Autotest: Maserati Quattroporte S

Er valt nog maar weinig te verbeteren aan de geweldige Maserati Quattroporte, maar nóg een snufje meer uitstraling is altijd welkom.

 

De Quattroporte is één van de coolste auto’s die vandaag de dag te koop zijn. Wil je het bewijs hebben? Jean Todt, capo di tutti capi van Ferrari, had er een als dienstauto. Bij een persintroductie van een Ferrari verscheen hij in een gitzwart gespoten Quattroporte, met zwart getinte ramen en een chauffeur die ook helemaal in het zwart gekleed was. Het maakte zelfs Jean Todt macho en dat zal niet vaak van hem gezegd worden. Overigens, de Ferrari-president moet het nu doen met een Croma. Ja, lees dat nog maar eens.

 

In de vijf jaar dat de Quattroporte nu op de markt is, ging er nog niets van zijn imago verloren. Het is dus begrijpelijk dat Maserati bij de facelift alleen kleine verfijningen doorvoerde. De spijlen in de grille zijn nu verticaal in plaats van horizontaal, daarnaast zijn de koplampen en achterlichten wat opgepoetst. Maar dat was het wel zo’n beetje. O nee, ik vergat nog de buitenspiegels. Die zijn nu [begin citaat] ‘volledig geïntegreerd in de auto’ [einde citaat]. Dus als ik het goed begrijp zaten ze eerst niet goed vast?

 

Het grote nieuws echter komt van onder de motorkap. Er is nu een Quattroporte S met de 4,7-liter V8 die recent ook in de Gran Turismo S werd geïntroduceerd. Het vermogen is nu 425 pk, het koppel 490 Nm. Dat is een flinke oppepper ten opzichte van de 4,2-liter die 395 pk en 460 Nm paraat heeft. De acceleratie van 0-100 km/u gaat nu met 5,4 seconden 0,2 seconden sneller, de topsnelheid steeg met 9 km/u naar 280 km/u. Geen van deze verbeteringen zijn heel schokkend, maar de S voelt net even wat kwieker aan. Als je een enorme hoeveelheid trekkracht verlangt, moet je een Duitse V8 kopen. De Quattroporte moet namelijk iets harder werken om zijn topcijfers te halen. Maar dit is nauwelijks een nadeel te noemen. Er tegenover staat namelijk een schitterend motorgeluid dat vanuit een diepe roffel opbouwt tot een onheilspellend geschreeuw. Dit is één van de limousines die binnen beter klinkt dan buiten. Of was het nu andersom?

 

De automatische versnellingsbak die vlak voor de facelift leverbaar werd, is meegegaan naar de verjongde versie en is zowel in de normale als de S-versie standaard. Dat Maserati die versnellingsbak heeft uitgebracht, is het beste wat ze konden doen. Hij past zoveel beter bij de auto dan de oude koppelingloze handbak. Die had de neiging om te gaan stoten, de nieuwe is ideaal om zijdezacht te schakelen. De S heeft standaard schakelknoppen op het stuur, maar ik kan me niet voorstellen dat veel mensen die zullen gebruiken. Zet hem in D en rijden maar.

 

Maserati noemt de Quattroporte graag een sportieve limousine, maar ze zouden juist de nadruk moeten leggen op stijl en comfort. Oké, de gewichtsverdeling (vóór 49 procent, achter 51 procent) is ideaal zodat onderstuur vrijwel uitgesloten is, maar de stuurinrichting is niet direct genoeg. Het comfort is zo imposant dat je het gevoel hebt te zweven. Vraag Jean Todt maar, die kan het weten.