Autotest: Rolls-Royce 102EX

In de hoop ook de upperclass aan de elektrische auto te krijgen, heeft Rolls-Royce een Phantom op accu’s gebouwd.

 

De man van Rolls-Royce die naast me zit, vertelt dat het een lastige klus is om hun klanten in een elektrische auto te krijgen. Het argument: ‘We bouwen al langer dan een eeuw auto’s met een verbrandingsmotor’. Ja, hé, in al die honderd jaren hebben jullie wel geprobeerd die benzinemotor zó soepel en stil te laten lopen dat het líjkt alsof er een elektromotor voorin ligt. Het blijkt allemaal vergeefse moeite te zijn geweest. Geen enkele Rolls-Royce uit het verleden rijdt zo zijdezacht als deze. Elke rit is een fluisterstille reis.

 

In principe is het concept van deze auto vrij eenvoudig. Het accupakket is immens en ongeveer even groot als de V12 die normaal gesproken de Phantom aandrijft. Niet zo gek dus dat de batterijen op de plek van de motor en de versnellingsbak liggen.

 

Achterin, waar normaal gesproken de benzinetank hangt, vind je nu een brok hoogspanningsapparatuur en de benodigde laders. Boven de achteras zijn de elektromotoren gemonteerd. Via een differentieel en een wisselbak drijven ze de wielen aan. Onder de motorkap hoor je koelers van de batterijen loeien, vanachter je rug komt dat typische gejank van een transformator. Als je begint te rijden, hoor je de elektromotoren huilen. Maar zelfs achterin, waar je toch met je derrière bovenop de techniek zit, hoor je het niet luider dan het suizen van de airconditioning. De acceleratie gaat alert en in één rechte lijn. Zelfs met een V12 in de neus ervaar je soms nog wel eens een dipje in de versnelling. Hier: niets van dat alles. Rem je af, dan slaat de meter die de accuspanning aangeeft naar de andere kant uit, ten teken dat de accu’s worden geladen.

 

De elektromotoren hebben een gezamenlijk vermogen van 388 pk, tegen 453 voor de reguliere benzine-V12. De acceleratie van 0 naar 100 duurt twee seconden langer. Als je een bocht inzet, valt wel op dat de elektrische Phantom een flink extra gewicht meezeult, maar voor het betere bochtenwerk is een Rolls toch niet gebouwd. Daarin zoef je sereen voort. Zeker als ie elektrisch is.

 

Bovendien: dat grote accupakket heb je dondershard nodig om verder te kunnen komen dan de hoek van de straat. Je zult moeten accepteren dat de batterijen flink wat ruimte opslokken. Een kleiner pakket is mogelijk, maar dan moet je vaker en langer opladen. De Phantom heeft een acceptabele actieradius van bijna 200 kilometer, maar daarna moet ie ruim 20 uur aan de lading in het geval van een 230-Volt aansluiting.

 

Kunnen Rolls-eigenaren leven met zo’n bereik? Een deel van hen wel. Het is niet mogelijk om in één rit van Laren naar Nice te rijden, maar er zullen toch niet zoveel Phantom-bezitters zijn die dat in hun hoofd halen. Daarom hebben ze er één in Laren en één in Nice. Simple comme bonjour. Zet juist aan de Rivièra zo’n elektro-Rolls neer. Heerlijk geruisloos langs de kustwegen zoeven, onderwel genietend van krijsende meeuwen en het ploppen van de champagnekurken. Zullen de Rolls-Royce-adepten er klaar voor zijn om over te stappen, of houden ze zich liever bij de geur van benzine en smeerolie?