Maserati Levante GTS

Dus zo’n beetje elke zichzelf respecterende fabrikant komt met een elektrische auto, of toch op zijn minst een hybride, en wat doet Maserati? Dat mikt nu voor het eerst een V8 in zijn SUV, de Levante. Niks milieu, niks duurzaamheid, nee: gewoon baf, een 3,8-liter V8 met twee turbo’s en 530 buitengewoon valse bijtpaarden die de CO₂ luid lachend in je gezicht spugen. Pak aan, boomknuffelaar, zo doen wij dat. Drietand in je bek. Lekker hè?

Niet omdat het moet, maar omdat het kan

Tot dusver was de Levante slechts leverbaar met V6-motoren waar eigenlijk niet zo heel veel op aan te merken was. Met 430 pk, een 0-naar-100-tijd van 5,2 seconden en een top van 264 km/u zullen weinigen reden tot klagen hebben gehad. Nou, kennelijk was één van die weinigen Maserati zelf. Want wat zul je je klanten afpoeieren met een pauperig V6’je met zo’n sloebervermogen, als je in diezelfde auto ook plek hebt voor een achtcilinder? Die zullen daar toch ook wel voor te porren zijn? Daarbij, zo kun je dat groepje kinderen (met belachelijke modenaampjes als Mercedes, Porsche, Lamborghini en Bentley – en dan hebben we ze lang niet allemaal) dat daar een beetje lachend en wijzend in een hoek van het schoolplein staat, omdat jij níét de coolste broodtrommel hebt, tenminste van gepaste repliek dienen.

En dat doet deze Maserati Levante GTS dan ook, en neemt daar meteen geen halve maatregelen bij. Het is overigens niet de V8 die in de GranTurismo en GranCabrio ligt (die is met zijn 4,7 liter inhoud wel groter, maar niet krachtiger, want ‘slechts’ 460 pk), maar een doorontwikkeling van de motor die twee jaar terug werd geïntroduceerd in de Quattroporte. Zoals altijd is hij ‘touched by Ferrari’, een schitterend eufemisme voor ‘daar wordt hij gebouwd en we klieren er zelf ook nog het een en ander aan’.

De Maserati Levante GTS is als een Britse politicus

De motor werd trouwens zonder medeweten van de directie al vrijwel meteen na de introductie van de Levante in een testauto gelepeld, om het potentieel van het onderstel te testen. Dat bleek zo goed te werken dat die directie er uiteindelijk mee akkoord ging. Het is een glorieus apparaat, die V8, dat wel wat wegheeft van een Britse politicus: hij doet zich keurig voor, maar als je het hem heel eerlijk vraagt, krijgt hij toch liever een genadeloos pak op zijn sodemieter.

De Maserati Levante GTS is voorzien van een stevig pakket elektronica om dat Jambers-karakter (‘Overdag is hij… maar ’s nachts…’) in zo goed mogelijke banen te leiden. Raak niks aan en je oma rijdt er de rest van het verzorgingstehuis rustig mee naar de verjaardag van Hendrik Groen. Druk echter wat knoppen in (‘Sport’, dat soort dingen), en alles verandert. Dan blijkt de GTS opeens een wildverscheurend monster dat bochten voor ontbijt eet, bij de lunch wat concurrenten verorbert en ’s avonds een feestmaal van kilometers en benzine aanricht. Dat alles onder het genot van een sportauto-harde vering en demping, snaarstrakke besturing en een mix van cilindergejoel en turbogesis. Dat geluid is overigens prachtig, al is het bij lange na niet zo luid en extatisch als dat van de 4.7. Zal wel weer niet meer mogen, of zo.

De laatste eenhoorns tussen de pony’s

Voordat ook Maserati ten prooi zal vallen aan de elektrificatie (dat moment zit er toch aan te komen), zijn auto’s als de Maserati Levante GTS de laatste eenhoorns in een landschap van Shetland-pony’s. Deze GTS is onvergelijkbaar met welke concurrent dan ook, of het moet iets als de Lambo Urus zijn. Zet tegenover die pure proleterigheid deze mix van pure elegantie en pure power, en wij weten het wel.

Specificaties Maserati Levante GTS (2019)