Uitgelicht: Clarkson over de Mercedes CLK Black Series

 

In de autowereld is het zonne-klaar dat sommige zaken onverenigbaar zijn. Zo bestaat er bijvoorbeeld geen laag gebouwde sportauto die het best offroad tot zijn recht komt; een hoge topsnelheid gaat niet gepaard met een gunstig brandstofverbruik; je status staat direct ter discussie als je de trotse eigenaar bent van een kleine Koreaanse hatchback. Zo is het ook onbestaanbaar – ondanks de vele beweringen dat het wel zou kunnen – dat een auto net zo geweldig presteert op de Nürburgring als op de ringweg. Dat was althans zo. Tot op heden.

 

Je zult wel denken dat de auto op deze foto’s een soort DTM-raceauto voor dagelijks gebruik is, spijkerhard, met de precisie van een laserstraal en ongehoord oncomfortabel als je ooit gevraagd zou worden om ermee dwars over, even denken, het gezicht van Keith Richards te rijden. Dat is dus niet zo. Hier zie je de enige auto die ik ken die het onmogelijke mogelijk maakt. Een auto die jou met je hele hebben en houden, en nog meer dan je ooit zult bezitten, fluitend naar Peking zal brengen.

 

Maar een auto ook, vermoed ik, die op een slingerend en verlaten stuk weg in niemandsland met genoegen een flink stuk uit de kont van een Porsche 911 Turbo bijt. Hij is ontwikkeld door de afdeling innovatie ergens diep verscholen in de organisatie voor speciale projecten van Mercedes, die ook wel bekend staat onder de naam AMG. Een eenvoudig merkembleem en een aanduiding in bescheiden letters kenmerken hem als de Black Series.

 

De eerste Black was een complete ramp. Mercedes had een stijf dak van koolstofvezel en een stijve ophanging van koolstofvezel gemonteerd op een SLK en was ongetwijfeld bijzonder ingenomen met de prestaties op het circuit. Maar de technici maakten zich zoveel zorgen over het rijgedrag op de openbare weg dat ik ‘m niet eens mocht proberen. ‘Hij kan nog wat verbeterd worden’, zei de woordvoerder van Mercedes tegen me. Wat ik kon opmaken uit het relaas van mijn collega’s die wel een poging mochten wagen – een aantal van hen kan nog steeds alleen maar fijngemalen voedsel door een slangetje in hun neus verdragen – hadden ze gelijk.

‘De Black is geniaal, in elke situatie, in alle opzichten. Hij laat alle anderen ver, kilometers ver achter zich’
 

De nieuwe Black is anders. Hij is gebaseerd op een AMG CLK die standaard is voorzien van een 6,2-liter V8 die 474 pk levert. Voor de Black is er een beetje gevogeld met de uitlaat en elektronica en dat leidt tot toename van het vermogen tot 500 pk. Hoezo Porsche? Dit is het onbetwiste terrein van Ferrari.

 

In het interieur hebben de chique zetels plaats gemaakt voor kuipstoelen die je lichaam als het ware omarmen. Ze zitten zo lekker dat ik zelfs Jon Bon Jovi durf te vragen om achter het stuur te gaan zitten en zijn veiligheidsriem stevig vast te gespen.

 

Verder nog iets? De elektrische verstelling van de stoelen is verdwenen, evenals het navigatiesysteem, de elektrische verstelmogelijkheid van de stuurkolom, de achterbank en een paar airbags. Extra is dat de deuren nu van koolstofvezel zijn en het resultaat van dit plussen en minnen is dat de Black slechts een fractie zwaarder is geworden ten opzichte van het origineel. Dat komt dan weer voornamelijk doordat er een achteras van Brunelli is gemonteerd en een differentieel van graniet. Om maar te zwijgen van de beste bodykit die ik ooit heb gezien.

 

Het eindplaatje is adembenemend. Aanvankelijk schrik je je dood omdat hij lijkt te dansen op de weg, totdat je je realiseert dat hij echt danst. Je hoeft hem alleen maar de goede kant op te dirigeren. Ik vind deze auto fantastisch. Ik ben er verzot op. Ik houd van het geluid als hij start, een zwaar bulderend ‘hallo’. Ik houd van zijn snelheid. Ik houd van zijn uiterlijk. Ik houd van de manier waarop hij in de bergen aan de weg kleeft en zich met een zwier laat bedienen die de testrijders in een Ferrari tandenknarsend het hoofd laat schudden. Je kunt deze auto terecht in één adem noemen met de 430.

 

Het mooie is echter dat het geen Ferrari is. Het is een Mercedes CLK. Hoewel een aantal onderdelen naar de prullenbak is verwezen, beschikt hij wel over een automatische versnellingsbak, telefoonvoorbereiding, cruisecontrole en die degelijke Germaanse ongenaakbaarheid op de snelweg. Hij rijdt zelfs comfortabel. Ik vind hem soepeler dan mijn SLK55.

 

Dan nog iets. Omdat de achterbank is verdwenen – en van de EU mag je hem niet terug plaatsen, omdat de maan dan uit zijn baan zou kunnen schieten of om wat voor kulreden dan ook – heeft-ie achterin meer ruimte dan de gemiddelde hooischuur. Hij heeft zelfs een systeem om je iPod af te spelen en laat op een display zien welk nummer je hoort. Snap je het? Het is een gewone auto. Die gaat als een raket. Dankzij de carbonkeramische remmen stopt hij ook nog netjes op tijd. Een Ferrari is het absolute summum in de ideale situatie, maar stoot op elke andere plaats zijn neus en dat krakende leer en die koplampen slaan eigenlijk nergens op. De Black is geniaal, in elke situatie, in alle opzichten. Hij laat alle anderen ver, kilometers ver achter zich. Het is mijn nieuwe favoriete auto.

 

Er zit wel een adder onder het gras. Hoewel hij minder compleet is uitgerust dan een standaard AMG CLK is hij een belachelijke 70.000 euro duurder. Ja. Dat lees je goed. De Black gaat ruim twee ton kosten en dat is veel te veel. Hij zou 150.000 euro moeten kosten, evenveel als de standaard auto, zodat de kopers een keuze kunnen maken. Een auto die vriendelijk is voor je handen, of een auto die ook nog de afwas voor je doet.

 

Ik neem in ieder geval mijn hoed af voor iedereen die deze auto koopt. Een Ferrari of een Porsche verraadt misschien aan het grote publiek wat voor iemand jij bent. De Black laat dat slechts aan een select gezelschap doorschemeren. En wat hij dan heel ingetogen laat weten, is: ‘Als je écht verstand hebt van auto’s, dan weet je waarom degene achter dit stuur deze auto heeft gekocht.’

 

O mijn God, ik moet er een hebben.