Autotest: Skoda Fabia RS 1.4 TSI dsg hatchback

Het nieuwe Skoda begon zo bescheiden. Maar toen kwam de leren bekleding, en nu maken ze een sportief kleintje met 180 pk.

 

Sinds het merk in 1991 werd overgenomen door Volkswagen, heeft Skoda grote stappen gemaakt. Voor de Duitse autobouwer moest het een budgetmerk worden, met iets harder plastic en draairaampjes, wat een tijdlang goed lukte. Maar ergens is er iets misgegaan; anno 2010 kost het duurste model in Skoda’s Nederlandse gamma namelijk 51.400 euro. Tenminste, voordat je ‘m uitrust met een verwarmbare achterbank, navigatie met televisie-tuner, een parkeerassistent en een voetenbankje.

 

Ambitie moet er zijn, maar Skoda heeft zelf ook wel in de gaten dat het een beetje uit de hand is gelopen. Het merk belooft zich te zullen beteren, en in de toekomst zich weer toe te spitsen op goedkopere auto’s met weinig standaarduitrusting en vermoeiende motoren. Voor het zo ver is, gaan we eerst een rondje rijden met de nieuwe Fabia RS, een fijn plezierautootje van het soort waarvan ze twintig jaar geleden in Tsjechië niet eens wisten dat het bestond.

 

We weten wat je denkt: dit is dezelfde auto als de Volkswagen Polo GTI en de Seat Ibiza Cupra. Dat klopt, maar toch ook niet. Met die auto’s kun je namelijk niet eens rustig naar je werk rijden. Ga er maar eens mee voor een stoplicht staan, en kijk hoe lang het duurt voor een knaap met pet zijn Saxo in de toeren jaagt om indruk op je te maken. We zijn redelijk sociaal ingesteld, maar al die aandacht van mannen wier broek iets strakker gaat zitten als ze ons zien rijden, daar bedanken we voor.

 

Nee, dan de Skoda. Natuurlijk ziet hij er best vlot uit, met z’n donkere dak en velgen. Je zou ‘m zelfs hip kunnen noemen. Maar met het predicaat ‘hip’ beland je als auto al snel in de hoek van de bestickerde Mini’s en knalblauwe Suzuki’s Swift. Die zijn niet zozeer stoer, eerder schattig. Wie houden er van schattige auto’s? Precies: schattige dames. En die mogen ons altijd benaderen voor het stoplicht.

 

Daar zijn we dus alvast uit: qua looks moet je als zelfverzekerde heteroman direct voor de Skoda gaan. Ga je er dan motorisch op achteruit ten opzichte van de VW of Seat? Totaal niet: ook de Fabia RS wordt aangedreven door een 1.4 TSI-motor met 180 pk, gekoppeld aan een zeventraps dsg-versnellingsbak. Onze duurtest-Scirocco kwam destijds aardig van z’n plek met dezelfde motor – al had die 20 pk minder. We hoeven niet uit te leggen dat we in de kleinere, lichtere Fabia onze lol op kunnen.

 

Niet ver van Praag ligt een kleine kartbaan, volgens Skoda een uitgelezen plek om de Fabia RS een beetje te pushen. Vanaf het vliegveld rijden we erheen, over een route die achteraf leuker blijkt dan het circuit zelf. Bochtige, overzichtelijke, verlaten wegen leiden ons door een heuvelachtig landschap. Regelmatig is het asfalt gloednieuw.

 

Het is een goede basis om de Fabia RS te leren kennen. Op de snelweg wordt hij soms ietwat zoekerig, een beetje zenuwachtig, maar hier leeft hij helemaal op. We draaien verwoed aan het dikke sportstuur terwijl de Skoda behendig van bocht naar bocht vliegt.

 

Ten opzichte van de standaard Fabia is zo’n beetje alles veranderd wat tussen jou en het wegdek zit: stuggere veren en dempers, andere stabilisatorstangen, zelfs de besturing heeft kortere verhoudingen en is daardoor een stuk directer. Xds, een zeer effectief, elektronisch sperdifferentieel, zorgt dat het binnenste wieltje grip houdt wanneer je je een bocht uit haast. Dit alles maakt dat de Fabia RS fabelachtig stuurt; we doorkruisen dit gebied met een enorme grijns.

 

Ondertussen verbazen we ons over het interieur waarin we zitten. Dat de merken van de Volkswagen Groep dit doorgaans wel voor elkaar hebben, dat wisten we. Maar deze Skoda doet niet onder voor de topmerken. Het navigatiesysteem is zelfs het beste van het hele concern, met duidelijke aanwijzingen en volmaakt vloeiend bewegende kaarten. Op deze auto is niet beknibbeld, behalve misschien op het gebied van isolatie, want de Fabia is op snelheid wel wat lawaaiiger dan een Volkswagen. Hoort bij de beleving, zullen we maar zeggen.

 

We hadden het niet erg gevonden als Skoda had bezuinigd op de versnellingsbak – een handgeschakelde hot hatch blijft het einde – maar de combinatie van de dsg-transmissie en de 1.4 TSI-motor is simpelweg erg goed. Onze auto was bovendien uitgerust met optionele flippers aan het stuurwiel, waardoor het helemaal een koud kunstje wordt om je snel door bochten te bewegen.

 

Dat merken we ook wanneer we het circuit(je) van Sosnová op rijden. We schakelen telkens heen en weer tussen de tweede en derde versnelling, waarna we de Fabia soms praktisch om z’n as moeten gooien om de krappe bochten te ronden. Echt snelheid maken we hier niet, maar het is leuk en leerzaam om de auto op deze manier te rijden; je merkt hoe lichtvoetig ie is. De standaard stabiliteitscontrole gooit wel eens roet in het eten – zelfs de aanwezige Skoda-rallycoureurs rijden in exemplaren met esp – maar nuttig is het wel. Juist op zo’n klein baantje overschat je jezelf makkelijk, en dan is een bandenstapel snel aangetikt.

 

We worden een beetje hebberig van de Fabia RS. Aan de ene kant is het (in theorie in ieder geval) een babe magnet, aan de andere kant een lekker scheurijzer dat op geen enkele manier onderdoet voor z’n duurdere zusjes. Mocht je bovendien om ruimte verlegen zitten, dan is de Fabia de enige van het drietal die ook in Combi-uitvoering te krijgen is. Had je verder nog wensen?