Speed Week 2022: Dit zijn de drie finalisten

De geschiedenis drukt zwaar op het landschap van het Ertsgebergte in noordwest-Tsjechië, genoemd naar de rijke hoeveelheden grondstoffen die er onder het aardoppervlak liggen. Die waren verantwoordelijk voor diverse periodes van een zekere mijnbouwgekte, waarin men in de loop der eeuwen massaal op zoek was naar tin, zilver en zelfs uranium.

Welkom in wat je het plafond van het oude Sudetenland zou kunnen noemen, de betwiste Duits-Tsjechische regio die in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog aan Hitler werd gelaten; en later het epicentrum van de plannen van het regime om een atoomwapen te ontwikkelen.

De setting van de finale van Speed Week 2022

Op de top van Klínovec, het hoogste punt van het Ertsgebergte, ligt een verlaten berghotel dat alleen bewoond wordt door uiterst agressieve wespen. De fraaie negentiende-eeuwse observatietoren wordt nu in de schaduw gesteld door een 56 meter hoge televisiezendmast die uitkijkt over de kale skihellingen.

Mountainbikers rommelen zich in afgetrapte stationwagens met beslagen ruiten uit hun slaapzakken om zich van de 1.200 meter hoge hellingen naar beneden te kunnen storten. Vandaag is Klínovec echter het ontmoetings- en hergroeperingspunt voor onze laatste drie titelkandidaten.

Wie zijn onze de finalisten van Speed Week 2022?

Op het podium, nog zonder verhogingen voor de nummers 1, 2 en 3, staan de Ferrari 296 GTB, de Porsche 718 Cayman GT4 RS en de Morgan Super 3. Ze zullen worden gereden door een drietal TopGear-coryfeeën – althans, dat zullen ze over zichzelf nooit beweren, dat laten ze aan ons over. Even introduceren dus, da’s wel zo netjes.

Allereerst is daar de Britse TG-hoofdredacteur Jack Rix; dat wil zeggen, als hij vooralsnog niet zou schitteren door afwezigheid. Ten tweede en derde zijn daar Ollie. Nee, geen tikfout: door een wrede speling van het lot zijn er in de Londense TG-burelen twee redacteuren die Ollie heten.

Ze hebben verschillende achternamen (Kew en Marriage) en zijn bepaald niet even oud of evenredig voorzien van hoofdhaar, maar voornaamtechnisch zijn ze niet van elkaar te onderscheiden. Onhandig? Wat heet. En dan heb jij er nog alleen in dit verhaal last van – in Engeland zitten ze er elke dag mee.

Het advies van oude Ollie aan jonge Ollie

Hoe dan ook, de Morgan Super 3 is omhoog gereden door Ollie Kew, die er schijnbaar geen enkele rekening mee heeft gehouden dat weersomstandigheden tussen hoog- en laaggelegen gebieden nog weleens kunnen verschillen.

Terwijl hij derhalve langzaam ontdooit in de warme Aston Martin DBX die nu dienstdoet als bezemwagen, wordt hij door (de immer tot in de ziekelijkste kleine puntjes voorbereide) Ollie Marriage van ongevraagd advies voorzien.

OM: Kew, de stropdas was een leuk detail, maar je hoeft er echt niet per se uit te zien als een Downton Abbey-figurant om de Morgan te rijden, hoor. Ik had je toch de volledige Pool-uitrusting aangeboden? Nee, hou eerst maar eens op met klappertanden, zo versta ik er niks van. Trouwens, waar is Rix?

JR: [vanuit de verte] A-HOY-HOY!

OM: Oh help, hij heeft zich zowaar de observatietoren in weten te kletsen. Iemand zal hem wel hebben herkend van YouTube of zo. Ja joh, tuurlijk, jij ook a-hoy-hoy. Terwijl jij daarboven de kapitein van de berg staat uit te hangen, hebben wij beneden het over auto’s. Dus, Ollie, even afgezien van het pijnlijk overduidelijke: hoe was de Super 3 op rit hiernaartoe vanmorgen? Ja, ik wacht wel tot je kaak ontdooid is.

OK: Als ik had geweten dat het vanochtend ‘wie het eerst bij de pot met sleutels is’ zou worden, had ik de wekker een half uurtje eerder gezet. Nu mocht ik ‘de leuke auto voor een zomerse middag’ tegen een berg op rijden.

OK: Gelukkig werken die malle voorruitjes een stuk beter om mijn gezicht enigszins vrij te houden van de écht grote insecten dan hun soortgenoten op de Ferrari Monza SP2. In die zin is de Morgan een koopje. Wel eigenaardig dat de stoelverwarming te heet wordt om te kunnen verdragen, zelfs als je ­linkertestikel al diepgevroren is.

‘De 296 GTB is de beste supercar waarin ik misschien wel ooit heb gereden’

Ieder heeft zijn favoriet

OM: Als je echt eens voor de volle zelfvoldaanheid wilt gaan, dan moet je doen wat ik vanmorgen in de Ferrari deed: SEDC inschakelen, de Silent Electric Dawn Crawl-modus. In een Ferrari doodstil wegrijden zonder dat iemand het doorheeft – een nieuwe ervaring. Heel fijn, en heel contrasterend met de rest van de auto. Dat Assetto Fiorano-pakket kost een fortuin, bespaart nauwelijks gewicht en voegt ongemak toe: harde dempers, keiharde stoelen en vierpuntsgordels. Ik zie het nut er niet van in.

JR: De GT4 RS is gelukkig gevrijwaard gebleven van dat soort gedoe. Hij heeft gewone gordels, de keuze uit maar liefst twee bekerhouders voor mijn gloeiendhete koffie en, niet om het er al te zeer in te wrijven hoor, Kew, maar hij heeft ook nog eens een dak. En ramen. En Marriage, ik begreep dat jij het ontbreken van een handbak het wellicht enige nadeel van de Porsche vond, maar ik heb er nog een.

JR: Hoewel al die inlaatherrie inderdaad ruggengraatkietelend tof is, is het ontzettend moeilijk om hem een tijdje zijn kop te laten houden, wat prettig zou zijn als je, ik noem maar wat, de avond ervoor net één vriendelijk geprijsd Tsjechisch biertje te veel hebt gedronken.

JR: Ik heb het – alles voor de wetenschap, nietwaar – echter geprobeerd, en het gaspedaal beroerd alsof er een uiterst kwetsbare bedreigde kleine diersoort onder verstopt zat, en dan wordt de GT4 RS inderdaad iets stiller en ‘cruise-geschikt’. Maar lieve hemel, de wilskracht die dat kost. Goed, ik heb dringend een shot adrenaline nodig om de balans in het universum weer te herstellen. Is de Ferrari beschikbaar?

Kan iemand de Porsche verslaan?

OK: Ik dan graag de Porsche. Omdat dat hele ‘echte autonerds houden van gestripte Porsches’ inmiddels zo’n enorm cliché is geworden – mag ik er alvast een paar afvinken? De zitpositie in de Porsche is een verrukking, hij heeft het beste stuur van al deze auto’s (klein, rond, stevig) en hij voelt aan als de smalste, behendigste auto hier. De RS-toevoegingen hebben wel een nadelige invloed op het haast spreekwoordelijke goede zicht rondom in een normale Cayman.

OM: Ja, die vleugel kost je een hoop zicht naar achteren, klopt. Maar dat interieur… Alles wat je nodig hebt, niets om je af te leiden. Heeft de Morgan ook, alleen is daar de kwaliteit iets labieler. Wacht even, dan haal ik mijn hele outfit van Gore-Tex er even bij. Maar ik kijk hier echt naar uit – misschien is het de masochist in mij, maar het zag eruit als zoveel lol op de weg hierheen vanmorgen. Hij moest werken voor z’n snelheid, terwijl de Ferrari fluitend zijn dingetjes deed. Oké, wingmen, ik ben er klaar voor, volg mij!

Maakt de Morgan überhaupt kans om de titel?

OK: Hij zet er behoorlijk de sokken in. En hij heeft gelijk, de Super 3 ziet er hilarisch uit op snelheid – je kunt de banden zien zwoegen, de ellebogen zien ploegen, de tanden diep in de bovenkant van het stuur zien staan. Maar snelheid is relatief; zet de Porsche in zijn manuele stand, gooi de toeren een beetje omhoog en het is een raceauto.

OK: De verandering van persoonlijkheid is bijna net zo sterk als wanneer je de Ferrari uit zijn volle EV-modus haalt en hem in zijn volle Race-modus zet. Mijn oren werden trouwens al aan mootjes gehakt in de Morgan, maar nu bloeden ze nog van binnenuit ook.

JR: De Porsche is vanbuiten een stuk minder lawaaiig dan vanbinnen – dat is slim. En deze plek is zeker zo briljant: het weer doet zijn best, de wegen zijn net zo fraai geasfalteerd als alles wat Spanje te bieden heeft en het landschap is prachtig en gevarieerd. Velden, bossen, heuvels, dammen en meren. Wat een absoluut feest.

JR:Ik moet zeggen: ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst bij een Speed Week ben geweest waar ik niet vóór de Laatste Drie al wist wie mijn winnaar zou worden. En nu ben ik al zeker twaalf keer van gedachten veranderd. De Ferrari blijft steeds nieuwe laagjes aan zijn persoonlijkheid toevoegen, maar hij lijkt ook kleiner en wendbaarder dan een F8 Tributo, en dat is nou mijn soort vooruitgang. En hij rijdt zo ontzettend strak en toch kalm op die Multimatic-dempers.

We dromen zelfs over de auto’s

OM: Ik denk dat daarvoor ook deze wegen wel wat eer toekomt. Zelfs de Morgan is hier vriendelijk, rijdt met gemak soepele lijnen en is zoveel beschaafder en capabeler dan de oude V-twin-machine. Die liep op puur charisma, deze lijkt veel lessen van erg goede leraren te hebben gehad.

OM: Mijn lengte is alleen niet geschikt. Mijn ooghoogte ligt precies op de top van die windschermpjes, wat mijn hele blik vervormt en het moeilijker maakt de Super 3 goed te plaatsen voor een bocht. Maar afgezien daarvan is het een auto die je heerlijk bezighoudt tijdens het rijden. Je kunt niet níét opletten.

OM: In de Ferrari kun je je nog een beetje laten rijden; in de Porsche weer niet, vanwege de herrie en de besturing die je constant weer bij de les brengt. Het is een moeilijke auto om uit te stappen, letterlijk, maar vooral ook figuurlijk: ik geloof dat ik er een beetje verslaafd aan raak. Ik heb vannacht zelfs over hem gedroomd. Om dat beeld gauw kwijt te raken, één dingetje over de Super 3: als de GR86, Artura of Emira hier wél waren geweest, had de ­Morgan dan in de finale gezeten?

De afwezigen hadden het niet gehaald

OK: Ooh, de onbetrouwbare Anglo-Japanse olifant komt de kamer binnengelopen. Met de Emira zou het kantje boord zijn geworden. In zijn uppie heeft ie alle kwaliteiten om het wie dan ook lastig te maken, maar in een eerdere test met de allesverslindende Cayman GTS en de frivole Alpine was zijn rijgedrag net iets minder fonkelend dan dat van die twee.

OK: Ik vermoed dat we de 296 net iets hoger aanslaan dan de Artura bij de hybride supercars, maar Ollie M. is de enige die hem heeft gereden. En als TG’s huidige en ­enige GR86-correspondent kan ik zeggen: dat is nou echt een vrolijk en betaalbaar apparaat. Vóór die ‘software-update’ dan…

JR: Eens, misschien had de GR86 de Morgan net verslagen als lollig tegengif tegen al die serieuze supercars. Maar nog eens wat: ik vermoed dat je de crème de la crème van de afgelopen vijf Speed Weeks hierheen had kunnen brengen, en dat de Ferrari en de Porsche dan nóg naar de finale zouden zijn gegaan. Deze twee auto’s zijn beide Hall of Fame-materiaal, zo onderhoudend, hartveroverend en hersenpijnigend als… nou ja, zo’n beetje alles wat ik ooit heb gereden.

‘De GT4 RS is zo enerverend als je je een sportauto maar zou kunnen voorstellen’

OM: Dat ben ik volledig met je eens. De 296 GTB is de indrukwekkendste Ferrari sinds… tsja, het hangt er dan van af hoe je bepaalde zaken weegt. Hij zet je ziel niet zo op z’n kop als een 458 Speciale, maar als allround-pakket is het de beste supercar die ik misschien wel ooit heb gereden. En op deze wegen laat ie de Super 3 er alleen maar vreemd en verschrompeld uitzien.

Het eindoordeel van de Speed Week 2022-finalisten

OM: Er zit een kolossale diepte en integriteit aan de hele ervaring, de manier waarop ie als het ware over de wegen vloeit, en de snelheden waartoe ie in staat is. Maar dat brengt me ook bij een ander punt. Het is makkelijk om de Morgan weg te zetten als een dynamische lichtgewicht, maar hij stelt wel degelijk belangrijke vragen over snelheid versus beleving.

OM: Snelheidslimieten veranderen niet – of ja, ze gaan in ieder geval niet omhoog – en toch worden supercars alleen maar sneller en sneller. En om in staat te zijn tot dat soort snelheden, worden ze afstandelijker, terwijl dat dus precies is wat je niet wilt. Dat gezegd hebbende: de GT4 RS is ongeveer zo enerverend als je je een sportauto maar zou kunnen voorstellen.

OK: Deze auto’s vertellen perfect op welke manieren je tegenwoordig hard kunt gaan. De Porsche is één groot protest tegen het licht van de benzineauto dat uitgaat, de superintelligente Ferrari hint alvast voorzichtig naar een geëlektrificeerde toekomst, en de Britse sportauto van het verhoudingsgewijs nietige merkje geeft met zeer beperkte middelen een rijervaring waar Porsche en Ferrari alleen maar van kunnen dromen.

JR: Grappig, toch, hoe na een paar dagen over het circuit rossen het juist de gematigder snelheid van vandaag is die de gaten tussen onze Laatste Drie weet te dichten. Maar hoezeer ik ook hou van de Morgan en zijn excentrieke manieren, de andere zijn wel echt lichtjaren verder.

JR: De Morgan zou je best ooit zat kunnen worden, terwijl ik me geen dag in mijn leven kan voorstellen waarin een 296 of GT4 RS geen rol kan spelen. Wat voor ons waarschijnlijk een goed moment inluidt om een winnaar te gaan aanwijzen.

OM: Wacht even! Ik weet dat we hier een spectaculaire zonsondergang ­tegemoet gaan, maar ik weet een nóg betere plek om onze nieuwe Performance-auto van het Jaar zijn kroon te geven. Terug naar het circuit!