Autotest: Saab 9-3 Aero XWD Sport Estate

Voor de nieuwe Saab 9-3 met het XWD gedoopte vierwielaandrijvingssysteem hebben we maar drie woorden. Eindelijk, eindelijk, eindelijk.

 

We hebben ons er in dit blad al vaak over beklaagd: waarom is het toch dat Saabs met een beetje vermogen vooral uitblinken in het rechtdoor gaan in bochten? Waarom heeft juist een merk met zo veel eigenwijsheid zulke problemen met dat pretbedervende onderstuur? Waarom krijgt uitgerekend een merk dat zo veel met sneeuw en ijs te maken heeft het niet voor elkaar een potente auto te brengen met het enige waar je in zo’n auto op zit te wachten: grip?

 

Het lijkt een raadsel, maar het is verklaarbaar. Allereerst: bij Saab gaat veiligheid vóór alles en dat betekent dus voorwielaandrijving en dus heel duidelijke, natuurkundige grenzen aan grip.

 

Twee: waar een merk als Volvo zich meegaand opstelde, het beste haalde uit de samenwerking met moeder Ford en het alleen maar beter deed, was Saab na de overname door GM alleen maar klierig, eigenwijs en dwarsliggerig. Dat breekt je als kruimelmerkje uiteindelijk op: dan krijg je geen geld voor eigen ontwikkelingen en krijg je voor straf zelfs automobiele drama’s als de 9-2X en 9-7X door je strot gewrongen.

 

Drie: de remedie voor het onderstuurprobleem is vierwielaandrijving. Saab zegt zelf daar al sinds het verschijnen van de eerste Audi Quattro mee bezig te zijn, maar ontwikkeling is duur en als je dan ook nog eens ontzettend hoge eisen stelt: dat schiet voor een klein merk als Saab niet op. Ze kwamen een eind, maar niets voldeed aan de eisen. En het Saab-motto luidt: als we iets doen, doen we het goed.

 

Wat hen bezielde om auto’s met 255 pk op de voorwielen uit te brengen, is een vraag die je niet te vaak moet stellen – daar worden ze bloedchagrijnig van. Hoe dan ook, het tij lijkt te keren. De relatie met GM gaat beter en de resultaten zijn er onmiddellijk. Er zit een hoop nieuws aan te komen (9-1, 9-4X, nieuwe 9-5) en ze werden in staat gesteld met specialist Haldex eindelijk hun eigen vierwielaandrijvingssysteem te ontwikkelen. Het resultaat is ronduit spectaculair, want de 9-3 Aero XWD is een fantastische auto geworden. Hij heeft zo goed als altijd grip, en als je de boel wat gaat zitten zieken om de grenzen te verkennen, blijkt dat die niet alleen serieus ver weg liggen, maar je ook nog best een beetje mag spelen.

 

Het ESP maakt niet direct bruut een eind aan alle pret, maar lijkt op de een of andere manier precies in de gaten te hebben of je gewoon een beetje aan het dollen bent of dat je de auto echt kwijt bent. De motor helpt natuurlijk een ferme hand mee: de V6-turbomotor levert 280 pk en trekt dankzij 400 Nm koppel als een puber. Zeker bij fel optrekken, klinkt hij mooi diep met een gemeen randje; op constante snelheden houdt hij zich redelijk koest.

 

Minpuntje is de versnellingsbak, die al het geweld niet echt kan bijbenen. De slagen zijn te lang en het schakelen gaat te stroperig om de schakelsnelheid waar motor en onderstel zo om smeken mogelijk te maken. We konden ook nog even rijden in de Turbo X, een speciale gelimiteerde versie om de dertigste verjaardag van de Saab Turbo luister bij te zetten. Die is extra voorzien van een elektronisch differentieel (eLSD) dat de kracht over beide achterwielen verdeelt. We hebben er te kort mee gereden om er veel zinnigs over te zeggen, maar het lijkt voorbeeldig te werken. Dat komt eind dit jaar ook voor de Aero XWD als optie beschikbaar. Gefeliciteerd Saab, al heeft het even geduurd, nu hebben jullie ook wat.