk leuker.

 

Wat vooral heel belangrijk is, is dat de automaat de Evora niet misstaat. Hij geeft je het gevoel dat de auto sneller is bij hogere toeren. Het blijkt niets uit te maken of dit nu een prehistorische koppelomvormer is of een hypermoderne bak met dubbele koppeling. Je krijgt het echte Lotus-gevoel.

 

Toch kies ik liever voor de handbak. Er is namelijk een beperkt rijtje auto’s op de markt waarbij gevoelsmatig geen automaat hoort. En de Lotus Evora is er één van.