Autotest: Mazda MX5 2.0 Roadster Coupe

Met zijn metalen vouwdak is de Mazda MX-5 in een heel andere klasse terechtgekomen. Toch hoeven MX-5 adepten niet bang te zijn dat het ware karakter verloren is gegaan.

 

Het is menig autofabrikant er veel aan gelegen om een nieuwe variant zo dicht mogelijk bij het origineel te houden. Neem nu de MX-5 Roadster Coupé. Je zou je kunnen voorstellen dat de heren (m/v) ontwerpers best wat speelruimte hadden. Op papier lijkt het zo simpel: een stoffen dak vervangen door een metalen exemplaar. Gewoon dezelfde vorm bovenop hetzelfde gat. Een paar elektromotortjes erop en zoom zoom zoom, een nieuwe coupé-cabrio is geboren. Hij is een beetje aangekomen en het weggedrag is minder strak, maar wie maalt daar om?

 

Nou, om te beginnen de bonzen van Mazda. Bij het ontwerpen van deze nieuwste versie van de MX-5 hebben de ontwerpers zich er niet met een jantje-van-leiden vanaf gemaakt. Het zal geen sinecure zijn geweest, maar er is alles aan gedaan om het ontwerp van de MX-5 RC zo dicht mogelijk te laten aansluiten bij het origineel. Een minimale gewichtstoename en zo min mogelijk uiterlijke wijzigingen waren hun belangrijkste prioriteiten. En om die reden krijg je een dak dat helemaal niet van metaal is, maar van diverse soorten composietmateriaal. Dat scheelt behoorlijk in het gewicht. Heel behoorlijk zelfs. Vergelijk het maar eens met de 307 van Peugeot. Ná zijn gang naar de guillotine woog de auto ineens 212 kg méér. De MX-5 RC is maar 37 kg aangekomen ten opzichte van het origineel. Het harde dak is maar 18 kg zwaarder dan het stoffen exemplaar. Dit wondertje van techniek valt in hetzelfde gat als de zachte kap, precies achter de stoelen. Of de kap nu omhoog of naar beneden is, de bagageruimte is en blijft 150 liter. Da’s niet bepaald groot, maar dat geldt eigenlijk voor de meeste CC’s. Met de kap naar beneden zal zelfs een stel nudisten nog moeite hebben om de kleding voor een stranddagje achterin te krijgen.

 

Er is nog het een en ander gewijzigd. Bij het ontwerpen van de CC zullen er wel een paar probleempjes met de torsiestijfheid aan het licht zijn gekomen, want rond de stoelen en het achterste schutbord zijn extra verstevigingen aangebracht. Dat levert een pietsje meer gewicht op, 1,4 kilo om precies te zijn. Maar ja, dat is het dubbel en dwars waard om het bijzonder stijve chassis van de MX-5 te behouden.

 

Het belangrijkste echter is dat Mazda bij de ontwikkeling van dit model het uiterlijk van de MX-5 geen geweld heeft aangedaan. Het is een eenvoudig, tweedelig dak, dat je, net als bij de stoffen kap, met één hendel kunt ontgrendelen. Vanaf dat punt gaat alles anders, want daar neemt de techniek het over. Eén druk op de knop en de boel vouwt zich op. En dat allemaal in twaalf seconden. Vreselijk snel dus. En hij ziet er net zo goed uit als zijn softe broer. Zet de twee versies naast elkaar en je ziet dat er slechts heel weinig onderscheid is. Het voorste deel van de achtersteven is veertig millimeter hoger geworden en om dat visueel te compenseren zijn de spatbordranden een tikje verder uitgebouwd. Maar door de bank genomen is de uitstraling gelijk gebleven. Zonder zo’n typische, dikke CC-reet. Waarom kan, afgezien van Mercedes, alleen Mazda dit kunstje flikken?

 

Het is nu tijd dat ik een bekentenis afleg. Voordat ik in deze auto stapte, was ik ervan overtuigd dat de MX-5 RC net zo’n passieloze bak was als al die andere CC’s die er in de laatste jaren op de markt zijn gekomen. Ik meende dat Mazda overstag was gegaan voor de roep van het grote publiek om een comfortabeler en veiliger MX-5. Het gevolg daarvan zou een volstrekt zouteloze, ongeïnspireerde auto zijn. Puristen riepen al dat de gewone MX-5 lang niet zo scherp meer was als het origineel, dus dat baarde me grote zorgen voor dít model, met zijn harde dak.

 

Maar zelden zat ik er zo ver naast als nu. Ik had beter naar mijn ouders moeten luisteren en minder snel met een oordeel op de proppen moeten komen. Om het extra gewicht dat de kapconstructie met zich meebrengt te kunnen compenseren, heeft Mazda de vering en de demping van de achterwielen aangepast. Wát ze hebben gedaan is niet te merken, want hij rijdt exact hetzelfde als het origineel. En dat was de bedoeling. Onder de blote hemel of met het dak dicht, je merkt niets van het extra gewicht. Hij rolt niet méér om zijn lengteas en ook de achterkant is niet listiger geworden, ondanks het beetje extra gewicht dat achter de rug van de inzittende zit.

Gekraak of gepiep door een torderende carrosserie is er niet, net als bij de versie met stoffen kap. Met de MX-5 Roadster Coupé kun je dus ook ongenadig hard door de bochten gaan. De gang kan er lekker in blijven, want het wagentje voelt heerlijk zeker aan en helt vrijwel niet over. Geen moment heb je het gevoel dat het wel eens mis kon gaan. De besturing draagt daar een belangrijk steentje aan bij. Deze laat goed weten wat er bij de voorwielen gebeurt, maar vermoeit je niet door elk richeltje of hobbeltje door te sturen naar je armen. De bochten kun je net zo scherp aansnijden als altijd. 

Toch is er een puntje van kritiek aangaande de motor. De introductierit voerde ons door de Oostenrijkse Alpen en daar werden we vaak geconfronteerd met lange hellingen en langzame bochten. Daar konden we de tweeliter toch nog op een manco betrappen. Onder de 3.000 tpm heeft hij veel te weinig koppel in huis en tegen de tijd dat je een aangename reissnelheid hebt bereikt, wordt hij wat brommerig. Hij had het er knap moeilijk mee om ons naar boven te zeulen. Je moet er echt moeite voor doen om de motor op het juiste toerental te houden. Net zoals de ingenieurs van Mazda de kapconstructie van de CC op dieet hebben gezet, is voor de toekomstige eigenaren een weekje vasten geen overbodige luxe. De bonus die je krijgt, is het toegenomen comfort. De indringende brom van de motor is niet uitgebannen, maar het windgeruis is duidelijk minder geworden. Gelukkig maar, want dat kan flink vermoeiend zijn op lange ritten. Het geeft deze MX-5 meer het karakter van een GT. Bovendien kun je ook bij hogere snelheden nog gewoon met elkaar praten. Al met al zijn bij de nieuwste versie de scherpe kantjes er wat vanaf gehaald.

 

De puristen zullen wel op hun achterste benen staan, maar deze versie is de beste MX-5 die je kunt kopen. Voorwaarde is dan wel dat er nog eens 2.500 euro in je oude sok zit, want dat is de meerprijs die Mazda voor dit wondertje van techniek rekent. Dit dak maakt de MX-5 nóg aantrekkelijker dan hij altijd al was.