Rijden we straks allemaal in een identieke shuttle?

Wat geeft een auto karakter? Ik zou willen suggereren dat karakter voortkomt uit hoe een auto je laat voelen, uit hoe hij eruitziet en hoe hij klinkt, hoe vaak en hoe dramatisch hij stukgaat of slijt, of – en dat is altijd cruciaal – uit de wijze waarop de auto reageert op de bestuurder. Maar als onze auto’s straks geen bestuurder meer nodig hebben, betekent dat dan ook dat ze helemaal karakterloos zullen zijn?

Help, waar is mijn stuur?

Als alle autonome auto’s ook een bestuurdersmodus krijgen, is er niets aan de hand. We kunnen ze dan zelf van tijd tot tijd sturen. Er komt dan als vanzelf een bepaalde vorm van karakter uit die interactie bovendrijven. Maar als er geen handbediende modus bestaat – of als die uiterst begrensd is – dan zullen auto’s veel verliezen van wat hen op dit moment nog uniek maakt. En dan zullen we met nieuwe manieren moeten komen om ze interessant te maken.

Allemaal hetzelfde

Waar ik me echt zorgen over maak, is dat ze allemaal identiek zullen rijden. Ik vrees de dag waarop ik in een autonome Audi of BMW zal zitten met gesloten ogen, en geen idee zal hebben waarin ik word vervoerd. Ik vind het geen ramp als autonome auto’s in principe maar wat voortsukkelen, maar ik wil ook in staat zijn om een sportknop in te drukken, ‘Hé Siri, vooruit met de geit’ te brullen (of hoe we dat ook verwoorden in 2055) en te merken dat de auto met meer urgentie te werk gaat – en wel zo dat ik z’n persoonlijkheid kan voelen.

‘Siri, kopieer mijn rijstijl’

Belangrijker nog is het dat we onze eigen persoonlijkheden kunnen tonen door middel van onze auto’s. In voertuigen met een instelbare autonome en handmatige modus zouden we wellicht een Mimic Me-functie kunnen hebben. Die zorgt er dan voor dat de auto je rijstijl na een paar dagen overneemt, en de juiste modus kiest afhankelijk van de weg waarop je rijdt, het tijdstip, of van de volgende afspraak in je agenda.

Sommige mensen houden ervan om veilig maar vastberaden te accelereren, of om van het gas te gaan bij bushaltes zodat de daar wachtende mensen onze uitlaten kunnen horen ploffen, of om alles en iedereen de hele tijd in te halen. Waarom zouden onze robotauto’s dat niet ook kunnen? Het is immers niet zo dat een variëteit aan rijstijlen tot ongelukken zou hoeven leiden – de auto’s communiceren allemaal draadloos met elkaar, dus ongevallen zouden in theorie onmogelijk moeten zijn – zelfs als we allemaal tegelijk op de ‘doe eens gek’-knop drukken.

Iedereen een eigen KITT

De Alexa’s en Siri’s van deze wereld worden steeds grotere delen van onze levens. Ik zie zulke digitale assistenten zich dramatisch snel ontwikkelen, vooral waar het hun gebruik in auto’s betreft. Mercedes heeft al een ‘Hé Mercedes’-functie in de nieuwe A-klasse, maar waarom zouden we onze assistenten niet kunnen personaliseren en ze unieke namen kunnen geven? Misschien worden ze wel zo slim en zo persoonlijk dat ze niet alleen de verwarming kunnen aanzetten of een bestemming kunnen instellen, maar uiteindelijk zelfs onze vrienden kunnen worden, zoals KITT.

Snelweg-flirten

En als we straks niet langer onze auto’s hoeven te besturen, dan zullen we meer tijd hebben om contact te leggen met deze digitale assistenten. En met andere weggebruikers. Auto-dating – dat dan van betekenis veranderd zal zijn – zou best eens een dingetje kunnen worden. Wellicht gaan we wel flirten met andere verkeersdeelnemers met behulp van onze infotainmentsystemen. Het zou niet vreemd zijn als elke auto van elke bestuurder weet of hij/zij een relatie heeft; waarom zouden we daar geen gebruik van maken?

Als ik naast een mede-single rijdt van wie mijn auto vindt dat ze ‘mijn type’ is, dan moet hij even toeteren, het raampje openen en een liedje van Barry White laten horen. Op haar stereo. Misschien kan mijn auto een videochat opstarten, of de dame in kwestie de optie bieden om zich via haar navigatie naar de dichtstbijzijnde bioscoop, koffiezaak of Holiday Inn te begeven.

Auto’s moeten ons blijven uitdagen

Hoe de toekomst er ook uit zal zien, dit is het soort zaken dat we zullen moeten overwegen. Tenminste, als we niet willen dat alle auto’s in de toekomst suffe, identieke shuttles zullen worden. Auto’s moeten ons niet alleen de vrijheid geven om te kunnen reizen, maar ze moeten ons ook kunnen verbazen, stimuleren en uit­dagen. En wie weet: misschien zullen autonome auto’s dan wel meer persoonlijkheid, meer charme en meer karakter hebben dan de auto’s die we nu kennen en waar we nu zo dol op zijn.